Skip to main content

Δρόμοι Θεσσαλονίκης: Η αστυνομία φεύγει, το χάος έρχεται...

Περιφερειακή, Δωδεκανήσου και παραλιακή λεωφόρος στη Θεσσαλονίκη δείχνουν πως η έλλειψη σεβασμού στο κοινωνικό σύνολο διορθώνεται μόνο με... βούρδουλα

Στη Θεσσαλονίκη συνηθίσαμε να μαθαίνουμε με τον... βούρδουλα και την απειλή. Δυστυχώς η υπευθυνότητα δεν είναι από τα χαρίσματά μας στην καθημερινή δημόσια συμπεριφορά μας, ειδικά στον δρόμο.

Δείτε τι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην πόλη. Μόλις χαλαρώσει για λίγο η αστυνομική παρουσία ή μόλις ενισχυθεί αναλόγως αλλάζει και η συμπεριφορά μας.

Μερικά παραδείγματα, τα οποία είναι κραυγαλέα, θεωρώ ότι επιβεβαιώνουν αυτή την αίσθηση, την οποία προσπαθώ να προσποιηθώ ότι δεν είναι γενικευμένη και μέχρι στιγμής δεν τα καταφέρνω.

Παράδειγμα πρώτο: Περιφερειακή οδός. Μόλις ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ της πόλης ότι υπάρχει ανοιχτή εισαγγελική παραγγελία για εφαρμογή του αυτοφώρου, τα τροχαία περιορίστηκαν, όπως και οι ταχύτητες. Εκείνο που δεν άλλαξε είναι η εμμονή ορισμένων να μην κατανοούν για τι χρησιμεύει η αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και να προκαλούν έτσι πολλά προβλήματα στις συνθήκες κίνησης. Αλλά αυτό είναι ζήτημα παιδείας στην οδήγηση και αξιοκρατικής απόκτησης διπλώματος. Όπως δεν αλλάζει η απαράδεκτη κακοτεχνία του δρόμου, που δεν έχει περιθώριο να σταθμεύσει κάποιος κάπου χωρίς να εμποδίζει την κυκλοφορία. Παρακάμπτω αυτά τα δυο ζητήματα και μένω στο γεγονός ότι πλέον από τα 140 χλμ./ώρα που ήταν η συνήθεια πολλών να πηγαίνουν σε έναν δρόμο με όριο τα 90 χλμ./ώρα, η αριστερή λωρίδα πηγαίνει συνήθως με 110 – 120 χλμ., ταχύτητα «φυσιολογική» και λιγότερο επικίνδυνη, όταν η μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας επιτρέπει με άνεση σε σχεδόν όλη την περιφερειακή οδό να κινηθεί κάποιος με ταχύτητες μεταξύ 80 και 100 χλμ./ώρα. Χρειάστηκε η δημοσιοποίηση της εισαγγελικής παραγγελίας; Είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο φόβος λειτούργησε θετικά. Αν ατονίσει η παρέμβαση Δικαιοσύνης και Αστυνομίας θα έχουμε και τη σχετική απόδειξη στην πράξη.

Παράδειγμα δεύτερο: Οδός Δωδεκανήσου. Ο δρόμος, που με παρέμβαση της νέας διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης, έγινε και πάλι μια χρήσιμη οδός για την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση όχι πλέον όμως όλη τη μέρα. Τα πρωινά, το πέρασμα των αστυνομικών αποτρέπει το κακό συνήθειο του διπλοπαρκαρίσματος και της στάθμευσης δίπλα ή ακόμη και πάνω στους ποδηλατοδρόμους. Όταν πέσει όμως το σκοτάδι τα πράγματα δεν γίνονται όπως παλιά, δεν έχουν όμως και καμιά σχέση με το πρώτο εντυπωσιακό αποτέλεσμα της δημοτικής και αστυνομικής παρέμβασης του προηγούμενου διαστήματος. Ενδεικτικό της κοινωνικής ετοιμότητας που υπάρχει για κατάλυση κάθε έννοιας ευταξίας και σεβασμού των κανόνων οδικής συμπεριφοράς, μόλις σταματήσει ο... βούρδουλας, η καταστολή, η εφαρμογή του νόμου.

Παράδειγμα τρίτο: Λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είχαμε για χρόνια απαλλαχτεί από τα δεκάδες τουριστικά λεωφορεία, που είχαν μετατρέψει σε αχανές πάρκινγκ, με την ανοχή όλων, τον δρόμο μπροστά από το Λευκό Πύργο και μέχρι το «S» στο ύψος του Δημαρχείου. Οι σχετικές εικόνες και τα προβλήματα που προκαλούσαν είναι νωπές σε όσους ασχοληθήκαμε επισταμένως στο παρελθόν με το συγκεκριμένο ζήτημα, όχι όμως και σε πολλούς Θεσσαλονικείς, οι οποίοι ξέχασαν τι γινόταν παλιά εκεί, προτού αρχίσει να γίνεται της μόδας η προστασία του έργου της νέας παραλίας. Το θέμα όμως εδώ δεν είναι η μνήμη των πολιτών, αλλά η δυναμική επανεμφάνιση των τουριστικών λεωφορείων, που επανακατέλαβαν τη βολική θέση και επανατοποθετούνται, χωρίς κανέναν έλεγχο και καμιά επίπτωση, δημιουργώντας εκ νέου ένα πρόβλημα από το οποίο είχαμε απαλλαχτεί για αρκετά χρόνια. Ζητείται εκ νέου παρέμβαση της Αστυνομίας για να σταματήσει η συνήθεια στη γέννησή της. Διότι είναι εμφανές ότι οι λεωφορειούχοι έχουν τις ίδιες συνήθειες με το παρελθόν.

Μένω σε αυτά τα τρία παραδείγματα που τα θεωρώ «χτυπητά» και ενδεικτικά της νοοτροπίας που έχει καλλιεργηθεί και της σημασίας, που δυστυχώς έχουμε όλοι μας αποδώσει στον απευκταίο κατά τα άλλα «βούρδουλα». Δεν επεκτείνομαι σε δεκάδες άλλα, όπως στην κατάσταση που επικρατεί στην Ανθέων ή στην προσπάθεια του δήμου Καλαμαριάς, που «καθάρισε» στιγμιαία το χάος της Εθνικής Αντιστάσεως και ανάσανε όλη η κεντροανατολική Θεσσαλονίκη, για να επιστρέψει το χάος σε λίγες μέρες ή και ώρες. Στην τελευταία περίπτωση έτυχε να είμαι αυτόπτης μάρτυρας της διέλευσης της Τροχαίας και των γερανών, με τη «βροχή» προστίμων και από πίσω του νέου χάους που δημιουργούσαν οι «έξυπνοι».

Εφόσον δεν αλλάξουμε συμπεριφορά ως οδηγοί και πεζοί η παρέμβαση της Αστυνομίας και των δήμων είναι αναγκαία για να είναι λειτουργική η πόλη. Έτσι μάθαμε και έτσι μαθαίνουν δυστυχώς και οι επόμενες γενιές, με αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Ο σεβασμός στο κοινωνικό σύνολο και στον διπλανό μας ή σωστότερα η έλλειψή του βρίσκει τον καλύτερο καθρέφτη της στους δρόμους.