Ευθύς εξ αρχής οφείλω να καταδικάσω ως αντιδημοκρατική την αντίληψη που έχουν κάποιοι άνοες, που νομίζουν πως γίνονται σπουδαίοι, δηλώνοντες «προοδευτικοί», υποστηρίζοντες την «αφομοίωση» των μεταναστών και προσφύγων. Ίσως, πήραν τα πτυχία τους με κλήρωση και αγνοούν ότι η αφομοίωση είναι φασιστική ενέργεια, επειδή επιχειρεί να εξαλείψει την εθνική καταγωγή κάποιου, την ώρα μάλιστα που οι ίδιοι μιλούν για σεβασμό της ιδιαιτερότητας.
Για ενσωμάτωση στην κοινωνία γίνεται λόγος, που σημαίνει πως ο φιλοξενούμενος διατηρώντας μεν την ιδιαιτερότητά του, οφείλει να εναρμονισθεί με τους κανόνες της κοινωνίας στην οποία επιθυμεί να ενταχθεί και η οποία τον υποδέχεται υπ’ αυτόν όρο.
Είναι αλήθεια, πως πριν από 15-20 χρόνια ήταν πολύ ελκυστικός ο όρος του πολυπολιτισμού, με τον συνεχή βομβαρδισμό από τα μέσα επηρεασμού της κοινής γνώμης, ότι πρόκειται για ένα φυσικό επακόλουθο της εξελικτικής πορείας της κοινωνίας. Από την πρώτη στιγμή υποστήριξα, πως δεν είναι καθόλου ευγενής η επιδίωξη μετατροπής μιας συμπαγούς κοινωνίας, σε ασταθή, και η πορεία με δικαίωσε.
Είναι αλήθεια, πως κατά τα τελευταία χρόνια αποσύρεται η προπαγάνδα διαμόρφωσης πολυπολιτισμικών κοινωνιών, χωρίς να είμαι βέβαιος, αν ο σκοπός ήδη έχει επιτευχθεί και υπάρχουν οι σπόροι διάλυσης των κοινωνιών, ή επειδή οι ίδιες οι κοινωνίες άρχισαν να αντιδρούν, με αποτέλεσμα να ενδυναμώσουν -τα μέχρι τότε σχεδόν ανύπαρκτα- ακροδεξιά κόμματα. Που σημαίνει πάλι, ότι υπάρχει ο αντίπαλος πόλος για δημιουργία συγκρούσεων.
Παρ’ όλο που από την προηγούμενη δεκαετία, οι τότε ηγέτες είχαν αντιληφθεί την φενάκη του πολυπολιτισμού -την επικινδυνότητα, θα έλεγα εγώ- εν τούτοις η ενίσχυση των τζιχαντιστών όπου γης και η μεταφορά της δράσης τους στις δυτικού τύπου κοινωνίες -πλην ΗΠΑ και Καναδά- απέτρεψε οποιαδήποτε απόπειρα σοβαρής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Ενδεικτικώς αναφέρω, τον π. πρόεδρο της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε δηλώσει ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει αποτύχει, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο. Με τη δήλωσή του αυτή, ο Γάλλος πρόεδρος, προστέθηκε στον αυξανόμενο αριθμό των παγκόσμιων ηγετών, που εξέφρασαν την ίδια θέση, όπως η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκερ, ο π. πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζον Χάουαρντ, ο Βρετανός π. πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον…
Τους τελευταίους μήνες, είχε υποστηρίξει ο Ν. Σαρκοζί, οι πολυπολιτισμικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν για τους μετανάστες, τελικά, ήταν αποτυχημένες. «Μας ανησυχούσε πάρα πολύ η ταυτότητα των μεταναστών αλλά αυτό, τελικά, δεν αρκεί, όταν δεν μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία», δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξη, στην οποία ανακοίνωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι μια «αποτυχημένη πολιτική».
Τα ίδια και από τον Βρετανό, τότε πρωθυπουργό, Νταίηβιντ Κάμερον, οποίος παραδέχτηκε ότι η μακροχρόνια πολιτική της χώρας του, με άξονα την πολυπολιτισμικότητα, ήταν μια αποτυχία και ζήτησε την ενσωμάτωση των νέων μουσουλμάνων στον αγώνα κατά των εξτρεμιστικών στοιχείων που εμφανίζονται στο εσωτερικό της χώρας.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η τοποθέτηση του τότε μέλους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και αντιπροέδρου για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φιορέλλο Προβέρα, ο οποίος δήλωσε ότι και η Ιταλία αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα γιατί οι μετανάστες δεν θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με τους κανόνες της χώρας. Το δόγμα της ανοχής έχει νόημα, συνεχίζει ο κ. Προβέρα, μόνο στην περίπτωση αν όλοι ακολουθούν τους ίδιους νόμους και κανόνες: «Οι μετανάστες στην Ιταλία μπορούν να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί μόνο εάν δεχτούν να ακολουθήσουν τους κανόνες, τους νόμους και τις τοπικές παραδόσεις. Είναι εύκολο να ανεχτείς κάποιον που ακολουθεί τους κανόνες αυτούς. Εάν όμως θέλουν να ζήσουν κάτω από τους δικούς τους νόμους στη δική μας χώρα, τότε είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αποδεκτοί από τους Ιταλούς».
Διαπιστώνεται δηλαδή, ότι το πρόβλημα της αδυναμίας ενσωμάτωσης, επειδή οι εισερχόμενοι θέλουν να ζουν με τους δικούς τους κανόνες και όχι μ’ αυτούς της κοινωνίας που τους υποδέχεται, αντί να επιλυθεί, κατέστη χειρότερο, λόγω της βίαιης συμπεριφοράς μέρους των μεταναστών.
Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι γνωστά και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μνεία. Απλώς, όποιος διατυπώσει αντίθετες απόψεις από αυτές που εκφράζει η κα Χριστοδουλοπούλου και οι ομοϊδεάτες, υφίσταται μπούλιγκ, γι’ αυτό υπάρχει και δημόσια σιωπή.
Κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν το απλό. Όταν σε μια οικογένεια, δεν υπάρχει κοινή πολιτιστική αντίληψη, η οικογένεια διαλύεται. Η κοινωνία, δεν είναι παρά μια μεγάλη οικογένεια. Και όταν η κοινωνία διαλύεται, εξασθενημένη ούσα, πέφτει στα χέρια των αρπακτικών διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Είναι τόσο σαφές, όπως και ο λόγος που οδήγησε στην προπαγάνδιση της πολυπολιτισμικότητας.