Skip to main content

Μία Ελληνίδα καθηγήτρια εξηγεί πώς βιώνει την πανδημία στο Δουβλίνο

Θέμα Voria.gr: Έλληνες που ζουν μόνιμα σε διαφορετικά μέρη του κόσμου μιλούν για την καθημερινότητά τους την περίοδο της πανδημίας.

Από τη Θεσσαλονίκη όπου ζούσε, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Η Ευγενία Σιαπέρα, Καθηγήτρια και Πρόεδρος του Τμήματος Information & Communication Studies του University College Dublin αναλύει στη Voria.gr την κατάσταση που επικρατεί στο Δουβλίνο από την έναρξη της πανδημίας έως σήμερα.

«Η μετάβαση από το “face to face” στο “on line” σύστημα έγινε αρκετά εύκολα, αλλά…»

Η κ. Σιαπέρα ζει στο Δουβλίνο (παρόμοια σε μέγεθος πόλη με τη Θεσσαλονίκη) τα τελευταία 8 χρόνια με την οικογένεια της – έχει τρία παιδιά.

Η ιδιαιτερότητα του Δουβλίνου, καθώς είναι η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, έγκειται στο ότι συγκεντρώνει τον περισσότερο πληθυσμό και φυσικά καταγράφει και τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων. Ως γνωστόν, η Ιρλανδία είναι αραιοκατοικημένη και δεν έχει άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού δραστηριοποιείται στην αγροτική οικονομία.

Όπως υποστηρίζει η κ. Σιαπέρα, ακόμη και η απουσία πολλών μεγάλων πολυκατοικιών, η αραιοκατοίκηση, ο μη μεγάλος συγχρωτισμός σε χώρους δουλειάς βοήθησαν στο να μην έχουν καταγραφεί πάρα πολλά κρούσματα στη χώρα.

Σύμφωνα με την ίδια, «η μετάβαση από το “face to face” στο “on line” σύστημα έγινε αρκετά εύκολα, όπως βλέπω στα σχολεία και τα πανεπιστήμια».  

Πάντως η ίδια σημειώνει πως «τα τρία της παιδιά βίωσαν τον περιορισμό στο σπίτι. Από τα Χριστούγεννα, πάνε σχολείο τώρα, μετά το Πάσχα. Ξέχασαν και πώς είναι τα πρόσωπα των φίλων τους. Οι φίλοι του ενός μάλιστα μένουν στην άλλη άκρη της πόλης και αναγκαστικά με το κινητό και τους υπολογιστές επικοινωνούν, χάνοντας έτσι κομμάτι από την κοινωνικοποίησή τους».

Η κ. Σιαπέρα μιλώντας στη Voria.gr επισημαίνει: «Τα μεγάλα μου παιδιά, που πηγαίνουν σε ιδιωτικό γυμνάσιο, εύκολα προχώρησαν στη νέα κατάσταση με τους υπολογιστές, αφού υπήρχε η τεχνολογική υποδομή. Σημειωτέον, εδώ στην Ιρλανδία, το κάθε σχολείο λειτουργεί αυτόνομα με το δικό του πρόγραμμα, σε αντίθεση με την Ελλάδα που έρχεται μια εντολή κεντρικά από το υπουργείο. Δηλαδή το πώς θα γίνει και με ποια πλατφόρμα θα λειτουργήσουν τα παιδιά το διαχειρίζεται το ίδιο το σχολείο ξεχωριστά».

Τι έγινε όμως στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης που η ίδια υπηρετεί; «Στο Πανεπιστήμιό μας η μετάβαση στην τηλεκπαίδευση ήταν κάτι πολύ απλό. Ήδη υπήρχαν συνάδελφοι καθηγητές που έκαναν μαθήματα on line ούτως ή άλλως. Το ζήτημα ήταν πώς να το θέσουν σε φοιτητές που θα έρχονταν από την Ινδία και την Κίνα. Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να έρθουν εδώ να κάνουν τα μαθήματα ή δεν θα πρέπει; Το πανεπιστήμιο έχασε πολλά χρήματα από τους university residents, δηλ. τους φοιτητές που μένουν εκεί. Μεγάλες απώλειες εσόδων είχαν και από το κομμάτι που αφορούσε τα μαθήματα γλώσσας. Στο δικό μας τμήμα, που δεν υπήρχαν εργαστήρια και δεν απαιτούσε το “face to face”, πήγαν και πηγαίνουν όλα πολύ καλά. Επίσης, άλλοι συνάδελφοι λειτούργησαν κάπως… υβριδικά: σε τμήματα που ήταν κάτω των 50 φοιτητών το έκαναν με αποστάσεις περίπου δύο μέτρων και ταυτόχρονα με live streaming, ακολουθώντας έναν μικτό τρόπο διδασκαλίας. Επίσης, κάποιοι καθηγητές, όσο ο καιρός ήταν καλός, έκαναν μαθήματα έξω…».

Αναφορικά με τους εμβολιασμούς η κ. Σιαπέρα επισημαίνει ότι προχωρούν, μετά από τους υγειονομικούς, με κριτήριο την ηλικία των πολιτών.

Τα σχέδια για το επόμενο διάστημα; Όπως λέει η κ. Σιαπέρα, «σχεδιάζουμε να έρθουμε στην Ελλάδα τον Ιούλιο, ωστόσο υπάρχει προβληματισμός για το πού και πότε θα έρθει η σειρά μου να εμβολιαστώ, αφού υπολογίζω πως θα πρέπει να γίνει εκείνη την περίοδο. Θα δούμε κι αν μπορώ να το κάνω στη Θεσσαλονίκη».

Ποια είναι η αγωνία της για την επόμενη ημέρα; Όπως ομολογεί η ίδια, «με ανησυχεί τι θα γίνει όταν τελειώσουμε με την πανδημία και θα δούμε τα μετέπειτα ζητήματα, αφού ξέρουμε ότι κάποιες μικρές εταιρίες, μικρά μαγαζιά θα κλείσουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιρλανδία θα κλείσουν, τι θα γίνει αυτός ο κόσμος. Επίσης, εάν θα υπάρξει η πολιτική βούληση για να στηριχτούν όλοι αυτοί. Μέχρι τώρα φαίνεται ότι υπάρχει αυτή η βούληση. Εδώ στο πανεπιστήμιό μας μας απασχολεί τι θα γίνει με τους ξένους φοιτητές, καθώς το μοντέλο χρηματοδότησης εδώ προβλέπει ένα ποσοστό από το κράτος κι ένα μεγάλο ποσοστό από τα δίδακτρα των φοιτητών που έρχονται από το εξωτερικό, κυρίως από την Ινδία. Φυσικά με απασχολεί τι θα γίνει και στην Ελλάδα μετά από όλα αυτά, αφού έχουμε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους και αγωνιούμε για την επόμενη ημέρα».

Σε τι φάση βρίσκεται τώρα η Ιρλανδία; Η κ. Σιαπέρα λιτά περιγράφει την εικόνα: «Αυτήν την περίοδο έχουμε lockdown. Μας επιτρέπεται να κινούμαστε μόνο 5 χιλιόμετρα γύρω από το σπίτι μας, τα καταστήματα είναι όλα κλειστά. Με εξαίρεση τα super market. Έχουμε να πάμε σε κομμωτήριο μήνες… Σταδιακά είπαν πως θα προχωρήσουν σε άνοιγμα των καταστημάτων...».

πηγή κεντρικής φωτογραφίας: The Guardian