Ας ξεκινήσουμε κατ' αρχάς από τη διαδικασία η οποία είχε κάποιες καινοτομίες, σε σχέση με προηγούμενα, ανάλογα, τηλεοπτικά ντιμπέιτ, οι οποίες θα μπορούσαν, αν τις αξιοποιούσαν οι υποψήφιοι για την αρχηγία του Κινήματος Αλλαγής, να κάνουν περισσότερο ενδιαφέρον το διάλογο.
Οι σημαντικότερες ήταν η δυνατότητα σχολιασμού εκ μέρους των υποψηφίων, μετά το πέρας κάθε ενότητας ερωτήσεων καθώς και η ευκαιρία υποβολής ερωτήσεων μεταξύ των ανθυποψηφίων. Στον αντίποδα, δεν βοήθησε καθόλου το διάλογο ο περιορισμένος χρόνος των ενενήντα δευτερολέπτων που είχαν στη διάθεσή τους οι υποψήφιοι για να απαντήσουν. Υπερβολικά αυστηρή στην τήρηση του χρόνου η συντονίστρια του ντιμπέιτ, δεν άφηνε περιθώριο ούτε πέντε δευτερολέπτων για να ολοκληρώσει κάποιος την τελευταία φράση του κι αυτό προκάλεσε μικροεκνευρισμούς μερικές φορές. Πολύ ενοχλητικός και ο ήχος ο οποίος προειδοποιούσε για το "τέλος χρόνου", ευτυχώς έγινε εγκαίρως αντιληπτό από το σκηνοθέτη και σταμάτησε.
Επί της ουσίας τώρα, ως πρώτη γενική παρατήρηση νομίζω πως το ντιμπέιτ ήταν κατώτερο των προσδοκιών. Οι πέντε υποψήφιοι εμφανίστηκαν αρκετά συντηρητικοί ως προς την τακτική τους, στρογγυλοί στη διατύπωση των απόψεών τους, αποφεύγοντας να πάρουν το παραμικρό ρίσκο. Ακόμη κι αυτοί οι οποίοι δεν είχαν να χάσουν και τίποτε. Αυτό, όχι μόνο δεν βοήθησε τους τηλεθεατές να κατανοήσουν το διακριτό πολιτικό στίγμα του καθενός, αλλά δεν έφτιαξε και κλίμα, ικανό να προσελκύσει περισσότερους ψηφοφόρους στην κάλπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και στην τελευταία ενότητα, κατά την οποία δινόταν η ευκαιρία στον καθένα να στριμώξει κάποιον από τους ανθυποψηφίους του, οι τέσσερις επέλεξαν να κάνουν ερώτηση - πάσα προς κάποιον με τον οποίο συμφωνούσαν, ο δε πέμπτος, Χάρης Καστανίδης, επέλεξε να μην ρωτήσει κανέναν.
Στον επιμέρους σχολιασμό, νομίζω πως καλύτερα προετοιμασμένος εμφανίστηκε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Είχε στρατηγική, κατάφερε, μέσα στα στενά χρονικά πλαίσια, να δώσει το στίγμα των απόψεών του, ενώ δεν απέφυγε και κάποιες αιχμές προς ορισμένους από τους ανθυποψηφίους του. Για παράδειγμα τους προκάλεσε δύο φορές να πουν εάν είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, μίλησε για "νεόγερους" και έριξε και το καρφί του προς τον Νίκο Ανδρουλάκη σχετικά με το ποιος θα εκπροσωπεί το κόμμα στο Κοινοβούλιο, σε περίπτωση που εκλεγεί ο ευρωβουλευτής αρχηγός. Ο κ. Λοβέρδος φάνηκε να ποντάρει στο αντιΣΥΡΙΖΑ κοινό του ΚΙΝΑΛ το οποίο είναι και πλειοψηφικό στο κόμμα, ενώ παράλληλα, ασκώντας κάποια κριτική προς την κυβέρνηση, επιχείρησε σε να εξισορροπήσει το σαφές κεντροδεξιό στίγμα του, σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθυποψηφίους του.
Ο κ. Ανδρουλάκης προτίμησε να παίξει πιο χαμηλά τη μπάλα. Εμφανίστηκε πιο στρογγυλός, μίλησε αρκετές φορές για την ανάγκη να υπάρξει ενότητα μετά τις εσωκομματικές εκλογές και προσπάθησε να κρατήσει ίσες αποστάσεις απέναντι σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Φάνηκε σα να απευθύνεται περισσότερο στο στενό κομματικό ακροατήριο και λιγότερο προς το ευρύ κοινό, υπολογίζοντας προφανώς, ίσως όχι άδικα, ότι εκεί θα κριθεί η μάχη. Επίσης επιχείρησε να απαντήσει στην αντικειμενική αδυναμία του που συνεπάγεται η απουσία του από το ελληνικό κοινοβούλιο, δείχνοντας προς Πορτογαλία και Ισπανία όπου οι κ. Κόστα και Σάντσεθ έγιναν αρχηγοί κόμματος και εν συνεχεία και πρωθυπουργοί, παρότι δεν ήταν βουλευτές.
Ο Παύλος Γερουλάνος, παρότι στην αρχή δεν μπορούσε να βρει βηματισμό, σε σχέση με τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, κατάφερε να παρουσιάσει ορισμένες βασικές παραμέτρους της πρότασής του. Δεδομένης και της επί μακρόν απουσίας του από την κεντρική πολιτική σκηνή, είχε την ευκαιρία να πλασαριστεί ως φρέσκο πρόσωπο, παρέπεμψε αρκετές φορές στην επιχειρηματική ιδιότητά του, θέλοντας να πείσει για τις δυνατότητές του να ηγηθεί μιας ομάδας, ενώ έβαλε στη συζήτηση και κάποιες ιδέες οι οποίες θεωρούνται νέες για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα για ηλεκτρονική ψήφο στις εσωκομματικές εκλογές η οποία, όμως, τελικώς δεν υιοθετήθηκε.
Ο Παύλος Χρηστίδης, έχοντας ξεκινήσει τελευταίος την προεκλογική εκστρατεία του, ήταν εμφανές ότι αναζητούσε ερείσματα στο εκλογικό σώμα του ΚΙΝΑΛ, απευθυνόμενος κυρίως στο θυμικό των ψηφοφόρων. Εξ ου και οι συχνές αναφορές του στη Φώφη Γεννηματά της οποίας υπήρξε στενός συνεργάτης. Είναι σαφές ότι ο κ. Χρηστίδης ποντάρει σε όσους "Γεννηματικούς" παραμένουν ανένταχτοι, αλλά και σε μερίδα της νεολαίας.
Ο Χάρης Καστανίδης δεν κατάφερε να διακριθεί. Ίσως δεν τον βοήθησε και η διαδικασία της συζήτησης. Αρκετές φορές δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σκέψεις του, ενώ έδειξε να δυσφορεί και με τη διαδικασία, καθώς οι διευκρινιστικές ερωτήσεις απευθύνονταν προς τους κ. Λοβέρδο και Ανδρουλάκη με αποτέλεσμα να υπάρχει ανισοκατανομή στον διαθέσιμο χρόνο των υποψηφίων. Ωστόσο, ανέδειξε το πολιτικό στίγμα του το οποίο είναι σαφέστατα αντιδεξιό.
Εν κατακλείδι, το χθεσινοβραδινό ντιμπέιτ δεν πρόκειται να καθορίσει το αποτέλεσμα της προσεχούς Κυριακής. Κάτι ήξερε, φαίνεται, ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πιο έμπειρος σε τέτοιου είδους τηλεμαχίες και αποφάσισε να απέχει.