Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι κατασκευασμένος, για να αντιμετωπίζει με επιτυχία την απώλεια των γονέων. Αλλιώς δεν θα επιβιώναμε εξελικτικά ως είδος. Είναι κάτι αναμενόμενον. Ακόμη και η απώλεια του/της συντρόφου σε ορισμένες μόνον περιπτώσεις οδηγεί σε διαταραχή. Η απώλεια τέκνου δεν προβλέπεται από πουθενά, είναι αδιανόητος.
Η ασύλληπτη λοιπόν οδύνη, που διαχέεται στο γράμμα προς τον Πρωθυπουργό και αρμοδίους Αξιωματούχους της μητέρας του παιδιού, που σκοτώθηκε στου Φιλοπάππου, είναι απόλυτα κατανοητή και αναμενόμενη. Εκείνο όμως που είναι πράγματι πρωτόγνωρο και ουσιαστικό είναι η ουσία των λόγων της.
«Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να καλοδέχεται προσφέροντας «γη και ύδωρ» στα πάσης λογής εγκληματικά και επικίνδυνα με άγρια ένστικτα στοιχεία, να προνοεί πρωτίστως για την ασφάλεια των ίδιων της των πολιτών τους οποίους αφαιμάσσει καθημερινά, εγκαταλείποντάς τους παράλληλα στα χέρια αδηφάγων συμμοριών, για τις οποίες η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει λιγότερη σημασία από την αξία ενός κινητού, ή μιας χρυσής αλυσίδας;» ερωτά. Και:
«Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία... να διαθέτει ισχυρότερη αστυνομική δύναμη στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο; ...να διαθέσει κάποια κονδύλια από τα χρήματα των βαρέως φορολογουμένων πολιτών της .....για να περιστοιχίσει με κιγκλιδώματα ασφαλείας όλο αυτό το πλατό το οποίο εμφανίζεται ως φαιό νταμάρι και καταλήγει σε αβύσσους και στο οποίο μπορεί κάποιος να γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή ακόμα και μη δεχόμενος την επίθεση που δέχθηκε ο Νικόλας; Μήπως θα έπρεπε όλος αυτός ο χώρος πέριξ του Μνημείου του Φιλοπάππου να φωτίζεται επαρκώς μονίμως, και όχι μόνον όταν τον επισκέπτεται ο Obama; Μήπως οι εικόνες των παραπηγμάτων και των πρόχειρων καταυλισμών, αλλά και των σκισμένων ρούχων, των παρατημένων μέσα στους θάμνους, θα έπρεπε να απουσιάζουν;»
Δύο είναι τα αβίαστα συμπεράσματα για τα αίτια μιας ανείπωτης δυστυχίας, που προκύπτουν από τις απλές αυτές διαπιστώσεις:
Η ιδεοληψία και η αμέλεια.
Η ιδεοληψία της Αριστεράς είναι εκείνη, που οδήγησε μυριάδες οικονομικούς μετανάστες στα σοκάκια των Αθηνών. Η κυβέρνηση της Αριστεράς συνειδητά άφησε μαζί με τους Σύρους οικογενειάρχες, που έτρεξαν για την ζωή τους, όλους αυτούς, τα κατ´ αυτήν «θύματα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού», να μπουν στην χώρα και να την περιδιαβάζουν κατά βούλησιν. Η αυξημένη παραβατικότης και ροπή στην βία αυτών των ειδικών πληθυσμών είναι καλά αποδεδειγμένη.
Πόσοι έχουν άδεια παραμονής; Πώς την πήραν; Αν δεν έχουν ή αν περιμένουν να εκδικαστεί η αίτησή τους γιατί κυκλοφορούν ελεύθεροι; Οι συγκεκριμένοι δράστες ήταν σεσημασμένοι. Γιατί δεν είχαν απελαθεί;
Η μη συνειδητή αμέλεια αποτελεί ιδιότητα ορισμένων χαρακτήρων και λογικά είναι ανεξάρτητος ιδεολογιών και πεποιθήσεων. Ιδεολογίες και πεποιθήσεις όμως, είναι δυνατόν, να οδηγούν σε συνειδητές συμπεριφορές, που σκοπίμως αμελούν, αυτά που δεν πιστεύουν. Η μείωση της παρουσίας και ετοιμότητας των δυνάμεων αποκατάστασης της τάξης σε όλη την χώρα είναι συνειδητή ενέργεια της Αριστεράς. Η παρουσία του χωροφύλακα ποτέ δεν άρεσε στους οπαδούς της.
Όλα αυτά, τα εκ πρώτης όψεως ασαφή και θεωρητικά, αποκτούν μία άλλη σημασία, όταν σκοτώνεται κόσμος. Τότε γίνεται τραγικά σαφές, ότι όταν ψηφίζουμε, για να εκτονώσουμε τον θυμό μας είτε για να κάνουμε πλάκα τιμωρώντας το κατεστημένο, τα αποτελέσματα έχουν πολύ συγκεκριμένες μορφές.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης