Μέσα σε όλα τα ζοφερά που βιώνουμε, περιθωριοποιήσαμε τις διακοινοτικές συζητήσεις στην Κύπρο, παρ’ ότι το αποτέλεσμά τους θα επηρεάσει όλον τον ελληνισμό, και όχι μόνον τον Κυπριακό. Και είναι σαφές, πως η Αθήνα δεν μπορεί να κρύπτεται πίσω από το στερεότυπο «η Λευκωσία αποφασίζει κι εμείς συναινούμε».
Όχι, δεν μπορεί να αποφασίζει μόνη της η Λευκωσία. Και πρόκειται για καινοφανή προσχήματα, άλλοτε η υποστήριξη πως «πρόκειται για δύο ανεξάρτητα κράτη» (κα. Ντόρα Μπακογιάννη), άλλοτε δεν αναμιγνυόμαστε δήθεν λόγω ενοχής για το πραξικόπημα του 1974. Βεβαίως και πολλά υπέστη η Κύπρος λόγω απερισκεψίας πολλών ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και πολλά υπέστη η Ελλάδα λόγω φιλαρχίας του Μακαρίου και λόγω πρόσδεσης στο βρετανικό άρμα των διαδόχων του.
Δεν είναι καιρός να τα θυμόμαστε, αμφότεροι, επειδή ο ελληνισμός διέρχεται κρίσιμες στιγμές και σ’ αυτό το μέτωπο. Η τύχη Κυπρίων και Ελλαδιτών είναι αλληλένδετη. Οιαδήποτε απόφαση ληφθεί από την κυπριακή ηγεσία, δεν θα έχει επιπτώσεις μόνον στο νησί, αλλά και στον ελλαδικό χώρο. Ως εκ τούτου είναι απαράδεκτο η Αθήνα να στρουθοκαμηλίζει, αφήνοντας την τύχη του ελληνισμού στα χέρια του κ. Αναστασιάδη και των Βρετανών που σχεδιάζουν τα μέλλοντα να συμβούν.
Ένα αποκαλυπτικό άρθρο δημοσίευσε ο Κύπριος δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος στην ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου, με τίτλο «Ο Νταβούτογλου δεν έκρυψε τα λόγια του: Προτεκτοράτο η Κύπρος».
Και αυτό, με αφορμή την προχθεσινή επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου στα Κατεχόμενα, ο οποίος ξεκαθάρισε πως το ψευδοκράτος θα υφίσταται και μετά από τη λύση και θα φέρει το όνομα του Τ/κ συνιστώντος κρατιδίου. Αυτό συμφώνησε ο κ. Αναστασιάδης τον Φεβρουάριο του 2014. Για δύο συνιστώντα ισότιμα μέρη, κάνει λόγο η συμφωνία.
Ο κ. Νταβούτογλου αναφέρθηκε και στη γεωπολιτική σημασία που θα έχει μια συμφωνία για την Τουρκία, η οποία θα συνεχίσει να λαμβάνει κάθε είδους μέτρα για να ζήσουν οι ομοεθνείς Τ/Κ σε ειρήνη και γαλήνη, αλλά και «για να προστατεύσουν τα συμφέροντα της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο». Πόσο πιο καθαρά να το πει ο Τούρκος πρωθυπυργός;
Αντιπαρέρχομαι τις συνήθεις ανοησίες -που βρίσκουν όμως ευήκοα ώτα μεταξύ των «προοδευτικών»-, ότι «Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, Τ/κ και Ε/κ, πλάι- πλάι σε ειρήνη στην Κύπρο, θα είναι ένα ωραίο παράδειγμα στη Μέση Ανατολή και ευκαιρία για μια νέα εποχή στην Ευρώπη, όπου η ισλαμοφοβία έχει διαδοθεί και αυξηθεί», όπως είπε ο Νταβούτογλου, θέλοντας να παίξει και με τις ευαισθησίες που υπάρχουν σήμερα στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Να υπενθυμίσω ότι μένουν σε εκκρεμότητα, κατά τις συνομιλίες, τα δύσκολα θέματα του εδαφικού και του περιουσιακού. Στο κεφάλαιο του διαμοιρασμού της εξουσίας οι Τ/κ απαιτούν πολιτική ισότητα και είναι ανοικτό το ζήτημα της εκ περιτροπής προεδρίας. Θα έχει δηλαδή οπωσδήποτε κατά διαστήματα και Τούρκο πρόεδρο η Κύπρος. Αυτά αποφασίζουν. Λησμόνησαν προφανώς, ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο Μακάριος ζήτησε αλλαγή σε 13 σημεία της Συνθήκης της Ζυρίχης.
Όπως μεταδίδει το Κυπριακό Πρακτορείο, ο κ. Νταβούτογλου για το θέμα της διαχείρισης του νερού από την Τουρκία, είπε ότι είναι το ίδιο σημαντικό με την έλευση του νερού, γιατί -συνέχισε- έχουν εμπειρία στην Τουρκία πως εάν δεν υπάρξει σωστή στάση στο θέμα της διαχείρισης του νερού, υπάρχουν διακοπές στην υδροδότηση και αναφέρθηκε στα αντίστοιχα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Κωνσταντινούπολη πριν το 1994.
Επανέλαβε τα περί «νερού της ειρήνης» που μπορεί να δοθεί και στους Ε/κ. Όταν εξαρτηθούν από το εκ Τουρκίας νερό οι Έλληνες, στο χέρι της Τουρκίας είναι να εκβιάζει. Ότι δεν θα σεβαστεί καμιά συμφωνία, διαπιστώνεται πως ήδη αφού έκοψε σημαντική ποσότητα από τα νερά του Ευφράτη, για να πλήξει την Συρία, χωρίς να εμποδιστεί από τις συμφωνίες.
Και φυσικά, το «ζουμί» δεν το έκρυψε ο Τ/κ πρόεδρος Ακιντζί, λέγοντας ότι «μια λύση στην Κύπρο θα βελτιώσει τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, θα αποδυναμώσει την ένταση για τις ενεργειακές πηγές στην ανατολική Μεσόγειο και ο ενεργειακός διάδρομος μέσω της Κύπρου στην Τουρκία και από κει στην ΕΕ θα δημιουργήσει ένα νέο πνεύμα συνεργασίας».
Υπάρχει κανείς που μπορεί να παραμερίσει τη Νεοταξίτικη -δήθεν μαρξιστική- ευαισθησία προς όφελος της εθνικής; Κάποιος δηλαδή που δεν έχει αλλεργία με το έθνος των Ελλήνων.