Το όνομά τους είναι ταυτισμένο με την ιστορία του γλυκού στο Λιτόχωρο και η φήμη τους έχει προ πολλού ξεπεράσει όχι μόνο τα όρια της περιοχής, αλλά και ολόκληρης της Πιερίας. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που στο ταξίδι τους προς την Αθήνα, κάνουν μια μικρή παράκαμψη για να προμηθευτούν τα γλυκά των αδερφών Λιάγκα από το ζαχαροπλαστείο τους στην κεντρική οδό του Λιτοχώρου και να συνεχίσουν.
Το όνομα Λιάγκα συνδέθηκε με τη ζαχαροπλαστική στην Πιερία ήδη από τη δεκαετία του 1930, όταν ο παππούς Θανάσης σε ένα υπόγειο στην Κατερίνη έφτιαχνε κορνέδες και φύλλο για μπακλαβά. Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και η σημερινή τρίτη γενιά χτίζει πάνω στην οικογενειακή παράδοση, έχοντας βάλει όμως τις τελευταίες τρεις δεκαετίες τη δική της πινελιά, με νέες, γλυκές προτάσεις, κάνοντας το ζαχαροπλαστείο Λιάγκα σημείο συνάντησης στο Λιτόχωρο. Πάντως, γλυκά όπως το «παπουτσάκι», η πουτίγκα και το προφιτερόλ γίνονται ακόμα με τις συνταγές που τα δύο αδέρφια κληρονόμησαν από τον πατέρα τους, ο οποίος ήταν και ο άνθρωπος που οραματίστηκε την επιχείρηση.
Η αγάπη για τη ζαχαροπλαστική
Ο Θανάσης Λιάγκας, παππούς των δύο αδερφών, έμαθε από νωρίς την τέχνη της ζαχαροπλαστικής, δεν πρόλαβε όμως να την μεταδώσει στον γιο του Τάσο, καθώς έχασε νέος τη ζωή του. Ο 10χρονος τότε Τάσος Λιάγκας έφυγε από το Λιτόχωρο για την Κατερίνη, όπου βρέθηκε δίπλα σε μια οικογένεια που διέθετε εργαστήριο ζαχαροπλαστικής κι εκεί έμαθε τα πρώτα μυστικά της γλυκιάς τέχνης. Στην ηλικία των 22, στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 γύρισε στο Λιτόχωρο και άνοιξε το δικό του μαγαζί, το οποίο όμως δεν κατάφερε να μακροημερεύσει και στα τέλη της δεκαετίας του ’60 έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, όπου και δούλεψε σε ζαχαροπλαστείο της εποχής για μία διετία. Το πείσμα του όμως να κάνει κάτι στον τόπο του τον έφερε και πάλι στο Λιτόχωρο όπου μαζί με συνεταίρο άνοιξε ένα νέο ζαχαροπλαστείο. Με τη συνεργασία να λύεται κάποια στιγμή, το 1974 ο Τάσος Λιάγκας πήρε την απόφαση να φύγει για την Αμερική, όπου δούλεψε ως ζαχαροπλάστης για 18 μήνες. Η οικογένειά του όμως που είχε μείνει πίσω έγινε η αιτία για να γυρίσει και πάλι στο Λιτόχωρο, όπου αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την τύχη του. Το 1976 πήρε ένα ζαχαροπλαστείο στην κεντρική πλατεία Λιτοχώρου και άρχισε να χτίζει το brand του. Μαζί του στη νέα αυτή προσπάθεια ήταν, παιδιά ακόμα, και οι δύο γιοι του, ο Σάκης και ο Βαγγέλης Λιάγκας, που έβλεπαν το εργαστήρι ζαχαροπλαστικής ως… παιχνίδι.
«Αυτό που θυμάμαι ήταν τον πατέρα μου να δουλεύει, πάντα, μέρα νύχτα και συχνά τη μητέρα μου να τυλίγει τα κεράσματα στο σπίτι» λέει ο Σάκης Λιάγκας, που στην Ε’ Δημοτικού είχε μάθει να φτιάχνει ελληνικούς καφέδες και φραπέ και να κρατά το μαγαζί, ώστε να ξεκουράζει τον πατέρα του όταν ήθελε να παίξει μια ξερή στο καφενείο.
Η τρίτη γενιά
Και τα δύο αδέρφια μεγάλωσαν μέσα στο πρώτο αυτό καφεζαχαροπλαστείο, με την ενηλικίωση όμως ο Βαγγέλης έμεινε να δουλέψει με τον πατέρα του και ο Σάκης ακολούθησε καριέρα ποδοσφαιριστή, φτάνοντας μέχρι και την Α’ Εθνική με τον Πιερικό, για να συνεχίσει στη Γυμναστική Ακαδημία. Στιγμή όμως δεν έχασε την επαφή του με το ζαχαροπλαστείο. Έτσι κάποια στιγμή επέστρεψε, μπαίνοντας δυναμικά στην παρασκευή των γλυκών μαζί με τον αδερφό του. Το 1993 άνοιξαν ένα νέο ζαχαροπλαστείο στο Λιτόχωρο, με πυξίδα τη συμβουλή του πατέρα τους ότι για να σε προτιμούν, πρέπει να ξεχωρίσεις και για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις καλή ποιότητα στα υλικά σου. Έτσι το φρέσκο βούτυρο και το κατσικίσιο γάλα από παραγωγούς του Λιτοχώρου βρίσκονταν σε ημερήσια διάταξη στο εργαστήριο. Οι συνταγές του πατέρα τους διατηρήθηκαν –όπως για παράδειγμα η κρέμα ζαχαροπλαστικής που γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ή το «παπουτσάκι», ένα είδος σου- αλλά και εμπλουτίστηκαν και με νέες, όπως η Tia Maria, μια σοκολατίνα του Σάκη Λιάγκα, για την οποία δηλώνει υπερήφανος. Το κατάστημα του πατέρα τους έμεινε ανοιχτό μέχρι το 1997, οπότε και εκείνος συνταξιοδοτήθηκε, έχοντας ένσημα από ηλικία 11 ετών. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι βραβεύθηκε πρόσφατα για την προσφορά του στο επιχειρείν, καθώς είναι ένα από τα πρώτα μέλη του τοπικού Επιμελητηρίου.
Το όνομά του συνέχισαν οι γιοι του, που εδώ και μια δεκαετία μεταφέρθηκαν με το ζαχαροπλαστείο τους στην κεντρική οδό του Λιτοχώρου. «Μάθαμε στον παραδοσιακό τρόπο, τον αυθεντικό. Ακόμα και σήμερα ανοίγω τη σφολιάτα με τον πλάστη. Με τον αδερφό μου μας αρέσει να φτάνουμε στην αρχή των πραγμάτων» λέει ο Σάκης Λιάγκας.
Ο ίδιος είναι στο εργαστήριο και ο Βαγγέλης Λιάγκας, πιο εξωστρεφής, ασχολείται περισσότερο με το κομμάτι των πωλήσεων και της επαφής με τον κόσμο. «Ο πατέρας μου μας έλεγε πάντα: η δουλειά αυτή δεν θα σας κάνει πλούσιους, αλλά δεν θα σας αφήσει να πεινάσετε» λέει ο Σάκης Λιάγκας που εδώ και λίγο καιρό διδάσκει την τέχνη της ζαχαροπλαστικής στον γιο του.