του Πάρη Τσογκαρλίδη*
Η όμορφη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες ακόμη και στην αρχή της «μνημονιακής» περιόδου έζησε την παραζάλη της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης και της ατέρμονης ψευδαίσθησης συσσώρευσης πλούτου δια της ακινήτου οδού.
Βίαια ήρθε η οριζόντια φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας ακόμη και αυτής που δεν προσδίδει κανένα οικονομικό όφελος, ενώ παράλληλα συνεχίζεται ακόμη και σήμερα η «επιβράβευση» και έμμεση προτροπή αυθαίρετων κατασκευών. Το όποιο χρήμα έχει απομείνει συνεχίζει να νομιμοποιεί μέσω σειράς νόμων για πολλά χρονιά αλλά όχι διά παντός την όποια απόκλιση δόμησης με δόλο ή χωρίς δόλο υλοποιείται. Έτσι αποφεύγεται η κατεδάφιση ακόμη και επικίνδυνων αυθαιρέτων που στην νέα πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής μπορεί και να ενέχει κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή.
Εν το μεταξύ ακίνητα με σωρεία αυθαιρεσιών μπορούν να κληρονομηθούν, μπορούν να μεταβιβαστούν στις τράπεζες μέσω πλειστηριασμών και κατασχέσεων αλλά δεν μπορούν να μεταβιβαστούν μέσω πώλησης ακόμη και αν υπάρχει ανάγκη επιβίωσης.
Και στο προβληματικό αυτό τοπίο στην κατά τα άλλα πανέμορφη Ελλάδα μας έρχεται σε διαβούλευση το πολεοδομικό σχέδιο νόμου και γίνεται ο κακός χαμός. Αν δεν ζούσαμε εποχές Covid και ελληνοτουρκικών σίγουρα η ειδησεογραφία θα ήταν γεμάτη από σειρά ειδικών που θα πλειοδοτούσαν την καλύτερη πρόταση ή ακόμη πιο πιθανό να κατέληγαν τελικά στο να μείνουν όλα ίδια.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες σχετικά το άρθρο 24 του Συντάγματος, την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης κάτω από τα 4 στρέμματα, την κατάργηση των παρεκκλίσεων, την προστασία του περιβάλλοντος, την επανοριοθέτηση οικισμών των οποίων τα όρια δεν έχουν καθοριστεί με επιστημονικό τρόπο και άλλα πολλά.
Θέλω μόνο να σταθώ στην αναγκαιότητα του νόμου και της προστασίας της εκτός σχεδίου δόμησης. Είναι κατά την ταπεινή μου άποψη το νομοσχέδιο αυτό καταλύτης και των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων και άλλων εργαλείων πολεοδομικού σχεδιασμού ώστε επιτέλους να μπορούμε πρώτα να δημιουργούμε τις υποδομές και μετά τις «πόλεις».
Η πολιτική για τη χωροταξία έχει αργήσει πολλά χρόνια να μπει στην ατζέντα. Και επειδή η δημιουργική καταστροφή είναι πρακτική που δεν μπορεί να περπατήσει στην ελληνική κοινωνία, ας μην συνεχίσουμε τουλάχιστον να καταστρέφουμε επιπόλαια πιθανά μελλοντικά σχέδια «οργανωμένης» δόμησης στον εξωαστικό χώρο.
*Ο Πάρης Τσογκαρλίδης είναι Πρώην Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολεοδομίας Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη και Επενδυτικός Σύμβουλος και Μηχανικός.
