Με την εκδήλωση «Ζέιτενλικ: Η επαναφορά της Ειρήνης» στα Συμμαχικά Κοιμητήρια στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την επαναφορά της ειρήνης ξεκινάει το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου το κεντρικό πρόγραμμα των 53ων Δημητρίων. Η εκδήλωση, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνει ομιλίες που θα ξεκινήσουν στις 11.00, κατάθεση στεφάνων και στις 12.00 συναυλία με έργα των C.Debussy, B.Britten, P.Forget.
Λίγα λόγια για την συναυλία...
Για να τιμήσουν τους αγωνιστές του Μακεδονικού Μετώπου οι δημόσιοι και ιδιωτικοί πολιτιστικοί φορείς της έχουν κινητοποιηθεί και παρουσιάζουν ένα πλούσιο επετειακό πρόγραμμα που περιλαμβάνει εκθέσεις, συναυλίες και διάφορες άλλες εκδηλώσεις. Αυτή η συναυλία, με την οποία θα κλείσει η τελετή απότισης φόρου τιμής στους ενταφιασμένους στρατιώτες με κατάθεση στεφάνων στα 6 εθνικά μνημεία του συμμαχικού κοιμητηρίου, είναι καρπός της συνεργασίας μας με τον Γάλλο μουσικοσυνθέτη Philippe Forget. Είναι χρέος όλων μας να τιμούμε τη μνήμη τους.
Αν το 1918 σηματοδοτεί την επιστροφή σε μια ειρήνη που γνωρίζουμε ότι θα ήταν πολύ εφήμερη, το 2018 θέλει να διακηρύξει δυναμικά την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και δεσμών φιλίας μεταξύ των λαών, που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και ευημερία τους. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη της Θεσσαλονίκης ήταν θέατρο του πολέμου, γνωστό ως Μακεδονικό Μέτωπο (1915-1918). Από τον Απρίλιο του 1915 έως το τέλος του 1918, οι συμμαχικές στρατιές της Ανατολής (βρετανικά, γαλλικά, ιταλικά, σερβικά, ρωσικά και ελληνικά στρατεύματα) μάχονται, σε άθλιες συνθήκες, εναντίον των τουρκικών, αυστροουγγρικών, γερμανικών και βουλγαρικών στρατευμάτων.
Η Γαλλία αποφασίζει να στείλει στρατεύματα για να ανακόψει την προέλαση των Βουλγάρων στη Μακεδονία στα τέλη του 1915. Κατά την περίοδο της έξαρσης των συγκρούσεων, συγκρούστηκαν περισσότεροι από 600 000 στρατιώτες. Ο Georges Clemenceau τους αποκάλεσε "κηπουρούς της Θεσσαλονίκης" λόγω της στρατιωτικής τους ψευδοαδράνειας στην Ελλάδα. Οι 350. 000 στρατιώτες συμμετείχαν στην κατασκευή δρόμων, σιδηροδρόμων, αποστράγγιση ελωδών περιοχών και εισήγαγαν νέες μεθόδους καλλιέργειας. Στο τέλος του καλοκαιριού του 1918, οι Σύμμαχοι διασπούν το μέτωπο και μέσω των μακεδονικών βουνών κινούνται προς το Βελιγράδι. Αυτό το σημαντικό επεισόδιο του Μεγάλου Πολέμου λησμονήθηκε. Εκατό χρόνια μετά, η Ιστορία αυτών των στρατιωτών (« poilus» ) αναδύεται στο φως.
Τι ακολουθεί
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στη Ροτόντα
«Wiegala - The Ilse Weber Project»
Ένα αφιέρωμα στην Γερμανοεβραία συνθέτη και ποιήτρια Ilse Weber, που παρέμεινε έγκλειστη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν για 2 χρόνια ως νυχτερινή νοσοκόμα του στρατοπέδου. Πέθανε σε ηλικία 41 έτους από τις κακουχίες. Μία ευαίσθητη λυρική φωνή, που αγαπούσε ιδιαίτερα την παιδική λογοτεχνία. Πίσω από τη ναΐφ φόρμα έκρυβε τη σπαραχτική αλήθεια της καθημερινότητας τους εκεί, ψιθυρίζοντας λεπταίσθητες μελωδίες ελευθερίας. Τα έργα της Ilse Weber παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Gada quartet (αποτελούμενο από γνωστούς Έλληνες σολίστ) διασκευασμένα για οθωμανικά όργανα μπαρόκ, σαξόφωνο και mezzo soprano στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου και την Εθνική Λυρική Σκηνή, ύστερα από πρόταση του Καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ Γιώργου Κουμεντάκη. Οι πρωτότυπες συνθέσεις της Weber συνδιαλέγονται με Σεφαραδίτικα νανουρίσματα της περιοχής των Βαλκανίων, αμανέδες της Ρόζας Εσκενάζυ και λόγιες κεντροευρωπαϊκές συνθέσεις αποκαλύπτοντας εκλεκτικές συγγένειες και τον πλούτο της πολυπολιτισμικής παράδοσης.
