Skip to main content

Τουρκία: Η ζωή ενός μπαρμπέρη στην Κωνσταντινούπολη

Η πανδημία χτύπησε και στο κουρείο του Μούσα στην Κωνσταντινούπολη. Όμως ο έμπειρος κουρέας έχει βρει τρόπους για να κρατήσει την πελατεία του

Η κίνηση δεν λείπει από το κουρείο του Μούσα, το οποίο βρίσκεται κάπου στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης - ανάμεσα στον Πύργο του Γαλατά και την πλατεία Ταξίμ. Ευτυχώς, λέει ο ίδιος με ανακούφηση, επειδή στην κορύφωση της πανδημίας τα πράγματα είχαν δυσκολέψει πολύ. Τώρα όμως ο Μούσα πάει στο μαγαζί του σχεδόν κάθε μέρα. Οι κύριοι κάθονται ακριβώς πίσω από την πόρτα, οι κυρίες λίγο πιο πίσω για να μην φαίνονται. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ο Μούσα τους εξυπηρετούσε στο σπίτι ή στα γραφεία τους. Έτσι διατηρούσε τακτικούς πελάτες.

«Έχω τακτικούς πελάτες εδώ και 25 χρόνια. Όσο περισσότερο έχεις να κάνεις με κάποιον, τόσο λιγότερο είναι μια επαγγελματική σχέση και μετατρέπεται περισσότερο σε οικογενειακή», λέει.

Αλλά όσο στενή και αν είναι η επαφή, πρέπει πάντα να καταβάλλεις προσπάθεια, υπογραμμίζει, αλλιώς οι πελάτες θα φύγουν. Ο Μούσα κουρεύει περίπου 40 χρόνια. Τρεις δουλεύουν στο μαγαζί του. Αυτός, ένας υπάλληλος και η γυναίκα του που μιλάει και λίγα αγγλικά. Αυτό φυσικά είναι μεγάλη βοήθεια για τους ομολογουμένως πολλούς ξένους πελάτες που έρχονται στο μαγαζί.

Κάτι παραπάνω από φροντίδα των μαλλιών

Οι υπηρεσίες του Μούσα ξεπερνούν το απλό κούρεμα μαλλιών ή γενειάδας. Η φωτιά είναι και αυτή ένα εργαλείο στα χέρια του. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη είναι ασυνήθιστο να αφαιρείς τρίχες κανείς από τα αυτιά και τη μύτη ή να βγάζεις τα φρύδια. Στην Κωνσταντινούπολη όμως όχι. Μάλιστα αυτό γίνεται με τη βοήθεια της φωτιάς. Η «φλόγα» ξυρίσματος βγαίνει σήμερα από τον αναπτήρα. Παλιότερα χρησιμοποιουσαν μπατονέτες με οινόπνευμα που τις άναβαν και κάποιες φορές είχαν συμβεί μικροατυχήματα.

Οι πελάτες του Μούσα δεν ανησυχούν όμως για τέτοια ατυχήματα. Ούτε όταν ξυρίζονται με τις ιδιαίτερα αιχμηρές λεπίδες. Εμπιστεύονται τον κουρέα τους. «Μαζί του», λέει ο Εγίπ, ο οποίος είναι τακτικός πελάτης, «αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου». Και ακόμη περισσότερο από αυτό. Βλέπει στο κουρείο τον Μούσα σαν έναν φίλο, σύμβουλο και παρηγορητή: «Προσπαθεί να βοηθήσει, ρωτά για τα προβλήματά μας. Μας ακούει. Και για εμάς είναι σαν θεραπεία. Νιώθω σαν στο σπίτι μου. Μόλις κουρευτώ, φεύγω από εδώ πιο χαλαρός και ξεχνάω τις ανησυχίες μου».

Ο Μούσα τα ακούει όλα αυτά ευχαριστημένος και επιβεβαιώνει τον πελάτη του. «Εδώ είναι πραγματικά ένα μέρος για να χαλαρώσει κανείς. Κάποιοι κοιμούνται, ενώ τους κάνω το ξύρισμα στην καρέκλα». Πράγμα μάλλον δύσκολο αν φανταστεί κανείς ότι πέρα από τις φωτιές, το κουρείο του Μούσα βρίσκεται σε μία από τις πιο ζωντανές και θορυβώδεις γειτονιές της Κονωσταντινούπολης.

Ούβε Λυμπ

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου

Πηγή: Deutsche Welle