Ο μηχανισμός αυτή τη φορά λειτούργησε στη Θεσσαλονίκη. Ανταποκρίθηκε στον χιονιά με επάρκεια και τα προβλήματα ήταν περιορισμένα. Το καταλαβαίνει κάθε πολίτης ότι σε αντίξοες καιρικές συνθήκες τίποτα δεν μπορεί να πάει τέλεια κι ας σπέρνουν κάποιοι τον πανικό. Εκτίθενται. Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτούμε ότι για μια φορά έστω έγιναν όλα ικανοποιητικά;
Το τριήμερο του χιονιά η Θεσσαλονίκη ως πολεοδομικό συγκρότημα το αντιμετώπισε για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, χωρίς έντονα προβλήματα. Οι εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν. Από τη μια η ανετοιμότητα του ΟΑΣΘ κι από την άλλη τα αναμενόμενα προβλήματα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», που απέδειξαν ότι ούτε η κρατικοποίηση, ούτε η ιδιωτικοποίηση είναι πανάκεια, είναι χαρακτηριστικά.
Το γεγονός ότι οι πολίτες δεν γκρίνιαζαν το τριήμερο, το γεγονός ότι οι βασικοί δρόμοι δεν έκλεισαν, παρά απαιτήθηκε η χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων για κάποιες ώρες, το γεγονός ότι όλοι είδαν μηχανήματα να καθαρίζουν τουλάχιστον στο εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο, στην περιφερειακή οδό και στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, είναι ενδεικτικά και σίγουρα όχι αυτονόητα, όπως θα έπρεπε.
Βλέπετε έχουμε όλοι κακή εμπειρία από την ανταπόκριση του «μηχανισμού» τα προηγούμενα χρόνια. Όσοι με εξυπνακισμούς επιχείρησαν να μειώσουν την προετοιμασία και την προσπάθεια που έγινε, επαναλαμβάνω εκτίθενται. Οι πολίτες μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι ξεχνούν πολύ εύκολα, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι πολίτες δε χρειάζονται ούτε εμένα, ούτε κάποιον άλλο να τους υπαγορεύσει την εικόνα της καθημερινότητάς τους. Έχουν εμπειρία. Κι αυτή είναι ανεκτίμητη.
Όσοι, μετά την κατάρρευση της αγαπημένης τους εσχατολογίας, επιχείρησαν ατυχώς να συγκρίνουν τον τριήμερο χιονιά με εκείνο του 1988 ατύχησαν. Προφανώς και δεν υπάρχει καμιά σχέση. Και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε εκείνη την κατάσταση. Όχι επειδή φοβάμαι πως τα προβλήματα θα είναι και σήμερα τα ίδια, αλλά επειδή θεωρώ απαράδεκτη τη μάθηση δια του παραδείγματος.
Αυτό το τριήμερο υπήρξε και προετοιμασία και σχέδιο και προσπάθεια και αποτέλεσμα. Προφανώς υπήρξαν και προβλήματα. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Δε χρειάζεται κανείς να δίνει συγχαρητήρια σε κανέναν. Οι αρμόδιοι έκαναν τη δουλειά τους. Κάποιοι ίσως λιγότερο από το ικανοποιητικό, όμως από το αποτέλεσμα θεωρώ ότι τα πήγαμε καλά. Μπορούμε και καλύτερα; Δεν το ξέρω. Μακάρι.
Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να μη βγάλουμε πάλι όλη μας τη γκρίνια, την οποία την έχουμε συνήθως έτοιμη από την ανακοίνωση του ερχομού του χιονιά. Δεν είναι υψηλές προσδοκίες και θεμιτές απαιτήσεις. Είναι γκρίνια. Ειδικά όταν τα πράγματα πηγαίνουν έστω ασυνήθιστα καλά. Πόσο κοστίζει δηλαδή να συγκρατήσει κάποιος την οργή και το θυμό του για να τον βγάλει όταν του δοθεί η αφορμή; Τόσο ασυγκράτητοι έγιναν κάποιοι πια;
Το άσπρο δε γίνεται μαύρο. Κι όσοι επιμένουν να τα βλέπουν μαύρα ακόμη κι όταν δεν είναι, στο τέλος αδυνατούν να κατανοήσουν πως κατάντησαν να καταστούν μειοψηφίες σε μια κοινωνία, που με ρυθμούς χελώνας μαθαίνει από τα παθήματά της και προοδεύει.
Όλα αυτά τα συμπεράσματα δεν τα έβγαλα από την ικανοποιητική ανταπόκριση των αρμοδίων σε ένα τριήμερο χιονιά. Απλώς επιβεβαιώθηκε μια πεποίθηση που έχω για τη Θεσσαλονίκη. Ότι κάνει βήματα μπροστά κι ας έχουμε όλοι τα παράπονά μας κι ας είμαστε πιο βιαστικοί, από αυτό που μπορεί αυτή η πόλη. Και η πόλη είμαστε όλοι εμείς...