Στη Θεσσαλονίκη, μια κατ’ εξοχήν περιοχή-σταυροδρόμι της νοτιανατολικής Ευρώπης βρίσκουν το φυσικό τους χώρο. Το Τερεζίν εξελίχθηκε σε τόπο «μουσικής αντίστασης», όπου όροι όπως τέχνη και τρόμος, θύματα και ήρωες, αποκτούσαν νέες διαστάσεις. Οι ναζιστές από την πλευρά τους ενίσχυαν ανάλογες δραστηριότητες για λόγους προπαγάνδας. Η διοίκηση του στρατοπέδου, μάλιστα, διέταξε τη διοργάνωση ειδικών παραστάσεων για μια ομάδα παρατηρητών του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Στο πλαίσιο της επίσκεψής τους παρουσιάστηκε και η ταινία «The Fuehrer gives the Jews a Town» («Ο Φύρερ δίνει στους Εβραίους μια πόλη»), όπου το στρατόπεδο αποτυπωνόταν ως «πρότυπο γκέτο». Ωστόσο μετά την αποχώρηση της επιτροπής οι περισσότεροι από τους κρατουμένους δολοφονήθηκαν – Οι μάσκες έπεσαν δια παντός.
Σαξόφωνο : Guido de Flaviis
Βιολόνε/βιέλα : Δημήτρης Τίγκας
Νέυ: Αχιλλέας Τίγκας
Mezzo soprano: Αναστασία Κότσαλη
Τη μετάφραση των στίχων επιμελήθηκε η ποιήτρια Μαρία Τοπάλη
Συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
Είσοδος ελεύθερη, με δελτίο προτεραιότητας μετά τις 19.00
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 9.30 με 15.30 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
«Το Ζωντανό Θέατρο του 1968»: 50 Χρόνια από τη Χρονιά που Ονειρεύτηκε πως θα Αλλάξει τον Κόσμο
Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από το 1968, και εκδηλώσεις τιμής και κριτικής αποτίμησης πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο. Ίσως γιατί από το Παρίσι ως το Σικάγο, από την Πράγα ως το Ανόι, από την Λατινική Αμερική ως το Βελιγράδι, το 1968 κατάφερε σε γνωστές και άγνωστες εξεγέρσεις, με όλες τις θετικές και αρνητικές του συνισταμένες, να αγγίξει «όλο» τον κόσμο. Ο Έρικ Χόμπσμπαουμ (Eric Hobsbaum) το ονόμασε «η χρονιά της αποτυχίας των προφητών», κι αυτό αφορούσε όχι μόνο την αποτυχία όσων πίστευαν πως το τέλος της ιδεολογίας θα επικρατούσε στους απογόνους της μεταπολεμικής υλικής ευφορίας της Δύσης, αλλά κι όσους θεωρούσαν πως υπήρχε μια ιδεολογία που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ευδαιμονία.
Πραγματικά, ακόμα και στην παρούσα χρονική συγκυρία που σε πολλές περιπτώσεις το εκκρεμές της ιστορικής αποτίμησης έχει μετακινηθεί από το άκρο του ενθουσιασμού στο άκρο της απαξίωσης, η σημαντικότητα μιας ολόκληρης εποχής που αποκρυσταλλώθηκε εκείνη την χρονιά, ίσως περιγράφεται στην ανάλυση του Χάουαρντ Ζιν (Howard Zinn) πως παρόλο που δεν άλλαξε τις δομές ή τους εαυτούς μας, άλλαξε τους τρόπους μe τους οποίους αντιλαμβανόμαστε και τα δύο. Από την πολιτική ως την σεξουαλικότητα, από την δημόσια ως την ιδιωτική ζωή και τα διαπερατά σύνορα τους, θύμισε σε υπερεπαναστάτες και εφησυχασμένους, με την επιτυχία της καθεαυτό ύπαρξης και την μετέπειτα αποτυχία του, πως σιγουριά και ελευθερία δεν πάνε μαζί και πως το ζύγι των φτερών του Ίκαρου δεν μπορεί να ανήκει απόλυτα σε κανέναν.
