Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες και κυρίως όσα συνέβησαν την περασμένη Παρασκευή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αναδεικνύουν πόσο δύσκολο και πολυσύνθετο είναι το ζήτημα της φύλαξης ορισμένων, ελάχιστων είναι αλήθεια, ανώτατων ιδρυμάτων. Ειδικότερα, δε, σε ό,τι αφορά το ΑΠΘ, αποδεικνύουν ότι η αμφιθυμία της πολιτικής ηγεσίας κατά κύριο λόγο σε συνδυασμό με τη διστακτικότητα των πρυτανικών αρχών, αλλά και την ανοχή και "κατανόηση" σημαντικής μερίδας της ακαδημαϊκής κοινότητας απέναντι στους "μπαχαλάκηδες", διαιωνίζει μια κατάσταση η οποία δυσχεραίνει το έργο του πανεπιστημίου και τραυματίζει το κύρος του.
Σε ποιο πανεπιστήμιο, ποιας χώρας, μία "ομάδα κρούσης" αποτελούμενη από δεκάδες άτομα, εξοπλισμένα με βαριοπούλες και διάφορα άλλα εργαλεία κατεδάφισης, θα εισέβαλε σε ακαδημαϊκό χώρο, θα γκρέμιζε τοίχους, πόρτες, παράθυρα και ό,τι άλλο ήθελε, χωρίς κανείς να την παρεμποδίσει; Η καταδρομική επιχείρηση έγινε αντιληπτή από τους άνδρες της εταιρείας σεκιούριτι οι οποίοι ειδοποίησαν την αστυνομία και τις πρυτανικές αρχές. Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία παρέμβαση επειδή εκείνη την ώρα βρίσκονταν εντός του πανεπιστημίου περί τα 600 με 700 άτομα, τα οποία συμμετείχαν στα καθιερωμένα εβδομαδιαία πάρτι που γίνονται στο ΑΠΘ.
Η στάση αυτή ήταν ενδεχομένως η ενδεδειγμένη για εκείνη τη στιγμή προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα, όμως το ερώτημα είναι "πώς και γιατί φτάσαμε ως εκεί;". Πώς και γιατί το ΑΠΘ εξακολουθεί να παραμένει ξέφραγο αμπέλι, να εισέρχεται σ' αυτό όποιος, όποτε του καπνίσει, έχει δεν έχει σχέση με το πανεπιστήμιο; Να μπαίνουν σε ακαδημαϊκό χώρο δεκάδες άτομα, οπλισμένα με βαριοπούλες και ό,τι άλλο έχουν διαθέσιμο, χωρίς κανείς να τους ζητήσει το λόγο, χωρίς να τους παρεμποδίσει;
Για ποιον λόγο οι (εκάστοτε) πρυτανικές αρχές επιτρέπουν ή έστω ανέχονται, εδώ και χρόνια, το πανεπιστήμιο να χρησιμοποιείται από επιτήδειους εξωπανεπιστημιακούς οι οποίοι διοργανώνουν παράνομα πάρτι προκειμένου να τα κονομήσουν, έχοντας εξασφαλισμένη πελατεία, σερβίροντας ποτά "μπόμπες" και φυσικά φοροδιαφεύγοντας αφού όλα αυτά γίνονται χωρίς παραστατικά και χωρίς αποδείξεις; Πάρτι τα οποία, όπως συνέβη την περασμένη Παρασκευή, δίνουν το πρόσχημα προκειμένου να εισέλθουν στο campus άτομα παντελώς άσχετα με το πανεπιστήμιο.
Ευθύνες έχουν ασφαλώς και οι φοιτητικοί σύλλογοι οι οποίοι επιτρέπουν σε ισχνές αλλά δυναμικές και ακραίες μειοψηφίες να λεηλατούν το πανεπιστήμιο, επιδιώκοντας να επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους.
Ωστόσο, η πρώτιστη ευθύνη ανήκει στην Πολιτεία και στις πρυτανικές αρχές. Η ευθύνη της Πολιτείας, εν προκειμένω της κυβέρνησης, έχει να κάνει με την αμφιθυμία με την οποία χειρίζεται την υπόθεση της λεγόμενης πανεπιστημιακής αστυνομίας ή άλλως των Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ). Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό αυτές θα έπρεπε να βρίσκονται στα πανεπιστήμια ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Όμως, φτάνουμε στο τέλος και αυτής της ακαδημαϊκής περιόδου και ουδείς γνωρίζει ακόμη πότε και σε ποια ιδρύματα εν τέλει θα εγκατασταθούν.
Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2021, αλλά σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά το μόνο που έχει γίνει είναι η πρόσληψη τετρακοσίων ειδικών φρουρών, από τους αρχικώς χίλιους που προβλεπόταν, η τετράμηνη εκπαίδευση των οποίων ολοκληρώνεται στο τέλος του μήνα. Στο μεταξύ αναμένεται και η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο προσέφυγαν σύλλογοι καθηγητών επτά πανεπιστημίων, αλλά και φοιτητών, οι οποίοι αντιτίθενται στις ΟΠΠΙ, κάνοντας λόγο για αντισυνταγματικές διατάξεις και ανατροπή του αυτοδιοίκητου χαρακτήρα των ΑΕΙ.
Όμως ούτε το ΑΠΘ είναι έτοιμο να υποδεχθεί την πανεπιστημιακή αστυνομία καθώς μια σειρά από προϋποθέσεις, όπως η εκπόνηση ενός σοβαρού σχεδίου ασφαλείας, η θεσμοθέτηση ελεγχόμενης εισόδου στο campus και κυρίως εντός των κτηρίων κ.ο.κ., δεν έχουν προχωρήσει. Κοντά σ' αυτά είναι και κάποιες ιδιαιτερότητες, όπως η μεγάλη έκταση του campus, η γειτνίασή του με το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ κ.λπ., που καθιστούν το εγχείρημα της αποτελεσματικής φύλαξης ακόμη δυσκολότερο.
Κι όλα αυτά ενώ, όπως φαίνεται, στο ΑΠΘ πρόκειται να γίνει η τελική αναμέτρηση ανάμεσα σε όσους τάσσονται υπέρ και σε όσους αντιτίθενται στην εγκατάσταση των ΟΠΠΙ στα πανεπιστήμια.