Skip to main content

Ανάλυση: Γιατί η Ελλάδα πρέπει να βγει τώρα στις αγορές

Το ΥΠΟΙΚ σκοπεύει να δανειστεί για 10ετία αλλά περιμένοντας τις καλύτερες μέρες δεν τολμά να κάνει το αυτονόητο. Γράφει ο Πάρης Τσογκαρλίδης.

του Πάρη Τσογκαρλίδη*

Το χρέος μας είναι περίπου 356 δις ευρώ όταν το ΑΕΠ μας είναι 175 δις. Το υπόλοιπο του χρέους μας στο ΔΝΤ είναι περίπου 10 δισ.ευρώ σχεδόν 3% του συνολικού μας χρέους. Η αποπληρωμή του θα ολοκληρωθεί το 2024 και αυτό θα γίνεται σταδιακά στα επόμενα 5 χρόνια. Από όλο το χρέος που οφείλουμε σε διάφορους δημόσιους φορείς (ΕΚΤ – Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, EFSF – Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ESM - Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης) αυτό είναι το ακριβότερο. Πληρώνουμε στο ΔΝΤ επιτόκια που αρχίζουν λίγο κάτω από 4% και μάλιστα για ένα μέρος ύψους σχεδόν 3 δις ευρώ πληρώνουμε 4,9%. Πρόκειται για δάνεια που είναι πανάκριβα και γεννάται ευλόγως το ερώτημα γιατί δεν κάνουμε κάτι για αυτό.

Το Υπουργείο Οικονομικών έχει ανακοινώσει πως σκοπεύει να δανειστεί για 10ετία και εμμονικά επιχειρηματολογεί ότι αυτό θα το κάνει όταν και αν το επιτρέψουν οι συνθήκες των αγορών. Περιμένοντας τις περιβόητες καλύτερες μέρες δεν τολμά να κάνει το αυτονόητο. Να βγει στις αγορές με 5ετία, δηλαδή με αισθητά χαμηλότερο επιτόκιο, σήμερα στο 3,10%, και να αποπληρώσει σταδιακά αλλά νωρίτερα το ακριβότερο κομμάτι των δανείων του ΔΝΤ.

Αυτό που δεν έγινε το περασμένο φθινόπωρο, λανθασμένα κατά την άποψη μου, μπορεί κάλλιστα να γίνει τώρα. Για τα 3 δισ που πληρώνουμε 4,9% το όφελος θα ήταν σχεδόν 1,8% δηλαδή 54 εκατομμύρια ευρώ και τα οφέλη για τα υπόλοιπα επίσης άξια λόγου.

Αντ’ αυτού περιμένουν τις καλύτερες μέρες χωρίς να αναλογιστούν ότι εχθρός του κακού είναι το χειρότερο. Το 2019 κατά μεγάλη πιθανότητα θα είναι μία χρονιά που θα αυξηθούν τα επιτόκια από την ΕΚΤ και αυτό που φαντάζει ακριβό σήμερα, αύριο ίσως φαίνεται φθηνό. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι οι σχέσεις μας με τις αγορές πρέπει να είναι σταθερές και όχι εφήμερες. Δεν μπορούμε να βγαίνουμε πού και πού, αλλά συνεχώς, και με γνώμονα τη μείωση του κόστους δανεισμού ακόμη και για ένα μικρό μέρος του χρέους μας. Τέλος η έξοδος μας στις αγορές θα βοηθήσει και τις τράπεζες που βάλλονται ιδιαίτερα χρηματιστηριακά το τελευταίο διάστημα, να αντλήσουν κεφάλαια και να μειώσουν την έκθεση τους στον έμμεσο δανεισμό του κράτους μέσω των εντόκων γραμματίων.

Η λογική του «μαξιλαριού», δηλαδή του αποθέματος των 26,5 δις  ευρώ, είναι επικίνδυνη ως προς τον σκοπό της μεταμνημονιακής μας ύπαρξης. Πρέπει να βγούμε στις αγορές και σε συνεννόηση με τον ESM αυτό μπορεί να γίνει αρχικά για το κομμάτι χρέους του ΔΝΤ. Εκτός αν δεν το κάνουμε για άλλες σκοπιμότητες. Και επειδή πέρα από την συμφωνία των Πρεσπών η οικονομία συνεχίζει να υπάρχει, καλό είναι να μην χρονοτριβούμε.

*O Πάρης Τσογκαρλίδης είναι Επενδυτικός Σύμβουλος, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη, MSc Engineering-Economic Systems & Operations Research, Stanford University