Καλημέρα σας!
Σήμερα ο πρωινός μας καφές είναι στιγμιαίος -αυτός που οι Αγγλοσάξωνες λένε instant coffe-, δηλαδή γίνεται από καφέ σκόνη, στον οποίο προσθέτουμε νερό στους 85 βαθμούς Κελσίου. Αποτελεί εφεύρεση ενός Ιάπωνα χημικού, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στο Σικάγο και εφάρμοσε στον καφέ μια γρήγορη τεχνική που είχε ο ίδιος επινοήσει για το γρήγορο τσάι.
Το σίριαλ –αν προτιμάτε το ακορντεόν- με το άνοιξε – κλείσε της αγοράς δεν θα τελειώσει εύκολα. Ούτε φυσικά μια κι έξω. Ήδη οι κατακόκκινες περιοχές –μεταξύ αυτών η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη- ξεχνούν την 16η Μαρτίου και «βλέπουν» προς τις 22 του μηνός. Ευτυχώς –κατά κάποιον τρόπο- που το φετινό Πάσχα αργεί –στις 2 Μαϊου- κι έτσι η πασχαλινή σεζόν δεν θα χαθεί. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται…
Μεγάλη είναι η κινητικότητα πέριξ του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας και ευρύτερα της αγροδιατροφής. Μόνο που η σχετική συζήτηση δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ούτε καν των οικονομικών ειδήσεων –ποτέ άλλωστε η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν εμφανίζονταν στα πρωτοσέλιδα. Το βέβαιον είναι ότι –βοηθούσης και της πανδημίας, ας μη φαίνεται περίεργο- η ώρα της κρίσεως πλησιάζει. Η οργάνωση της πρωτογενούς παραγωγής μέσω της ψηφιακότητας και της λεγόμενης ευφυούς γεωργίας, αλλά και ο εξαγωγικός προσανατολισμός της μεταποίησης, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των τελικών προϊόντων εκτεταμένα από τον τουρισμό αποτελούν τις βασικές κατευθύνσεις, μαζί φυσικά με τις οικονομίες κλίμακος και τις περιβαλλοντικές προβλέψεις. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει όχι μέλλον, αλλά ούτε… σήμερα. Η Θεσσαλονίκη, η Κεντρική Μακεδονία και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα μόνο κερδισμένες θα βγουν από τις εξελίξεις.
Ήδη το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο ανακοίνωσε μόλις χθες την ενεργοποίηση 13 επιτροπών στα οποία συμμετέχουν μέλη του, με πρώτη στη σειρά την επιτροπή για την Αγροτική Οικονομία. Την ίδια ώρα το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο ανανεώνει τη σύνθεση της Επιτροπής Αγροτεχνολογίας που διαθέτει με τη συμμετοχή –λένε οι φήμες- πολύ δυνατών ονομάτων του ευρύτερου χώρου.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τον όρο της «πράσινης οικονομίας», που υιοθετήθηκε για την αντιμετώπιση της κάθε είδους ρύπανσης. Τώρα πια θα πρέπει να εξοικειωθούμε με την «μπλε οικονομία», που μας καλεί να βρούμε τρόπους αξιοποίησης της φυσικής, της χημείας και της βιολογίας με ανανεώσιμα υλικά και βιώσιμες πρακτικές, όπως ακριβώς κάνουν τα οικοσυστήματα. Στον πυρήνα της βρίσκεται η «κυκλική οικονομία», καθώς στην πραγματικότητα η φύση δεν πετάει τίποτα. Προσεχώς περισσότερα…
«Καράβια βγήκαν στη στεριά / και πιάσανε τα όρη / ποιος είδε βάρκα στο Χελμό / στο Μέτσοβο βαπόρι» που λέει το τραγουδάκι. Λέει κι άλλα τέτοια περιγράφοντας την –κατά τον ποιητή- «Όμορφη και παράξενη πατρίδα». Την Ελλάδα των αντιθέσεων και των υπερβολών, που με αφορμή τον κορωνοϊό αναδύεται δυναμικά στο προσκήνιο. Από τους συνδικαλιστές των επιχειρηματιών και τους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων που ζητούν πλήρη και στα τυφλά διάσωση κάθε μικρού ή μεγάλου επιχειρηματία ανεξαρτήτως του βίου και της πολιτείας του –ξέρετε τώρα: Τειρεσίας, φοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, κόκκινα δάνεια, απλήρωτες πιστωτικές κάρτες και τα σχετικά-, μέχρι το ίδιο το κράτος που αναστέλλει εν ψυχρώ πρωτόκολλα κατεδάφισης που εκκρεμούν χρόνια, έχουν τελεσιδικήσει ακόμη και στα ανώτατα δικαστήρια και αφορούν ιδιοκτησίες του δημοσίου! Για να μην πούμε για τους αρνητές του συστήματος με τα ματωμένα χέρια, που ανακάλυψαν τις δυνατότητες που τους δίνει το νομικό σύστημα του αστικού καθεστώτος, το οποίο προφανώς, πλέον, αναγνωρίζουν πλήρως. Πως τελειώνει εκείνο το τραγουδάκι; «Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη / στην Ελασσόνα λευκό πανί / κι ένα καράβι από την Κρήτη / να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή».
Ως γνωστόν η απονομή της Δικαιοσύνης είναι στην Ελλάδα μια αργή, μια αργόσυρτη διαδικασία. Αυτήν την πραγματικότητα αναγνωρίζουν οι πάντες –πολιτικοί, δικαστικοί, δικηγόροι- εδώ και δεκαετίες, αλλά επί της ουσίας τίποτα δεν γίνεται. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η συγκεκριμένη ερώτηση –δηλαδή «πόσο χρόνο κάνει για να βγει μια απόφαση;» είναι από τις πρώτες που υποβάλλουν οι σοβαροί υποψήφιοι ξένοι επενδυτές στη χώρα μας. Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσει κανείς την πανδημία, εξαιτίας της οποίας εδώ κι ένα χρόνο επιβάλλονται μέτρα αποστασιοποίησης αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Οι αριθμοί από τα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης είναι αποκαλυπτικοί, αφού στο Πρωτοδικείο, το Εφετείο και το Ειρηνοδικείο της πόλης η μείωση στον αριθμό των εκδικασθέντων υποθέσεων μεταξύ Μαρτίου 2020 – Φεβρουαρίου 2021, έναντι του ακριβώς προηγούμενου 12μηνου είναι από 55% μέχρι 86%, αναλόγως του τύπου του lockdown –ολικό ή μερικό- που ίσχυσε ανά περίσταση.