«Έχει δημιουργηθεί ένα αίσθημα ανοχής από την επαναληψιμότητα του φαινομένου και παραπέρα υπάρχει φόβος. Αυτός ο τραμπουκικός ακτιβισμός που υπάρχει στα πανεπιστήμια και έχει πολλές μορφές, από εγκληματική δράση μέχρι αναρχοαυτόνομους, έχει δημιουργήσει ένα αίσθημα φόβου και σε πολιτικούς και σε ακαδημαϊκούς. Προσωπικά έχω απόλυτη εμπειρία από κάθε είδους απειλές που μπορείτε να φανταστείτε και όταν ήμουν υπουργός και κάθε φορά που κάνω τέτοιου είδους αναρτήσεις» τόνισε μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 η πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ και πρόεδρος της Υψηλού Επιπέδου Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το μέλλον του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής προστασίας και της εργασίας, Άννα Διαμαντοπούλου.
Το θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι μία λύση που μπορεί να ημερέψει και να αντιμετωπίσει σχετικά τα προβλήματα. Δεν μπορεί όμως να τα λύσει συνολικά, επεσήμανε η κ. Διαμαντοπούλου. «Αν είχαμε υλοποιήσει τον νόμο του 4009 του 2011, τώρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Γιατί το πανεπιστήμιο είχε ένα ανεξάρτητο συμβούλιο, ο πρόεδρός του είχε τις αρμοδιότητες τις διοικητικές και της φύλαξης, δηλαδή ο πρύτανης έκανε αυτό που πρέπει να κάνει, να ασχολείται με το διοικητικό και το ερευνητικό έργο και να μην πέφτουν πάνω στον πρύτανη από τις απειλές μέχρι τα ερευνητικά προγράμματα του CERN».
Η κ. Διαμαντοπούλου εξήγησε στην συνέχεια ότι θα είχε το κάθε πανεπιστήμιο το σύνταγμά του, έχοντας την δυνατότητα να ορίσει τον τρόπο εισόδου μέσα στα πανεπιστήμια. «Χρειάζεται ένας τεχνολογικός εξοπλισμός, όπως γίνεται σε όλα τα πανεπιστήμια, όπου οι φοιτητές, οι καθηγητές και το προσωπικό μπαίνουν με μια κάρτα. Κανείς άλλος δεν μπορεί να μπει εκτός αν έχει ραντεβού και έχει καταγραφεί στην είσοδο. Το δεύτερο, ήταν ότι το συμβούλιο και οι υπηρεσίες του πανεπιστημίου θα είχαν την ευθύνη των ζημιών, των καταστροφών για ό,τι γίνεται καθημερινά στα ελληνικά πανεπιστήμια και τα οποία πληρώνει ο ελληνικός λαός» συμπλήρωσε η πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ.
Η αντιμετώπιση της βίας και πολλών άλλων πραγμάτων που είναι κάτι μοναδικό στα ελληνικά πανεπιστήμια δυστυχώς απαιτεί μια συνολική αλλαγή του διοικητικού μοντέλου του πανεπιστημίου και της δυνατότητάς του να λειτουργεί πιο ανεξάρτητα ακόμα και στην προσέλκυση πόρων, σημείωσε η κ Διαμαντοπούλου. «Ένας νόμος όσο καλός και αν είναι εφαρμόζεται στα πλαίσια μιας κοινωνικής και πολιτικής κουλτούρας. Αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας πολλά χρόνια τώρα και κυρίως μετά την χούντα και φοβόμαστε να μιλήσουμε γι’ αυτό γιατί έχουμε διαστρεβλώσει την έννοια της προοδευτικότητας, είναι ότι έχουμε χάσει κάθε έννοια σεβασμού απέναντι σε οτιδήποτε είναι δημόσιο, είτε είναι δημόσιος χώρος, είτε είναι δημόσια περιουσία και αυτό ξεκινά από τα σχολεία. Δεν σεβόμαστε τα πεζοδρόμια, τα πάρκα. Και δεν είναι η πλειοψηφία των μαθητών και των καθηγητών, αντίστροφα είναι μια μειονότητα πάντοτε. Είναι όμως μια μειονότητα η οποία επιβάλλεται και δημιουργεί εικόνες οι οποίες αμβλύνουν το αίσθημα του τι είναι βία και σιγά σιγά η συνείδησή μας ως κοινωνία έχει ναρκωθεί».
Η κ. Διαμαντοπούλου προσέθεσε ακόμη πως δεν είναι μόνο το θέμα της δημόσια περιουσίας, αλλά είναι το θέμα των κανόνων. «Δηλαδή σέβομαι την δημόσια περιουσία και λειτουργώ σε έναν χώρο, που είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, όπου υπάρχουν κανόνες και πειθαρχία, η οποία δεν είναι κακή λέξη. Εμείς πια την πειθαρχία την θεωρούμε κακή λέξη. Η ιστορία του σεβασμού του δημόσιου χώρου όταν γίνει συνείδηση του πολίτη, τότε η κοινωνία και η πολιτεία αντιδρούν διαφορετικά».
Αναφέρθηκε μάλιστα ξεχωριστά και στην περίπτωση των απειλών που δέχθηκε ο πρύτανης του ΑΠΘ. «Δεν μπορώ να φανταστώ χώρα στον δημοκρατικό κόσμο, που να απειλείται ο πρύτανης του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας ευθέως με δολοφονία και μάλιστα να εξηγούν και πού θα τον θάψουν και αυτό να περνάει σχεδόν στα ψιλά. Εγώ θα περίμενα να βγουν οι αρχηγοί των κομμάτων, τα πρυτανικά συμβούλια, οι Σύγκλητοι, οι πρυτάνεις, οι καθηγητές, οι φοιτητικοί σύλλογοι, να βγουν όλοι με ανακοινώσεις και να σταθούν στο πλευρό του πρύτανη απαιτώντας και από την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα να συλληφθούν αμέσως οι δράστες. Βεβαίως πρέπει να ομολογήσω για την στάση του υπουργού πολιτικής προστασίας ο οποίος και κινήθηκε αμέσως σε συνεργασία με τον πρύτανη, γιατί δεν είναι σύνηθες».
Η οργανωμένη κοινωνία πρέπει να αντιδρά και δεν πρέπει να αποδέχεται, υπογράμμισε. «Εγώ αυτό που κάνω προσωπικά είναι να μην το αφήνω ποτέ να πέφτει κάτω. Δεν γίνεται να γίνονται αυτά τα γεγονότα και να έχουμε την γνωστή αντίδραση «είμαστε κατά της βίας από όπου και αν προέρχεται», χαίρω πολύ, και μετά;» είπε χαρακτηριστικά. Κληθείσα να διευκρινίσει πού αναφέρεται, μιλώντας σε σχετικό σημερινό άρθρο της, η κ. Διαμαντοπούλου, για μια κρυφή ικανοποίηση από τα γεγονότα, απάντησε πως «όταν μια πολιτική παράταξη, ένα πολιτικό κόμμα δεν αντιδρά σε κάτι τέτοιο τι μπορεί κάποιος να εκτιμήσει; Νομίζω ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιδράσει καθόλου. Αλλά αυτό συνέβαινε γενικώς. Έχουν την δική τους θεωρία με την οποία εξηγούν αυτά τα φαινόμενα, άρα τα ενθαρρύνουν».