Αυτές τις μέρες, που ο χειμώνας συμπεριφέρεται περισσότερο σαν βαρύ φθινόπωρο, η παραλία της Θεσσαλονίκης υποδέχεται και πάλι τους φίλους της. Ειδικά την ώρα που πέφτει το σκοτάδι, εκεί γύρω στις 6.30 κάθε απόγευμα, η εικόνα και η ατμόσφαιρα μοιάζουν ιδανικές. Χωρίς την πολυκοσμία του καλοκαιριού και της περιόδου της καραντίνας, αλλά και χωρίς την ερημιά που υπάρχει δίπλα στη θάλασσα τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες. Η Θεσσαλονίκη στα καλύτερα από τα χαλαρά της. Με τα φωτισμένα πλοία στο βάθος του ορίζοντα. Μια εικόνα - πίνακας, που παραπέμπει στο καλύτερο μέλλον για ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, που σχεδιάζουν και δρομολογούν η Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας και οι επτά εμπλεκόμενοι δήμοι. Μέχρι το 2030…
Νέες συμμετοχές στο Prodexpo North
Νέες συμμετοχές ανακοινώθηκαν για το 5ο Prodexpo North, καθώς όπως φαίνεται το ενδιαφέρον αυξάνεται. Το συνέδριο για τα ακίνητα, που εστιάζει στην αγορά της Βορείου Ελλάδος θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 9 Μαρτίου, στο ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς, με την οργανωτική ευθύνη του Simeon Tsomokos Group. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, στους εισηγητές συμπεριλαμβάνονται: Η Μαρία Βασιλάκου, μέλος του συμβουλίου της EU Horizon Mission Climate-neutral Cities, θα αναπτύξει το θέμα «Πώς μπορεί η βιομηχανία ακινήτων να βοηθήσει τις πόλεις να χτίσουν την κλιματική τους ουδετερότητα;». Ο επικεφαλής του τομέα ακινήτων του ομίλου της τράπεζας Πειραιώς Γιώργος Κορμάς θα αναφερθεί στις παγκόσμιες τάσεις στο real estate, δηλαδή στη μεγάλη εικόνα, εντός της οποίας κινείται η ελληνική αγορά. Στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος τοπικό θέμα «Περιοχή δυτικής εισόδου Θεσσαλονίκης» θα αναφερθεί ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Dimand ΑΕ Δημήτρης Ανδριόπουλος.
Μικρασιατική Καταστροφή, τουρισμός και…
Αυξάνονται οι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης που προσεγγίζουν τον Οργανισμό Τουρισμού της περιοχής. Μόλις χθες εντάχθηκε στο σύστημα και ο δήμος Καλαμαριάς, μετά τους και τους δήμους Βόλβης, Δέλτα, Θέρμης και Θερμαϊκού. Η ισχύς εν τη ενώσει, αλλά κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Διότι, όπως αναφέρεται σχετικά, στο πλαίσιο της συμμετοχής της Καλαμαριάς στον οργανισμό, θα αναπτυχθούν κοινές δράσεις στον τομέα του αθλητικού αλλά και του πολιτιστικού τουρισμού, με αιχμή τη συμπλήρωση φέτος 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που στιγμάτισε την ιστορία της Καλαμαριάς. Όλο αυτό ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά θέλει εξήγηση. Πώς ακριβώς η επέτειος ενός αιώνα από την Καταστροφή θα συμβάλει στην αύξηση της επισκεψιμότητας στην Καλαμαριά; Εκτός κι αν εννοούμε την αύξηση της κίνησης από το υπόλοιπο πολεοδομικό συγκρότημα προς την Καλαμαριά, εξαιτίας κάποιων επετειακών εκδηλώσεων στο στρατόπεδο Κόδρα ή αλλού, κάτι που απέχει από το να χαρακτηρίζεται… τουριστικό ρεύμα. Όσο για την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή μακάρι να αποδειχθεί η αφορμή ώστε οι Έλληνες –κυρίως η Πολιτεία- να συνειδητοποιήσουν τι έγινε τότε, πώς έγινε και κυρίως τις συνέπειες. Διότι –το έχουν πει πολύ- η επίσημη Ελλάδα αρνείται στην πράξη να αναγνωρίσει τη συνεισφορά των προσφύγων στην εξέλιξη και στη διαμόρφωση του σύγχρονου προσώπου της. Κάποιος έλεγε τις προάλλες σε μια παρέα στο «καφέ Αριστοτέλους» ότι δεν υπάρχει στην «Πρωτεύουσα των προσφύγων» ούτε ένα μουσείο για να συντηρεί τη μνήμη και να συμβάλλει στην εξήγηση των γεγονότων. Ίσως επειδή –συμπλήρωνε κάποιος άλλος από την ίδια παρέα- όλοι καταλαβαίνουν ότι αν δημιουργηθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλο και επιβλητικό, που κανενός οι πλάτες δεν μπορούν να το σηκώσουν.
