Θα ήταν αποκαλυπτικό για τους πολίτες της Θεσσαλονίκης εάν οι 25 –ίσως και κάτι παραπάνω- υποψήφιοι δήμαρχοι της πόλης απαντούσαν με ειλικρίνεια στο ερώτημα «Τι θα κάνετε εάν δεν εκλεγείτε δήμαρχος Θεσσαλονίκης;». Όχι επαγγελματικά, ούτε κοινωνικά. Υποθετικά όλοι έχουν μια δουλειά για να βιοπορίζονται και –επίσης όλοι- έναν κοινωνικό και οικογενειακό κύκλο με τον οποίο περνούν καλά και στον οποίο καταφεύγουν στα δύσκολα. Τι θα κάνουν με τη Θεσσαλονίκη και την αυτοδιοίκηση. Θα συνεχίσουν να ενδιαφέρονται;
Να εντοπίζουν λάθη και παραλείψεις; Να προτείνουν λύσεις στα παλιά και νέα προβλήματα; Σε αυτή την περίπτωση ενδεχομένως κάποιοι να δικαιώνουν την υποψηφιότητα τους. Διότι διαφορετικά, εάν δηλαδή ισχύσουν τα συνήθη, απλώς θα αποδειχθεί η ελαφρότητα μιας πόλης, την οποία ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί με ελαφρά συνείδηση ως «πεδίο βολής φτηνό».
Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών καταδεικνύει ότι όσοι δεν εκλέγονται στο αξίωμα του δημάρχου Θεσσαλονίκης απλώς απομακρύνονται από την αυτοδιοίκηση. Επιστρέφουν σε όσα δημόσια έκαναν πριν ή ιδιωτεύουν. Άλλος στα βουλευτικά έδρανα, άλλος στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, άλλος στο δικηγορικό του γραφείο. Μέχρι την επόμενη πρόκληση, που δεν είναι άλλη από το κυνήγι μιας άλλης θέσης, αλλά πάντως θέσης. Κατά κάποιο τρόπο δείχνουν τις προθέσεις τους, στις οποίες η έννοια της ήττας και της απόρριψης δεν χωρούν. Επίσης, δείχνουν ότι το αξίωμα και η εξουσία που το συνοδεύει, αλλά και η διαχείριση του δημόσιου ταμείου είναι τα κίνητρά τους. Όχι το να προσφέρουν στην πόλη. Διότι καλό δεν κάνεις μόνο από την… καρέκλα, αλλά και από δίπλα ή απέναντι.
Με βάση τον κυνισμό της εποχής όλα αυτά μοιάζουν απόλυτα φυσιολογικά. Στην πραγματικότητα σχεδόν κανείς από τους πολίτες που ψηφίζουν δεν περιμένει διαφορετική συμπεριφορά.
Είναι, μάλιστα, τόσο βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι όποιος κατεβαίνει σε εκλογές –πέραν ίσως αυτών για τη θέση του διαχειριστή της πολυκατοικίας του- επιδιώκει αποκλειστικά κάτι ατομικό, που ακόμη και οι εξαιρέσεις περνούν απαρατήρητες μέσα στη γενικότερη απαξία. Στη Θεσσαλονίκη τα πολλά τελευταία χρόνια ίσως μόνο ο Γιάννης Μπουτάρης ακολούθησε διαφορετικό δρόμο. Έμεινε για δύο θητείες στην αντιπολίτευση χωρίς να λοξοκοιτάξει στην κεντρική πολιτική σκηνή και χωρίς να ιδιωτεύσει. Στο τέλος έπεισε τους Θεσσαλονικείς ότι είναι κατάλληλος για δήμαρχος. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τις εμμονές του ο Μπουτάρης παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη και για τη Θεσσαλονίκη, κάτι που αξίζει να πιστωθεί.
Στις 26 Μαϊου στη Θεσσαλονίκη θα γίνει το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα. Κάποιους δεν τους ενδιαφέρει μόνο ποιοι δύο θα προχωρήσουν στην τελική αναμέτρηση, μία εβδομάδα μετά. Τα φώτα θα σβήσουν για τους πολλούς, που δεν θα προκριθούν, αλλά οι συμπεριφορές έχουν σκιές που φαίνονται και στο σκοτάδι.