Μπορεί να ακούγεται ειρωνικό, αλλά οι αγορές καλούν ευθέως πια τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να αποδομήσει το κοινωνικό κράτος της χώρας του. Πρόκειται για μία ακόμα σκληρή μάχη της αγοράς με
Την Τρίτη(12/01) ολοκληρώνεται ο κύκλος των 100 πρώτων ημερών της κυβέρνησης Παπανδρέου, ένας κύκλος που άνοιξε με μεγάλες προσδοκίες και που δυστυχώς φαίνεται να κλείνει άδοξα.
Δεδομένου ότι στο ηθικό επίπεδο αμφότερα τα κόμματα εξουσίας είναι καταδικασμένα στη συλλογική συνείδηση, αν για έναν λόγο το ΠΑΣΟΚ έλαβε θετική ψήφο στις εκλογές του Οκτωβρίου είναι διότι πολλοί Έλληνες πείστηκαν ότι διαθέτει καλύτερη ικανότητα διαχείρισης από τη Νέα Δημοκρατία.
Κατά το πρώτο διάστημα της μετεκλογικής περιόδου ο νέος πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, επιχείρησε να πάει ένα βήμα παραπέρα από τη διαχείριση και να προωθήσει ιδέες πραγματικά ρηξικέλευθες για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως, οι πρώτες θετικές εντυπώσεις και συμβολισμοί της νέας διακυβέρνησης, μαζί με τις ειλικρινείς προθέσεις του νεοεκλεγέντα πρωθυπουργού, άρχισαν να ξεθωριάζουν μπροστά στην πιεστική πραγματικότητα της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας: ανεργία και πιστωτική ασφυξία στην αγορά από τη μία, κερδοσκοπικές επιθέσεις, προσβλητικά δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο και επικριτικές δηλώσεις υψηλόβαθμων κοινοτικών παραγόντων από την άλλη.
Τι αντέταξε η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Καθυστερήσεις στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, παλινωδίες με το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, κομφούζιο με τις αποδείξεις, αποφάσεις όπως αυτή με τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τελών ταξινόμησης ή με τη βραδινή τροπολογία για τον φόρο κληρονομιάς, που σε επικοινωνιακή προχειρότητα θυμίζουν τους ασυναγώνιστους προκατόχους της.
Έδειξε ανέτοιμη η κυβέρνηση να σταθμίσει τις προτεραιότητες αντιμετώπισης και διαχείρισης της σφοδρής οικονομικής κρίσης, αδίκησε τον εαυτό της και σπατάλησε, έχασε, το κρίσιμο πολιτικό κεφάλαιο των (σχηματικά λεγόμενων) «100 πρώτων ημερών», του διαστήματος όπου οι πολίτες δίνουν μεγάλα περιθώρια και δείχνουν ανοχή.
Και τώρα, όπως μαρτυρούν η επίσπευση υλοποίησης του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης και η υποτιμητική δοκιμασία εξονυχιστικού ελέγχου που επέβαλαν σε κορυφαίους Έλληνες υπουργούς μεσαία κοινοτικά στελέχη, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να λάβει ίσως πιο επώδυνα μέτρα από αυτά που θα μπορούσε να πάρει στην αρχή της θητείας της, αν τα είχε ανακοινώσει χωρίς περιστροφές και ήξεις-αφήξεις. Θα μπορούσε δηλαδή, ισορροπώντας μεταξύ ΕΕ, αγορών και συνδικάτων, να είχε στείλει αποφασιστικά μηνύματα από την πρώτη στιγμή και να είχε ορίσει τις εξελίξεις αντί να τις ακολουθεί. Δυστυχώς, δεν το έκανε.
