του Σταύρου Κουμεντάκη*
Ολοκληρώθηκε, πρόσφατα, η διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση στην επικουρική ασφάλιση. Ανεξάρτητα, πάντως, από καθενός την τοποθέτηση, όλοι θα συμφωνήσουμε πως αρκετά σημεία χρήζουν βελτίωσης. Κάποια από αυτά έχουν, αρμοδίως, επισημανθεί-και από τον γράφοντα. Είναι όμως η ώρα, τώρα που «κατακάθισε ο κουρνιαχτός», για μια σύντομη και νηφάλια επισκόπηση και αξιολόγηση.
Τα θετικά στοιχεία
Τα βασικά πλεονεκτήματα της σχετικής νομοθετικής παρέμβασης έχουν ήδη επισημανθεί από το αρμόδιο Υπουργείο.
Αξίζει, εμείς, να εστιάσουμε στη μετατροπή του συστήματος χρηματοδότησης από διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό.
Επίσης: στην επιλογή να συνοδεύεται το συγκεκριμένο νομοθέτημα από τρεις σημαντικές μελέτες που επιβεβαιώνουν, πανηγυρικά, την ορθότητα των κατευθύνσεων του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
Και, τέλος, στην ενίσχυση, μέσω του συγκεκριμένου νομοθετήματος, της εγχώριας κεφαλαιαγοράς. Και, μέσω αυτής, της επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης και, εν τέλει, της Εθνικής Οικονομίας.
Προβληματισμοί & Προτάσεις
Οφείλουμε, όμως, να καταγράψουμε και μια σειρά προβληματισμών & προτάσεων. Ειδικότερα, όσον αφορά:
Την επενδυτική δράση (σε εθνικό και διεθνές επίπεδο) του eΕΦΚΑ, που θα πρέπει να λαμβάνει χώρα με περισσή περίσκεψη προκειμένου να αποφύγουμε τα (σοβαρά) προβλήματα του παρελθόντος.
Την Επενδυτική Επιτροπή (που θα αποφασίζει τις επενδύσεις των διαθεσίμων), η οποία θα πρέπει να ενισχύεται με εγνωσμένου κύρους και διεθνούς εμπειρίας εμπειρογνώμονες.
Τις Μονάδες Διαχείρισης Κινδύνων και Εσωτερικού Ελέγχου του Ταμείου, που θα πρέπει να συνεπικουρούνται από Εξωτερικούς Συμβούλους εγνωσμένου κύρους.
Τις ληξιπρόθεσμες Εισφορές, καθώς η παύση της αναστολής της ποινικής δίωξης των οφειλετών με την οριστική εξόφληση, μόνον, των οφειλών τους θα οδηγήσει, πιθανότατα, σε απομείωση των εισπράξεων (γιατί, αν υπάρξει οριστική καταδίκη ενός οφειλέτη, κανένα ενδιαφέρον δεν θα έχει, ενδεχομένως, για την εξόφληση των οφειλομένων).
Τη θέση ως προϋπόθεση για την έγκυρη καταγγελία σύμβασης εργασίας την εξόφληση από τον εργοδότη του συνόλου των ληξιπρόθεσμων εισφορών του, καθώς, αν ο εργοδότης στερείται των αναγκαίων οικονομικών μέσων, η μεν σύμβαση εργασίας δεν θα είναι δυνατό να καταγγελθεί, ο δε εργαζόμενος θα αναγκασθεί, ενδεχομένως, να προχωρήσει σε παραίτηση απεκδυόμενος την αποζημίωση απολύσεως.
Τη Στρατηγική Επενδύσεων, καθώς ευκταίο θα ήταν συγκεκριμένα να προσδιορίζεται το μίγμα των δυνητικών επενδύσεων.
Την επένδυση των περιουσιακών στοιχείων «πρωτίστως» σε ρυθμιζόμενες αγορές, καθώς θα πρέπει να αποκλείονται επενδύσεις σε μετοχές που δεν είναι εισηγμένες.
Τη δυνατότητα επενδύσεων σε παράγωγα, που θα πρέπει να αποκλείονται για λόγους άλλους εκτός από hedging.
Τον προσδιορισμό των προϊόντων «χαμηλού επενδυτικού κινδύνου», όπου θα επενδύονται τα αποθεματικά του Ταμείου: που θα πρέπει να διενεργείται ύστερα (και) τη γνώμη του εξωτερικού διαχειριστή επενδύσεων.
Τη σύναψη συμβάσεων με εξωτερικούς διαχειριστές επενδύσεων, για συγκεκριμένο, μόνον, χρόνο & αξίες και το έργο τους τακτικά να αξιολογείται.
Το νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση κινείται, αναμφίβολα, προς την ορθή κατεύθυνση. Καθώς, όμως, υπάρχουν ατέλειες που επιδέχονται περαιτέρω βελτιώσεων, ας μη μείνουμε, στατικά, στα όποια θετικά του νομοσχεδίου.
Και, περαιτέρω, ας μην επιλέξουμε, μόνον, την περαιτέρω βελτίωσή του για το καλό των επόμενων γενεών και, εν τέλει, της εθνικής μας οικονομίας.
Αξίζει να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως πρότυπο-βάση για την εν γένει αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Τα οφέλη θα είναι συγκλονιστικά.
Για όλους μας.-
Σταύρος Κουμεντάκης
Managing Partner
Koumentakis and Associates Law Firm
Σημ.: Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή