Skip to main content

Το σφάλμα της Εκκλησίας μεγιστοποιεί την ευθύνη της Πολιτείας

Αλήθεια, πόσοι ιερείς και κυρίως, πόσοι ηλικιωμένοι αρχιερείς, θα μοιράζονταν τη Θεία Κοινωνία με έναν πιστό, φορέα του covid-19;

Το 1991 στο Καλιάρι της Σαρδηνίας διεξήχθη ένα επιστημονικό συνέδριο για το AIDS. Στα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η πιθανότητα μετάδοσης του HIV μέσω του στόματος. Την πλέον αδιαμφισβήτητη έμπρακτη απάντηση στο ερώτημα έδωσε ο ιταλός ανοσολόγος Φερνάντο Αϊούτι ο οποίος τράβηξε αυθόρμητα τη Ροζάρια Ιαρντίνο, μια οροθετική γυναίκα που βρισκόταν στην αίθουσα και τη φίλησε στο στόμα. Η στιγμή απαθανατίστηκε από έναν δημοσιογράφο και έγινε σύμβολο στον αγώνα κατά των προκαταλήψεων γύρω από τη μετάδοση του AIDS...

Αλήθεια, πόσοι ιερείς και κυρίως, πόσοι ηλικιωμένοι αρχιερείς, θα μοιράζονταν τη Θεία Κοινωνία με έναν πιστό, φορέα του covid-19; Η Ελλαδική Εκκλησία, με τη θέση την οποία πήρε χθες η Ιερά Σύνοδος έχασε μια διπλή ευκαιρία: αφενός να ενισχύσει την επιρροή της, αναγορευόμενη σε υπεύθυνο θεσμό ο οποίος θέτει υπεράνω όλων την προστασία των πολιτών και το δημόσιο συμφέρον και αφετέρου να προστατέψει το ίδιο το κύρος της, ενόψει των δυσάρεστων εξελίξεων οι οποίες θα πλήξουν ασφαλώς και την ίδια.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το προσεχές διάστημα η εξάπλωση του covid-19 πρόκειται να αποκτήσει και στη χώρα μας χαρακτήρα επιδημίας, ενδεχομένως και πανδημίας. Αυτό σημαίνει ότι το ποίμνιο το οποίο, στην πλειονότητά του, αποτελείται από ηλικιωμένους και υπερήλικες, μοιραία θα κλειστεί στα σπίτια του. Σε δυο, τρεις Κυριακές θα δούμε τις εκκλησίες να αδειάζουν και τους ιερείς, αμήχανους και γιατί όχι, και φοβισμένους, να φυλάττουν “Θερμοπύλες”, υποτασσόμενοι στην παντελώς εσφαλμένη και ανεύθυνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

Η ηγεσία της Ελλαδικής Εκκλησίας, σε αντίθεση με τις ηγεσίες άλλων Εκκλησιών, ακόμη και θρησκειών, αποδεικνύεται κατώτερη των κρίσιμων περιστάσεων. Δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την υπεροχή της πίστης έναντι της επιστήμης, αλλά και για τη δική της επικράτηση έναντι της Πολιτείας, σε μια αέναη μάχη εξουσίας και επιρροής, αδιαφορώντας για την τύχη του ποιμνίου της. Δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο πως, εάν το πράγμα στραβώσει πολύ, τότε οι ίδιοι οι πιστοί θα είναι εκείνοι που θα πάψουν να εμπιστεύονται, όχι την Εκκλησία, αλλά τους εκπροσώπους της και δη την ηγεσία της.

Η τυφλή και ανεύθυνη στάση της ηγεσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας, μεγιστοποιεί την ευθύνη της Πολιτείας. Βεβαίως, η Εκκλησία διαθέτει αυτοδιοίκητο και πολύ δύσκολα μπορεί η κυβέρνηση να της επιβάλλει απαγορεύσεις που αφορούν στη λειτουργία της. Οφείλει, όμως, να εγκαταλείψει τα μισόλογα, να πάψει να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο και να βγει να υιοθετήσει ευθέως όσα υποστηρίζουν οι επιστήμονες σχετικά με τα μέτρα προφύλαξης από τον covid-19.

Το κόστος κάθε ανθρώπινης ζωής είναι υπέρτερο τού οποιουδήποτε πολιτικού κόστους. Η κυβέρνηση, δια των αρμοδίων οργάνων της (υπουργείο Υγείας, ΕΟΔΥ κ.λπ.), οφείλει να πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση. Και να το κάνει σήμερα, γιατί αύριο θα είναι αργά.