Τιμώντας κι αποτιμώντας εκείνη την εποχή μέσα από το πρίσμα κυρίως του Εναλλακτικού Αμερικάνικου Θεάτρου, πραγματοποιείται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μια ημερίδα που όμως ερευνά τις επιρροές και τις «αποτυπώσεις» εκείνης της εποχής και σε άλλες σημαντικές περιοχές, όπως της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου, της μουσικής, της φιλοσοφίας, της ψυχανάλυσης και της παιδαγωγικής, ευελπιστώντας να βρούμε το νήμα που συνδέει τις «κοινωνίες της αφθονίας» του τότε με τις «κοινωνίες της κρίσης» σήμερα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
09:30-10:15
Έναρξη Ημερίδας:
Χαιρετισμοί
Δρ. Σάββας Πατσαλίδης, εκπρόσωπος του Φεστιβάλ των Δημητρίων και της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών (συνδιοργανωτής)
κ. Μπάμπης Μπαρμπουνάκης, εκπρόσωπος του Συνδέσμου Εκδοτών Β.Ε.
κ. Αλέξανδρος Δαφνομήλης, εκπρόσωπος της Εταιρείας Συγγραφέων Β.Ε.
Συνεδρίες
10:15-11:30
Ξαναπλάθοντας τον Κόσμο: Ο Μάης, τα Κοινωνικά Κινήματα και οι Τέχνες
Προεδρείο: Σάββας Πατσαλίδης
Το 1968, τα Φοιτητικά Κινήματα και οι Επιρροές στην Παιδαγωγική, Γιώργος Τσιάκαλος, καθ. Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) (15΄)
Η Αμερικάνικη Εναλλακτική Λογοτεχνία και οι Επιρροές της, Φανή Αθανασιάδου, ποιήτρια (10’)
Το 1968 και Κινηματογραφικό «Νέο Κύμα», Στράτος Κερσανίδης, κριτικός Κινηματογράφου (15΄)
Παρέμβαση: Η Ριζοσπαστικοποίηση της Οικολογίας και η Μάθηση, Αλέξανδρος Γεωργόπουλος, καθ. ΑΠΘ (6’)
"Μετά το Θέαμα": Διάλεξη – Performance Δανάη Στεφάνου, καθ. Τμήματος Μουσικών Σπουδών και σ.π.Α.Μ. (20')
Συζήτηση (15΄)
11:30-11:45 – Διάλειμμα για καφέ
11:45-13:00
“Festive Revolutions”: Οι Εναλλακτικές Αφηγήσεις του Θεάτρου του ’68
Προεδρείο: Αναστασία Μουλά-Χατζή, ερευνήτρια εργαστηρίου Ιστολογίας-Εμβρυολογίας Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, αντιπρόεδρος ΕΛΒΕ
Εθνοφυλετικές Πραγματικότητες και (Θεατρικές) Ετεροτοπίες: Η Προβληματική του ’68 και η Κληρονομιά της, Δρ. Κατερίνα Δεληκωνσταντινίδου, ΑΠΘ (10΄)
Οι Αποτυπώσεις της Σεξουαλικής Απελευθέρωσης της Δεκαετίας του 1960 στο Μουσικό Θέατρο, Κωνσταντίνος Χατζηπαπαθεοδωρίδης, Υποψ. Διδάκτορας, ΑΠΘ (10΄)
“Revolution for the Hell of It!”: Κοινωνικές και Πολιτικές Διαστάσεις μιας «Θεατροποιημένης Εξέγερσης», Δρ. Ελένη Καρασαββίδου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (10΄)
Παρέμβαση από το Mime Troup του Σαν Φρανσίσκο (Ellen Callas)
Συζήτηση (15΄)
13:00 – 13.15 – Διάλειμμα για snack
13.15- 14.20
Αναζητώντας τα Ίχνη: Απόηχοι και επιρροές του Μάη
Προεδρείο: Γιάννης Πρώιος, εικαστικός
Το Γυμνό Σώμα της Ουτοπίας του '68 και η Απογύμνωση της Ουτοπίας Πενήντα Χρόνια Μετά, Δρ. Πηνελόπη Χατζηδημητρίου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (10’)
Αναζητώντας τα Ίχνη: το 1968 και οι επιρροές του στην Φιλοσοφία, (10’) Γιώργος Σκουλάς, Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας & Ανάλυσης Τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών Μακεδονίας
Ο απόηχος του Παρισινού Μάη σε ελληνικές εναλλακτικές θεατρικές ομάδες: Η περίπτωση του Θεατρικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης», Ελίζα Θεοδοράνου, Διδ. Τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ
Η Πολιτική είναι το Ασυνείδητο, ή αλλιώς η Μηχανή Άμλετ, εισήγηση/περφόρμανς Ιωάννης Μήτρου, διευθυντής του Διεθνούς Εργαστηρίου Παραστατικών Τεχνών Alma Kalma
Παρέμβαση από το Living Theatre της Νέας Υόρκης Leah (Vanessa Bachar)
Συζήτηση (15΄)
14:20-14:30
Λήξη Ημερίδας: Ελένη Καρασαββίδου
1,2,3 Οκτωβρίου στις 20.00 στα Παλαιά Δημοτικά Σφαγεία
«Αρίστος» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου
Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου», που μεταφέρθηκε σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου τον φετινό χειμώνα στο θέατρο του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, συγκεντρώνοντας ενθουσιώδη υποδοχή του “Τύπου” και συνεχόμενων sold out και παρατάσεων, έρχεται για 3 μόνο παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια των 53ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ. Εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του “Αρίστου”. Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα γειτόνισσα της μάνας του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δοσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια, ερμηνευμένοι από τρεις ηθοποιούς (Ελένη Ουζουνίδου, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Χριστοδούλου) και ένα μουσικό επί σκηνής (Γιώργος Δούσος).