Παραφωνία ήταν η μη κυκλοφορία των αστικών λεωφορείων χτες. Εκεί υπάρχει θέμα. Και όσο και να προσπάθησε να κρυφτεί η διοίκηση του ΟΑΣΘ πίσω από δήθεν εντολές, είναι σαφές ότι δεν έπεισε. Γι' αυτό και η κριτική του κόσμου δεν είναι άδικη. Ούτε των ΜΜΕ. Ας την αξιοποιήσουν. Ας γίνει το πάθημα μάθημα, γιατί αυτό δεν ήταν το μόνο κύμα κακοκαιρίας. Πιθανώς αύριο κι αν όχι αύριο κάποια άλλη στιγμή (έχουμε ακόμη χειμώνα μπροστά μας) θα προκύψει ανάλογη κατάσταση και δεύτερη φορά ο κόσμος δεν τη συγχωρά. Τι πήγε στραβά, τι και ποιος δεν το έκανε σωστά και έμεινε η πόλη χωρίς λεωφορεία; Σε αυτά πρέπει να βρουν απαντήσεις στον ΟΑΣΘ για να μην επαναληφθεί ό,τι έγινε χτες. Η αυτοκριτική δεν έκανε ποτέ και σε κανέναν κακό. Δε με ενδιαφέρει η διοίκηση του Οργανισμού, αλλά με ενδιαφέρει να μην ταλαιπωρηθεί ξανά άδικα ο κόσμος και η πόλη, την ώρα που οι υπόλοιποι κουτσά στραβά την έκαναν τη δουλειά τους. Γιατί να μειώνεται όλη η προσπάθεια του μηχανισμού, κομμάτι του οποίου είναι και ο ΟΑΣΘ, από κακούς χειρισμούς. Δε θέλω να υποδείξω ενδεδειγμένες λύσεις. Δεν είμαι ειδικός. Όπως σε καμιά περίπτωση δε θα ήθελα να κυκλοφορήσουν λεωφορεία εάν κινδυνεύει η ασφάλεια των επιβατών. Όμως θεωρώ ότι με καθαρούς δρόμους ένα μέρος των δρομολογίων θα μπορούσε να έχει γίνει και να μην υπάρξει αυτό το black out των συγκοινωνιών.
Παραφωνία ήταν και η λειτουργία του αεροδρομίου. Εκεί όμως υπάρχει ένα αντικειμενικό ζήτημα, που δε λύνεται, όπως φαίνεται. Για να είμαι πιο σωστός τεχνικές λύσεις υπάρχουν και έχουν δημοσιοποιηθεί πολλάκις, πλην όμως δεν υιοθετούνται ίσως επειδή κοστίζουν, ίσως επειδή είναι ασύμφορες, ίσως για λόγους που μου διαφεύγουν. Το πρόβλημα με το αεροδρόμιο είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Και όσες βελτιώσεις κι αν έγιναν παραμένει. Πράγματι η ιδιωτική εταιρία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο έκανε μια προετοιμασία για να αντιμετωπίσει τον χιονιά. Δεν τα κατάφερε. Το αεροδρόμιο «Μακεδονία» στη συνείδηση πολλών είναι τριτοκοσμικό. Ως χαρακτηρισμό τον βρίσκω άδικο. Έχω δει στα μεγαλύτερα και τα πλέον σύγχρονα αεροδρόμια του κόσμου πτήσεις να ακυρώνονται και να καθυστερούν εξαιτίας καιρικών φαινομένων, επιβάτες να ταλαιπωρούνται και να κοιμούνται στα πατώματα και πάει λέγοντας. Ας μείνουμε στο πρόβλημα καθαυτό κι όχι στους εντυπωσιασμούς. Το αεροδρόμιο έχει θέμα με την ομίχλη και γενικώς με τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Να μην μπω σε λεπτομέρειες ρεπορταζιακές και τεχνικές, διότι δεν προσφέρουν κάτι. Να θυμίσω μόνο ότι από τους ειδικούς από το Μιλάνο μέχρι την εγκατάσταση του ραντάρ στην Περαία κι από την εγκατάσταση του εξελιγμένου (τότε) συστήματος τυφλής προσγείωσης μέχρι την επέκταση του διαδρόμου 10/28 στη θάλασσα έχουν περάσει δεκαετίες. Μάθαμε να ζούμε με αυτά τα θέματα του αεροδρομίου. Υπάρχουν συστήματα ακόμη πιο εξελιγμένα. Θα εγκατασταθούν; Κι αν εγκατασταθούν θα είναι σε θέση να τα χρησιμοποιήσουν τα αεροσκάφη των εταιρειών που πιάνουν Θεσσαλονίκη; Είναι γόνιμη μια συζήτηση για «μετακόμιση» του αεροδρομίου σε άλλη περιοχή, επειδή η σημερινή από ορισμένους κρίνεται ακατάλληλη; Μέχρι να πάρουμε απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα, καλό είναι να κατανοήσουμε ότι τα προβλήματα πιθανώς να βελτιωθούν, όμως δε θα λυθούν σύντομα.
Κι επειδή κι εγώ, όπως πολλοί, περνάω ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου στα social media, χάρηκα που επιτέλους είδα πολλούς να παίρνουν το μέρος όσων έδωσαν κι αυτή τη φορά τη μάχη για να αντιμετωπίσουν το χιονιά. Είναι κομμάτι αυτής της κοινωνίας οι εργαζόμενοι στο μηχανισμό, που επί τρεις μέρες έδωσαν το είναι τους για να περιοριστούν τα προβλήματα. Όπως και οι επικεφαλής τους, που έχουν ανάγκη αναγνώρισης του έργου τους, τόση όση έχουν εκείνοι που δεν κρατιούνται για να τους ασκήσουν κριτική. Η κριτική βελτιώνει όταν δεν είναι άδικη. Πιστέψτε με όμως: και ο καλός ο λόγος έχει την αξία του.
Ο χειμώνας δεν τελείωσε. Εύχομαι αν δεν μπορούμε να τα πάμε καλύτερα την επόμενη φορά, να τα πάμε όπως με τη... Σοφία.