Είναι δυνατόν όλοι όσοι αντιδρούν – και το δείχνουν - στη συμφωνία των Πρεσπών να είναι ακροδεξιοί, φασίστες και επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη; Πώς μπορεί η κυβέρνηση και κορυφαία στελέχη της, ακόμα και ο πρωθυπουργός, να «χαρίζουν» στη Χρυσή Αυγή όλους εκείνους που διαφωνούν με μια πολιτική της κίνηση, θεωρώντας ότι υποθηκεύει ιστορικά τη χώρα;
Γιατί στο Μέγαρο Μαξίμου δεν μπορούν να αντιληφθούν το αυτονόητο; Ότι δηλαδή ένα μέρος του ελληνικού λαού, μεγάλο ή μικρό, δεν έχει σημασία, διαφωνεί με τις απόψεις του χωρίς απαραίτητα να είναι επικίνδυνο, μιαρό και βδελυρό; Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει να συμφωνούν όλοι με όσα λέει ο κ. Τζανακόπουλος από την αίθουσα ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών ή ο κ. Τσακαλώτος από την αίθουσα του Ολύμπιον εδώ στη Θεσσαλονίκη; Και ποιος αποφασίζει τελικά τι είναι το σωστό και τι όχι;
Γιατί δεν μπορεί ο μέσος Έλληνας να έχει την άποψη του και να διαδηλώνει υπέρ αυτής; Ενίοτε αποδοκιμάζοντας τους έχοντες την αντίθετη, αλλά μέχρις εκεί. Και γιατί θα πρέπει – για να θυμηθούμε και μια παλιά απίστευτη δήλωση του κ. Τσίπρα, από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση – «καλό γιαούρτι» να είναι το ...αριστερό γιαούρτι;
Για να τελειώνουμε: Κανένα γιαούρτι δεν είναι καλό και κανένα δεν είναι επιτρεπτό στους κόλπους μια ευνομούμενης δημοκρατίας. Όπως και καμιάς μορφής βίαιη επίθεση. Όλα τα παραπάνω είναι κατακριτέα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, από όλους ανεξαιρέτως, δεξιούς κι αριστερούς, σε αυτή τη χώρα.
Αλλά δεν επιτρέπεται και σε κανέναν να ρίχνει στην πυρά κάποιον άλλο, επειδή έχει αντίθετη άποψη και να την εκφράζει. Τέλος, εκτός από απαράδεκτο, είναι και επικίνδυνο να «χαρίζει» ο οποιοσδήποτε μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού στη Χρυσή Αυγή. Γιατί αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα, πρώτα και κύρια για τη δημοκρατία μας. Συνεπώς, ψυχραιμία.