Οι ερμηνευτές ζωντανεύουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές πλευρές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε ένα σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960 όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, στον οποίο όλοι αναφέρονται, που είναι ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο φερόμενος ως «Δράκος του Σέϊχ σου», τον οποίο ο τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο». Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν «Μανούλα μου, είμαι αθώος».
* Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη “Ο Γύρος του Θανάτου” τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος *
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Διασκευή/ Δραματουργική επεξεργασία: Θεοδώρα Καπράλου
Μουσική: Γιώργος Δούσος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα
Σκηνογραφική/Ενδυματολογική επιμέλεια: Κατερίνα Αριανούτσου
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Προϊστάκη
Παίζουν
Έλενη Ουζουνίδου, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Χριστοδούλου
Ημέρες παραστάσεων: 1,2,3 Οκτώβρη 2018
Χώρος: Labattoir (Παλιά Δημοτικά Σφαγειά Θεσσαλονίκης)
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 12 ευρώ, Φοιτητικό-ανέργων: 8 ευρώ
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου στο Αλατζά Ιμαρέτ
Μανώλης Μπαμπούσης: «Προσοχή εκτελούνται έργα»
Εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, ώρα 20:00, στο Αλατζά Ιμαρέτ, η έκθεση του Μανώλη Μπαμπούση, Προσοχή εκτελούνται έργα. Η έκθεση διοργανώνεται από τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και εντάσσεται στο πρόγραμμα των 53ων Δημητρίων. Ο Μπαμπούσης, γνωστός εικαστικός καλλιτέχνης, εκθέτει ένα έργο μεταβλητών διαστάσεων στον χώρο - σε διάλογο με βιντεοπροβολές σχεδίων ανατομίας, φωτογραφιών και κειμένων του, συγκροτώντας μια ενιαία μεγάλη εγκατάσταση. Πολυάριθμα χάρτινα κοντάρια, φέρουν στην κορυφή τους την εικόνα του ίδιου προσώπου, σχηματίζοντας ένα πλήθος, ένα τέμπλο απέναντι μας που μας κοιτάζει μετωπικά. Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η υποκρισία, οι κυνικές ανταλλαγές, φαίνεται να μας χαμογελά ή να μας δείχνει τα δόντια του, ενώ στην πραγματικότητα υφίσταται μια εξωτερική πίεση, έναν καταναγκασμό. Μ’ έναν ανατρεπτικό, κριτικό και συνάμα ποιητικό λόγο, ο Μπαμπούσης με μια αποφθεγματική διατύπωση δίνει μια λαβή στο θεατή να σκεφτεί χωρίς να επιχειρεί να τον πείσει ή να τον νουθετήσει.
Η επιφάνεια του δέρματος σύρεται ως μια θεατρική αυλαία που αποκαλύπτει με ακρίβεια την επιστημονική ανάγνωση της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος, της μη ορατής μορφής και λειτουργίας του. Αυτήν τη σχέση του εσωτερικού, της πρόθεσης, και του εξωτερικού, του αποτελέσματος, ο καλλιτέχνης την μεταφέρει στο πεδίο της ποίησης, της εικαστικής έκφρασης και της κοινωνικής ζωής.
