Skip to main content

Ένας χρόνος πρωθυπουργικό γραφείο Θεσσαλονίκης: Αλήθειες και ψέματα

Οι αστοχίες, οι επιτυχίες και το ζητούμενο. Μία συνοπτική αποτίμηση για τον ένα χρόνο λειτουργίας του πρωθυπουργικό γραφείου στην πόλη.

του Νίκου Ηλιάδη

Αντιπαρέρχομαι τις υπερβολές και τις αστοχίες που περιλαμβάνονται στο βιντεάκι, διάρκειας ενός λεπτού και 37 δευτερολέπτων, το οποίο ανέβασε την Τετάρτη στο διαδίκτυο ο πρωθυπουργός, για την επέτειο ενός χρόνου λειτουργίας του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη. Είναι ήσσονος σημασίας για παράδειγμα, εάν το σαντούρι είναι ή δεν είναι σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, ισοδύναμο με το παραδοσιακό κουλούρι της και τη μπουγάτσα της. Προτιμώ να σταθώ σε πιο ουσιαστικά θέματα.

Στο βιντεάκι υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η λειτουργία του πρωθυπουργικού γραφείου «άλλαξε την ατζέντα της Θεσσαλονίκης». Αυτό, δεν είναι απλώς υπερφίαλο, είναι κάτι πολύ χειρότερο∙ είναι λάθος! Η Θεσσαλονίκη πορεύεται δυστυχώς ακόμη με βάση την ατζέντα των προηγούμενων δεκαετιών. Αυτή είναι η αλήθεια. Με το στοιχειωμένο μετρό, την κατασκευή του οποίου είχε επιβάλει με το «έτσι θέλω» πριν από τριάντα χρόνια ο Σωτήρης Κούβελας, με την παραχώρηση των στρατοπέδων, αίτημα κι αυτό από τη δεκαετία του ΄90, με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, ένα εγχείρημα που είχε ξεκινήσει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με την κατασκευή νέου συνεδριακού κέντρου και πάει λέγοντας…

Όμως, δεν θέλω να είμαι άδικος. Στον έναν χρόνο λειτουργίας του το πρωθυπουργικό γραφείο, παρά την υποστελέχωσή του πέτυχε αρκετά πράγματα. Μπορεί να μην άλλαξε την ατζέντα της πόλης, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, αλλά έτρεξε ορισμένα ζητήματα της παλιάς ατζέντας τα οποία παρέμεναν κολλημένα. Όπως για παράδειγμα η πρόοδος των έργων κατασκευής του μετρό, η παραχώρηση του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά και η επικείμενη του Κόδρα, η ίδρυση του φορέα διαχείρισης του Θερμαϊκού κόλπου, η οικονομική ενίσχυση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας κ.ά.

Αποφεύγω να συμπεριλάβω στα θετικά το εγχείρημα της κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ, καθώς είναι νωρίς ακόμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων μιας και το τοπίο είναι εξαιρετικά θολό, ενώ και τα έως τώρα αποτελέσματα της νέας διοίκησης δεν προοιωνίζονται καλύτερες μέρες.

Το βιντεάκι κλείνει με την εξής αναφορά: «Το γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη έφερε πιο κοντά την κεντρική εξουσία στην πόλη». Όμως, διερωτώμαι: αυτό είναι το ζητούμενο;

Το ζητούμενο είναι η ενίσχυση του ρόλου της κεντρικής εξουσίας στη Θεσσαλονίκη και σε κάθε άλλη ελληνική μεγαλούπολη; Η ενίσχυση του συγκεντρωτισμού και ο ασφυκτικότερος εναγκαλισμός της περιφέρειας με το υδροκέφαλο κέντρο; Το ζητούμενο δεν θα έπρεπε να είναι η αποδυνάμωση της παρουσίας και του ρόλου του κεντρικού κράτους, δια μέσου της ουσιαστικής αποκέντρωσης, πόρων και εξουσιών και της διοχέτευσής τους προς τις περιφέρειες και τους δήμους;

Και κάτι ακόμη μιας και επίκειται και ο ανασχηματισμός. Τώρα που αυτή η νέα κυβερνητική δομή, το πρωθυπουργικό γραφείο, τα πάει τόσο καλά στη Θεσσαλονίκη, σε τι ακριβώς χρειάζεται το υφυπουργείο Τελετών, που ακούει στο όνομα «Μακεδονίας Θράκης»;