…μια ταυτότητα που αναζητείται
Ασφαλώς το θέμα του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης δεν εξαντλείται στη συμμετοχή δήμων, οι οποίοι όντως θα τον στηρίξουν δια της συνδρομής τους και θα ωφεληθούν από τις (όποιες) δράσεις του. Το μέγα θέμα εδώ και χρόνια –ενδεχομένως από… πάντα- είναι η τουριστική ταυτότητα της Θεσσαλονίκης. Το τουριστικό προϊόν, που επί της ουσίας δεν υπάρχει. Κάτι που οδηγεί σε τουριστική στασιμότητα και περιορισμένη –σε σχέση με τις δυνατότητες- επισκεψιμότητα. Διότι η πόλη και η ευρύτερη περιοχή έχουν πολλά να δείξουν και να προσφέρουν (ιστορία, μνημεία, παγκόσμια τοπόσημα, φυσικές ομορφιές, γαστρονομία, αγορά, αστικό περιβάλλον κλπ.), αλλά λείπει η συγκολλητική ουσία. Δεν έχουν εφαρμοστεί μέθοδοι και πρακτικές του μάρκετινγκ, που θα… πακετάρουν, θα δώσουν σχήμα και χρώμα, στο προϊόν «Θεσσαλονίκη» και εν συνεχεία θα το προβάλλουν επαγγελματικά και στοχευμένα. Διότι μόνο όσοι εθελοτυφλούν και παραμένουν κλεισμένοι στον κόσμο τους –για να μην πούμε στην… κοσμάρα τους- πιστεύουν ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πασίγνωστη ανά τον κόσμο πόλη, που το μόνο που χρειάζεται είναι μια υπενθύμιση πού και πού. Κάτι σαν την… Coca Cola που πάει με όλα, τη γνωρίζουν οι πάντες, ακόμη και στη ζούγκλα της Αφρικής βρίσκεις το σήμα της, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνει μεγάλες παγκόσμιες διαφημιστικές καμπάνιες για να μην την ξεχάσουν. Η Θεσσαλονίκη παραμένει κάτι σαν ένα τοπικό προϊόν, που αξίζει να επεκτείνει την εμβέλειά του, να αυξήσει την παραγωγή του, να καταστεί ευπώλητο και να αλλάξει επίπεδο, κατοχυρώνοντας έστω ένα κομμάτι από τον κοσμοπολιτισμό που τη χαρακτήριζε επί αιώνες. Η Θεσσαλονίκη των τελευταίων 100 χρόνων δεν είναι γνωστή πέρα από τη γειτονιά της. Δεν ήταν γνωστή ούτε όταν οι χάρτες ήταν χάρτινα άλμπουμ. Δεν είναι γνωστή ούτε σήμερα, που ο κόσμος κυκλοφορεί με τη Google και τα GPS. Χρειάζεται δουλειά σε βάθος, επιμονή και επαγγελματισμός. Τώρα βέβαια, με όλους αυτούς τους τουριστικούς θεσμούς της περιοχής, που είναι εξαρτημένοι από τους εκλογικούς κύκλους στην αυτοδιοίκηση, πόσα μπορούν να γίνουν; Την απάντηση δίνει η καθημερινότητα. Σχεδόν τίποτα…