Στο επίπεδο της κοινωνικής ζωής ο καλλιτέχνης σχολιάζει τις εξαρτήσεις και τις δεσμεύσεις του ιδιωτικού από το δημόσιο, της καλλιτεχνικής δημιουργίας από τους θεσμούς της τέχνης. Παράλληλα, οι βιντεοπροβολές Ανατομίες Ι, ΙΙ, με μουσική του Joachim Latarjet, που προβάλλονται στην έκθεση, μας καλούν με την ευρηματική ροή και την υπαινικτική αμεσότητα των φωτογραφικών εικόνων να προβληματιστούμε γύρω από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Θίγει κριτικά πολυδιάστατα ζητήματα που αφορούν τόσο τις διαφορετικές διαδρομές και εμμονές του Μπαμπούση, όσο και διαχρονικά ζητήματα της ανθρώπινης συνθήκης. Ο επιμελητής της έκθεσης, Μανώλης Μαυρομμάτης, σημειώνει για την έκθεση και το έργο του Μανώλη Μπαμπούση: «...Ο Μπαμπούσης σκέπτεται δυαδικά, και στην ανάλυσή του ο συλλογισμός ορίζεται από την αντιπαράθεση του αόρατου (του μη-προσβάσιμου) και του ορατού (του προσβάσιμου) και είναι η ανατομία και το δέρμα, είναι οι φλέβες και το αίμα κ.ο.κ. δηλαδή εν τέλει, είναι η επικοινωνία του προσβάσιμου και του μη-προσβάσιμου μέσω ενός κοινού συστήματος που φαίνεται να τα οργανώνει και τα δύο...» «...τα βίντεο, του Μπαμπούση, η φωτογραφία, οι συστατικές δομές και οι οργανώσεις των δομών, οι κατασκευές, τα αντικείμενα και οι συσσωρεύσεις τους, εννοούν ότι το φωτογραφικό αντικείμενο έφυγε από τον τόπο του και ότι διαχύθηκε στα αντικείμενα που το συγκροτούν: η διάχυση είναι η λειτουργία της ανάλυσης στο χώρο και ο συλλογισμός της διαχείρισης του χώρου είναι η συγκέντρωση του αρχείου των συστατικών στοιχείων μιας πρόσληψης που έγινε εκεί και της οποίας μαζεύονται -κομμάτι, κομμάτι- οι μνήμες, εδώ».
Η πρώτη φωτογραφική δουλειά του Μπαμπούση από μια δράση του Volterra 1973, προβλήθηκε εκείνην την εποχή ως slide show, ενώ αργότερα η εκθεσιακή παράθεση των μεγάλων διαστάσεων τυπωμάτων του, συνέθετε έναν εννοιολογικό και πλαστικό διάλογο, ανεξάρτητα χρονολογικής ή θεματικής συνάφειας, ευνοώντας περισσότερο την ανοικτή ερμηνεία και τη δημιουργία διαφορετικών συνειρμών. Ο Μανώλης Μπαμπούσης σπούδασε αρχιτεκτονική και αναστηλώσεις στη Φλωρεντία και στη Ρώμη. Η δουλειά του επικεντρώνεται στους θεσμούς, στη μνήμη και στο περιβάλλον. Χρησιμοποιεί ως μέσα τη φωτογραφία, τα σχέδια, τις κατασκευές, τις εγκαταστάσεις, και τα κείμενα. Το 2013 παραιτήθηκε από τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδασκε φωτογραφία από το 1999, διαφωνώντας με την μη ένταξη της φωτογραφίας ως κατεύθυνσης της ΑΣΚΤ. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις σε μουσεία και χώρους τέχνης, όπως στο Μουσείο Μπενάκη, 2011, Νew Υork Photofestival, 2009, Camec, La Spezia, 2008, Photography House 2008, Γενί Τζαμί, Mουσείο Φωτογραφίας, Θεσσαλονίκη 2007, Αναδρομικές εκθέσεις σε ΜΜΣΤ και ΕΜΣΤ, Αθήνα, 2003, και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως Fridericianum Museum, (συλλογή του ΕΜΣΤ), Documenta 14, Κάσελ, 2017, Eidos-Idées, Besançon, 2014), κ.α. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμες μονογραφίες του, μεταξύ άλλων από το ΕΜΣΤ, το Μουσείο Μπενάκη, το Camec, τις εκδόσεις Eξάντας, εκδόσεις Futurα.
Διάρκεια έκθεσης: 1 Οκτωβρίου έως 3 Νοεμβρίου 2018
Αλατζά Ιμαρέτ / Κασσάνδρου 91-93,
τηλ. 2310 278587 και 2313 318538
E-mail pinakothiki@thessaloniki.gr
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 11.00 έως 18.00