Εμπιστεύεται η Ουάσιγκτον την Άγκυρα; Σε καμία περίπτωση. Ξέρει ότι ο λόγος της δεν έχει πλέον καμία αξία, αφού έχει δική της ατζέντα, πολύ διαφορετική κι ενίοτε ευθέως αντικρουόμενη με εκείνη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, όμως, δεν θέλει να χάσει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της Συμμαχίας αμαχητί. Γι αυτό και δεν παύει να δίνει ευκαιρίες στην Τουρκία και θα συνεχίσει να το κάνει, μέχρι να... απελπιστεί. Μην έχετε καμία αμφιβολία γι αυτό και προπαντός μην τρέφετε αυταπάτες.
Γι αυτό και θα εξακολουθήσει να κάνει υπομονή με τα καπρίτσια της, τα φλερτ της με τη Μόσχα και τα παιχνίδια της στην ευρύτερη περιοχή, της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου συμπεριλαμβανομένων. Ταυτόχρονα, όμως, με τη λογική μιας παρτίδας σκάκι, θα μελετά το μεθεπόμενο βήμα της. Για να είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται για παράδειγμα κι όλες οι εναλλακτικές λύσεις που αναζητά στα βόρεια σύνορα μας σε περίπτωση που χρειασθεί να ενεργοποιηθεί το σενάριο του οριστικού απεγκλωβισμού του ΝΑΤΟ από την Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται, για παράδειγμα, και μια μεγάλη άσκηση που έγινε πριν τις γιορτές, με βάση το στρατηγείο της Θεσσαλονίκης. Υπό «ομαλές» συνθήκες, όπως γράφτηκε, η συγκεκριμένη άσκηση θα ήταν αρμοδιότητα του στρατηγείου της Σμύρνης. Ωστόσο, για τις ανάγκες του, αυτή τη φορά, επιλέχθηκε η Θεσσαλονίκη. Όχι τυχαία.
Αυτό είναι το δεύτερο νατοϊκό χτύπημα στην Τουρκία, μετά τη μεγάλη προώθηση στρατιωτικών δυνάμεων βόρεια, μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης (αντί του Βόσπορου...), που έγινε στα τέλη του περασμένου χρόνου. Τότε, που όλα παρουσιάζονταν σαν μια μεγάλη στρατιωτική άσκηση, αλλά που τώρα εύλογα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ήταν κινήσεις προετοιμασίας για ό,τι έρχονταν.
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, σε συνδυασμό με αυτό της Βάρνας στη Βουλγαρία, στο μέλλον θα αποδειχθούν κλειδιά για τη Συμμαχία. Γιατί θα λειτουργήσουν ως τη βασική λύση για την απεξάρτηση των ΗΠΑ από τις διαθέσεις της Άγκυρας. Στην περίπτωση, βεβαίως, που η τελευταία αποφασίσει ότι είναι πολύ μεγάλη δύναμη, για να εξαρτάται από τις διαθέσεις των ΗΠΑ. Το σίγουρο είναι πως όσο υπομονή κι αν κάνει με τα τουρκικά καπρίτσια η Ουάσιγκτον, κάποια στιγμή θα κουρασθεί και θέλει να είναι έτοιμη από τώρα. Όπως οφείλει να κάνει.
Και η Ελλάδα; Κι αυτή, επίσης, προετοιμάζεται. Συσφίγγοντας ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με τον υπερατλαντικό σύμμαχο, αλλά και με τους ευρωπαίους εταίρους της. Στο πλαίσιο αυτό, πυκνώνουν οι επαφές του Έλληνα πρωθυπουργού, που μαθαίνουμε ότι ετοιμάζει νέο ταξίδι στη Γαλλία. Θα είναι από τα πρώτα, εκτός συνόρων, του 2022, θα γίνει αρχές Φεβρουαρίου και θα έχει ακριβή προορισμό την Μπρεστ. Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να δώσει το παρόν στο Ocean Summit που ετοιμάζει εκεί η γαλλική προεδρία της ΕΕ, για περιβαλλοντικά θέματα. Υπό τον όρο, βεβαίως ότι θα το επιτρέψει η πανδημία. Η Αθήνα θέλει να σφυρηλατήσει όσο το δυνατόν πιο στενές σχέσεις με τους συμμάχους της, σε όλα τα επίπεδα. Προετοιμαζόμενη – κι αυτή – για κάθε ενδεχόμενο.