Λίγο πριν ή λίγο μετά από μια Σύνοδο Κορυφής ή έναν διευρυμένο κύκλο διεθνών επαφών και συναντήσεων, στην Ελλάδα ένα ερώτημα είναι μόνιμο: Μα γιατί όλοι -κι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι- τρέχουν για να συμπαρασταθούν στην Τουρκία και στον πρόεδρο της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Υπάρχει μια φράση στις ΗΠΑ, από την εποχή Κλίντον, η οποία δίνει την απάντηση ή μάλλον την εξήγηση: «Είναι η οικονομία, ηλίθιε». Κι ό,τι αυτή συνεπάγεται σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.
Ας επικεντρωθούμε στη γεωγραφική περιοχή που γνωρίζουμε καλύτερα, την Ευρώπη, για να κατανοήσουμε ευκολότερα τη λύση του γρίφου. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ως γνωστόν, Ιταλία και Ισπανία είναι οι δυο βασικές χώρες - σύμμαχοι της Τουρκίας στην ΕΕ εδώ κι αρκετούς μήνες. Επίσημα κι ανεπίσημα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, χωρίς καν την προτροπή της Γερμανίας. Η συγκεκριμένη διαπίστωση επιβεβαιώθηκε, ας πούμε, για μια ακόμα φορά στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής. Έστω και μέσω τηλεδιάσκεψης. Όταν ζητήσαμε λοιπόν από ελληνική διπλωματική πηγή να μας εξηγήσει τον λόγο μάς απάντησε μονολεκτικά: Οικονομικός.
Για παράδειγμα, διευκρίνισε, είναι τέτοια η έκθεση των ιταλικών και των ισπανικών τραπεζών στην Τουρκία και στα ομόλογα της, που ο Ερντογάν ξέρει ότι ποτέ κανείς δεν θα αφήσει την τουρκική οικονομία να καταρρεύσει. Διευκρίνιση: Οι εξαρτήσεις αυτές υπολογίζονται σε δισ. ευρώ. Και είναι μεγαλύτερες κι από τις γερμανικές. Συνεπώς, γιατί προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι Ρώμη και Μαδρίτη δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για κινήσεις αποσταθεροποίησης στην Άγκυρα;
Το παιχνίδι που περιγράφεται παραπάνω και παραπέμπει σε παρτίδα πόκερ δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρογραφία των πολύ μεγάλων γεωστρατηγικών παιχνιδιών. Ηδη. Αυτή τη στιγμή ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας και ΗΠΑ – Κίνας συνασπίζει τα κράτη ανά την υφήλιο σε διαφορετικά στρατόπεδα. Και θα συμπαρασύρει συμμαχίες.
Οι πιέσεις θα αυξηθούν, απ' όλες τις μεριές κι όλοι, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο. Το γεγονός ότι ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ήταν από τους λίγους που δημόσια αποδοκίμασαν την λεκτική επίθεση Μπάιντεν στον Πούτιν, είναι μια παράμετρος που πρέπει να συγκρατήσουμε. Λαμβάνοντας πάντα υπόψη όλα όσα αναφέραμε παραπάνω και πολλά περισσότερα τα οποία απλώς εννοούνται αλλά δεν γράφονται, ούτε λέγονται...