Skip to main content

Ελλάς των 126, το αρνητικό πρόσωπο μιας χώρας 200 ετών

Τρεις απορίες για την... απίθανη (ή εξοργιστική) ιστορία των 126 (ή 45 ή 66...) αξιωματούχων που έπρεπε να εμβολιαστούν κατά προτεραιότητα

Εάν η Ελλάδα είναι μια εταιρεία -προβληματική, ασθμαίνουσα και παραπαίουσα, αλλά πάντως εταιρεία-, το στιλ του κυβερνήτη καθορίζει την εικόνα της. Στο πρόσφατο παρελθόν ο Κώστας Σημίτης ήταν ο πρωθυπουργός με το μπλοκάκι, που προσπαθούσε να εποπτεύσει την παραμικρή λεπτομέρεια. Κάτι σαν γενικός διευθυντής. Ο διάδοχός του, ο Κώστας Καραμανλής, με την άνεση της καταγωγής και της πολιτικής του παράδοσης ασχολήθηκε κυρίως με τα μεγάλα και στρατηγικά. Κάτι σαν πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου, που χαράσσει στρατηγική την οποία υλοποιούν με τεχνοκρατικό -στην περίπτωση μας πολιτικό- τρόπο οι πιο κάτω στην ιεραρχία.

Επειδή και τα δύο μοντέλα είχαν χτυπητές αδυναμίες ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε τη χώρα – εταιρεία με διάθεση περισσότερο Διευθύνοντος Συμβούλου, που έχει κλειστό επιτελείο και τη σχεδόν απόλυτη εξουσία, αλλά συχνά υποχρεώνεται αφενός να καθοδηγήσει τη στρατηγική που χαράσσουν πρόεδρος και ΔΣ και αφετέρου να παρέμβει στα χαμηλά για να διορθώσει ή να καλύψει λάθη και αβλεψίες υφιστάμενων, λειτουργώντας ως Γενικός Διευθυντής. Άλλοτε μαζεύει τα… voucher Βρούτση για τους επιστήμονες, χθες εγγυώμενος ότι το κενό του νόμου που θα οδηγούσε τους χαμηλοσυνταξιούχους να πληρώνουν τα φάρμακά τους και μόλις σήμερα βάζοντας τέλος στους κυβερνητικούς εμβολιασμούς.  

Το αν το μοντέλο Μητσοτάκη θα αποδειχθεί καλύτερο ή χειρότερο από αυτό των προκατόχων του θα κριθεί από την πραγματικότητα και την ιστορία. Προς το παρόν εκείνο που συνειδητοποιούμε τις τελευταίες ημέρες είναι κάτι που στην πραγματικότητα γνωρίζουμε καλά, αλλά ορισμένες φορές αρνούμαστε για συναισθηματικούς λόγους να παραδεχθούμε. Λόγω νοοτροπίας η Ελλάδα ως χώρα απέχει πολύ από τα ανεπτυγμένα κράτη -μάλλον αρμενίζει ανέμελη στα θολά νερά της Ανατολής. Ενώ ως… εταιρεία έχει όλες εκείνες τις παθογένειες του μικρού οικογενειακού σχήματος, που ναι μεν διαθέτει προοπτικές, αλλά οι… βυζαντινισμοί δεν το αφήνουν να… πετάξει. Η ιστορία με τους 45 αξιωματούχους, που στην πορεία έγιναν 126 και μετά τον σάλο που ξέσπασε κατέληξαν 66, οι οποίοι επελέγησαν να εμβολιαστούν κατά προτεραιότητα, επειδή -λέει- είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία του κράτους είναι… απίθανη, εάν την πάρεις στην πλάκα. Άσχημη και εξοργιστική, εάν τη δει κανείς στα σοβαρά. Οι απορίες που δημιουργούνται και είναι καταδικασμένες να παραμείνουν αναπάντητες είναι οι εξής:

Πρώτον, ποιος φαντάστηκε το συγκεκριμένο σενάριο και με τη συνδρομή ποιων άλλων συνέταξε τη σχετική λίστα; Ποιος είναι ο ζωγράφος της ασχήμιας και ο αρχιτέκτονας της ανορθογραφίας;

Δεύτερον, ποια μπορεί να είναι η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο; Που χωρίζουν την κοινωνία στους σπουδαίους και τους απολύτως απαραίτητους και τους… άλλους. Αξιολογώντας για τη χρησιμότητά του στην κοινωνία τον κάθε πολιτικό παράγοντα και τον κάθε βαθμοφόρο ως κάτι πιο σημαντικό από τον πιλότο της πολεμικής αεροπορίας, τον δάσκαλο ή τον οδοκαθαριστή.

Τρίτον, σε ποιο σύγχρονο κοινωνικό, οικονομικό ή οποιασδήποτε άλλης μορφής σύστημα υπάρχουν αναντικατάστατοι; Για να μην ξεχνιόμαστε από κορωνοϊό αρρώστησαν ο πρόεδρος Τραμπ, ο Πρόεδρος μακρόν, ο Βρετανός Τζόνσον και άλλοι πολλοί σημαντικότεροι εξ’ αντικειμένου για την παγκόσμια ισορροπία από τον Έλληνα γενικό γραμματέα υπουργείου, στρατηγό ή διοικητή νοσοκομείου, χωρίς οι χώρες τους να πάθουν κάτι. Επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, άλλοι, πραγματικά ισχυροί, ηγέτες αποφάσισαν να περιμένουν τη σειρά τους, όπως κάποια Άγκελα Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας.

Όπως είναι απολύτως βέβαιον ότι η Ελλάς υπάρχει ως κράτος τα τελευταία περίπου 200 χρόνια χωρίς τους συγκεκριμένους 45, 126 ή 66, είναι εξίσου απολύτως βέβαιον ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς τους 45, 126 ή 66 στο μέλλον. Και είναι πράγματι κρίμα η διαδικασία εμβολιασμού κατά προτεραιότητα της Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, των πολιτικών αρχηγών και κάποιων εκπροσώπων της Εκκλησίας που ξεκίνησε ως συμβολική κίνηση, για να υπάρξει καλό παράδειγμα για τους υπόλοιπους, να εξελιχθεί σε ρουσφέτι και πεδίο… σπουδαιοφάνειας για μια σειρά από μανδαρίνους, οι οποίοι μόνο μέσα από τη σταθερή αποτελεσματικότητα στο αντικείμενο της δουλειάς τους μπορούν να μας πείσουν.

Διαφορετικά, με όλους αυτούς τους… ξεμπράτσωτους να εμβολιάζονται μάλλον προβάλλεται το κακό παράδειγμα κάποιου που θεωρεί τον εαυτό του ξεχωριστό και το ίδιο απαιτεί από τους άλλους. Εάν, μάλιστα, αυτή την εικόνα την προβάλει κανείς κατ’ αναλογίαν στα άπειρα μικροσυστήματα εξουσίας που παρεπιδημούν εσχάτως -και διαρκώς εναλλασσόμενα- σε αυτή τη χώρα (αυτοδιοίκηση, νοσοκομεία, στρατόπεδα, δημόσιοι οργανισμοί κ.λπ.) τότε το σκηνικό γίνεται εφιαλτικό.