Έτσι, σήμερα, μπορεί να ακούγεται ειρωνικό, αλλά οι αγορές καλούν ευθέως πια τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να αποδομήσει το κοινωνικό κράτος της χώρας του. Πρόκειται για μία ακόμα μάχη της αγοράς με την πολιτική. Το καλό είναι ότι η πολιτική συνήθως διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το κακό είναι ότι αυτές οι μάχες έχουν θύματα, τα οποία συνήθως δεν είναι από την πλευρά των αγορών…
Γιώργος Χατζηλίδης
Δεδομένου ότι στο ηθικό επίπεδο αμφότερα τα κόμματα εξουσίας είναι καταδικασμένα στη συλλογική συνείδηση, αν για έναν λόγο το ΠΑΣΟΚ έλαβε θετική ψήφο στις εκλογές του Οκτωβρίου είναι διότι πολλοί Έλληνες πείστηκαν ότι διαθέτει καλύτερη ικανότητα διαχείρισης από τη Νέα Δημοκρατία.
Κατά το πρώτο διάστημα της μετεκλογικής περιόδου ο νέος πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, επιχείρησε να πάει ένα βήμα παραπέρα από τη διαχείριση και να προωθήσει ιδέες πραγματικά ρηξικέλευθες για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως, οι πρώτες θετικές εντυπώσεις και συμβολισμοί της νέας διακυβέρνησης, μαζί με τις ειλικρινείς προθέσεις του νεοεκλεγέντα πρωθυπουργού, άρχισαν να ξεθωριάζουν μπροστά στην πιεστική πραγματικότητα της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας: ανεργία και πιστωτική ασφυξία στην αγορά από τη μία, κερδοσκοπικές επιθέσεις, προσβλητικά δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο και επικριτικές δηλώσεις υψηλόβαθμων κοινοτικών παραγόντων από την άλλη.
Τι αντέταξε η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Καθυστερήσεις στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, παλινωδίες με το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, κομφούζιο με τις αποδείξεις, αποφάσεις όπως αυτή με τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τελών ταξινόμησης ή με τη βραδινή τροπολογία για τον φόρο κληρονομιάς, που σε επικοινωνιακή προχειρότητα θυμίζουν τους ασυναγώνιστους προκατόχους της.
Έδειξε ανέτοιμη η κυβέρνηση να σταθμίσει τις προτεραιότητες αντιμετώπισης και διαχείρισης της σφοδρής οικονομικής κρίσης, αδίκησε τον εαυτό της και σπατάλησε, έχασε, το κρίσιμο πολιτικό κεφάλαιο των (σχηματικά λεγόμενων) «100 πρώτων ημερών», του διαστήματος όπου οι πολίτες δίνουν μεγάλα περιθώρια και δείχνουν ανοχή.
Και τώρα, όπως μαρτυρούν η επίσπευση υλοποίησης του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης και η υποτιμητική δοκιμασία εξονυχιστικού ελέγχου που επέβαλαν σε κορυφαίους Έλληνες υπουργούς μεσαία κοινοτικά στελέχη, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να λάβει ίσως πιο επώδυνα μέτρα από αυτά που θα μπορούσε να πάρει στην αρχή της θητείας της, αν τα είχε ανακοινώσει χωρίς περιστροφές και ήξεις-αφήξεις. Θα μπορούσε δηλαδή, ισορροπώντας μεταξύ ΕΕ, αγορών και συνδικάτων, να είχε στείλει αποφασιστικά μηνύματα από την πρώτη στιγμή και να είχε ορίσει τις εξελίξεις αντί να τις ακολουθεί. Δυστυχώς, δεν το έκανε.
Έτσι, σήμερα, μπορεί να ακούγεται ειρωνικό, αλλά οι αγορές καλούν ευθέως πια τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να αποδομήσει το κοινωνικό κράτος της χώρας του. Πρόκειται για μία ακόμα μάχη της αγοράς με την πολιτική. Το καλό είναι ότι η πολιτική συνήθως διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το κακό είναι ότι αυτές οι μάχες έχουν θύματα, τα οποία συνήθως δεν είναι από την πλευρά των αγορών…
Γιώργος Χατζηλίδης