Καλημέρα σας!
Με τη χθεσινή επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και τις επαφές του με εκπροσώπους των παραγωγικών και άλλων φορέων της πόλης μπήκαμε και επίσημα στο «τελευταίο μίλι» για την φετινή Διεθνή Έκθεση. Μέχρι την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου η Θεσσαλονίκη γίνεται ένα κέντρο διερχομένων, στην κυριολεξία. Κάτι που δεν είναι κακό, καθώς συμβάλλει στο να κινηθεί καλύτερα και η αγορά, ιδιαίτερα οι τομείς της φιλοξενίας, της εστίασης και της διασκέδασης, αλλά σίγουρα δεν έχει τις διαστάσεις άλλων εποχών, όταν η Θεσσαλονίκη από τον Αύγουστο και πολύ πέραν της ΔΕΘ ανέπνεε στους ρυθμούς της Έκθεσης. Οι εποχές έχουν αλλάξει και, πλέον, η προσφορά της ΔΕΘ – Helexpo ως βασικού εκθεσιακού φορέα της Θεσσαλονίκης είναι σημαντικότερη, όσο αυξάνονται οι κλαδικές επαγγελματικές εκθέσεις. Διοργανώσεις στις οποίες επικρατεί το επιχειρηματικό κλίμα και οι πιθανότητες να γίνει -ή έστω να μπουν οι βάσεις για να γίνει- μια δουλειά είναι πραγματικές. Γι’ αυτό η Γενική Έκθεση του Σεπτεμβρίου, αν και προσελκύει πολύ κόσμο λόγω του πολυδιάστατου χαρακτήρα της –μέχρι και συναυλίες παρέχονται σχεδόν δωρεάν-, ενώ συγκεντρώνει και τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον, είναι διαφορετική. Από τις λίγες γενικού περιεχομένου που παραμένουν «ζωντανές» ανά τον πλανήτη.
Χωρίς αξιολόγηση τα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά …
Η συζήτηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι μεγάλη, αλλά σπανίως μπαίνει στην ουσία του πράγματος. Οι αναφορές στα πανεπιστήμια συνήθως γίνονται με αφορμή έκτροπα και τώρα τελευταία για το αν θα εγκατασταθεί η πανεπιστημιακή αστυνομία. Η χώρα μας παραμένει εντελώς κλειστή –επτασφράγιστη- έναντι της προοπτικής μη κρατικών –και όχι κατ’ ανάγκη ιδιωτικών- πανεπιστημίων, ενώ με την τελευταία «μεταρρύθμιση» επί ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έγιναν πανεπιστήμια και περίπου όλες οι πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας διαθέτουν ένα ή περισσότερα τμήματα, ώστε να μη μένουν ξενοίκιαστα διαμερίσματα και γκαρσονιέρες. Η αξιολόγηση σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει, αλλά –η αλήθεια να λέγεται- τα καλά τμήματα ξεχωρίζουν από την ανταπόκρισή τους από την κοινωνία και την αγορά – ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Για παράδειγμα στην Πολυτεχνική σχολή της Θεσσαλονίκης υπάρχουν τμήματα από τα οποία έχουν ξεκινήσει και αναπτυχθεί σημαντικές πρωτοπόρες και καινοτόμες επιχειρήσεις, που επιπροσθέτως διαπρέπουν διεθνώς, αλλά και εργαστήρια με σημαντικά ερευνητικά προγράμματα και ευδιάκριτο αποτύπωμα στις διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Βέβαια αυτές οι εξαιρέσεις δεν αποτελούν παρά τον… φερετζέ ενός συστήματος που αποφεύγει την αξιολόγηση και σε ορισμένες περιπτώσεις απορρίπτει εμμέσως και εντέχνως τη σημασία της αριστείας.
…με αυστηρά κριτήρια τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ
Κάπου αλλού τα πράγματα με τα πανεπιστήμια είναι διαφορετικά, αφού έτσι κι αλλιώς αποδεδειγμένα βρισκόμαστε στην εποχή της γνώσης. Αλλά ποιος δίνει σημασία τι κάνουν οι παντός είδους και τύπου κουτόφραγκοι, οι οποίοι –ως γνωστόν- όταν εμείς στήναμε συμπόσια εκείνοι έτρωγαν ακόμη βελανίδια μέσα στις σπηλιές; Για παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που επιμένουν να αξιολογούν τα πανεπιστήμια τους –κατά τεκμήριο τα καλύτερα του κόσμου- με συγκεκριμένα κριτήρια, αναλόγως του στόχου που εξυπηρετεί η κάθε αξιολόγηση. Για παράδειγμα η παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης σε προσιτή τιμή και το πτυχίο-εχέγγυο για μια επιτυχημένη και αδρά αμειβόμενη καριέρα στο επιχειρείν, στον δημόσιο στίβο ή στον επιστημονικό τομέα είναι τα «διαπιστευτήρια» που πρέπει να πληροί ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα για να συμπεριληφθεί στην ετήσια λίστα του Forbes με τα κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής. Λόγω Forbes προφανώς η βαρύτητα δίνεται στην επαγγελματική αποκατάσταση και τη δυνατότητα καριέρας, αλλά μήπως αυτοί δεν είναι οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τους νέους ανθρώπους να επιλέξουν να κυνηγήσουν τα όνειρα τους μέσω των σπουδών; Για φέτος, λοιπόν, και με βάση αυτά τα «διαπιστευτήρια» στην κορυφή της λίστας του Forbes, και μάλιστα για πρώτη φορά, βρίσκεται το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, πιο γνωστό ως MIT. Οι απόφοιτοι αυτού του διάσημου ιδιωτικού πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης συνεχίζουν να ξεχωρίζουν: ο μέσος μισθός ενός αποφοίτου έξι χρόνια μετά τη λήψη του πτυχίου του είναι 98.100 δολάρια, ποσό που εκτινάσσεται στα 173.700 δολάρια στα 10 χρόνια από την αποφοίτηση. Ελάχιστοι δε από τους φοιτητές του MIT -μόλις το 8%- καταφεύγουν στη λήψη φοιτητικού δανείου προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, και όσοι το κάνουν το αποπληρώνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κάθε χρόνο, επίσης, περισσότεροι από 200 απόφοιτοί του συνεχίζουν τις σπουδές τους με στόχο το διδακτορικό. Την πρώτη πεντάδα των κορυφαίων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Αμερικής με τα ίδια κριτήρια συμπληρώνουν το Στάνφορντ, το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, το Πρίνστον και το Κολούμπια, που έχουν να επιδείξουν επίσης πολύ επιτυχημένους αποφοίτους. Στην Ελλάδα πολύ δύσκολα να φανταστεί κάποιος να δρομολογούνται τέτοιες διαδικασίες αξιολόγησης, ενώ –αντίθετα- θεωρείται φυσιολογικό να υπάρχουν φρουρούμενοι πρυτάνεις. Το κακό είναι ότι με το ελληνικό δημόσιο να μην είναι μόνο ο μεγαλύτερος, αλλά και ο πιο περιζήτητος, εργοδότης της χώρας, τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από μία αξιολόγηση με κριτήρια τύπου Forbes ενδέχεται να αποπνέουν μιζέρια και απογοήτευση.
Τη νύχτα μέρα θα κάνουν αύριο στον Λαγκαδά
Τη νύχτα μέρα στην κυριολεξία σκοπεύουν να κάνουν το Σάββατο οι έμποροι του Λαγκαδά, οι οποίοι σε συνεργασία με το Δήμο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής διοργανώνουν «Λευκή νύχτα». Οι 100 περίπου εμπορικές επιχειρήσεις που συμμετέχουν –πρακτικά όλα τα εμπορικά καταστήματα του Λαγκαδά- θα ανοίξουν κανονικά το πρωί μέχρι τις 2.30 το μεσημέρι και θα ανεβάσουν και πάλι τα ρολά από τις 6 το απόγευμα, μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, κάνοντας προσφορές και εκπτώσεις. Η συνεργασία του δήμου με το Σύλλογο Επαγγελματιών προβλέπει τη μετατροπή όλων των κεντρικών δρόμων σε πεζόδρομους για το απόγευμα του Σαββάτου, ώστε να διευκολυνθούν οι νέοι γονείς με τα καροτσάκια τους΄. Επίσης, θα υπάρχει καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Από νωρίς ειδικοί διασκεδαστές θα απασχολήσουν τα παιδιά, στις 8 θα παρελάσει στους δρόμους συγκρότημα τυμπανιστών και μετά τις 9 όλοι θα συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία για τη συναυλία των Stavento. Υπάρχει ενθουσιασμός και πίστη για το αποτέλεσμα της δράσης, το οποίο δεν απευθύνεται μόνο στις 40.000 των μονίμων κατοίκων του Λαγκαδά, οι οποίοι στο κάτω κάτω γνωρίζουν καλά την αγορά και τις επιχειρήσεις, αλλά σε ολόκληρο το νομό Θεσσαλονίκης. Με βασικό κίνητρο τους Stavento και τη δωρεάν συναυλία τους θεωρείται βέβαιον ότι αρκετοί από την πόλη θα… ανηφορίσουν στο Λαγκαδά για να δουν και να ακούσουν, αλλά –με την ευκαιρία- να γνωρίσουν την τοπική αγορά.
Περί Μαλαματίνας…
Όλοι έχουν δίκιο –με τον τρόπο τους- στην υπόθεση της οινοποιίας Μαλαματίνα, που άλλαξε ιδιοκτησία και σε αυτή τη φάση αντιμετωπίζει μια έκρυθμη κατάσταση. Σημειώστε δύο πράγματα: Πρώτον, μετά από 125 και κάτι παραπάνω χρόνια η εταιρεία έφυγε από τον έλεγχο της οικογένειας Μαλαματίνα, επειδή αν δε γινόταν αυτό θα έκλεινε, με αποτέλεσμα να χάσουν οι πάντες τα πάντα. Δεύτερον, το δικαίωμα στη δουλειά και το δικαίωμα στην απεργία το έχουν όλοι. Ανεξαιρέτως.