Οι πληροφορίες που έρχονται υπόψη του «Τειρεσία» απ τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι εξετάζεται ακόμα και μια ενδεχόμενη επίταξη των φαρμακοβιομηχανιών, εντός της Ενωσης, για την αύξηση της παραγωγής εμβολίων στην ευρωπαϊκή μάχη κατά της πανδημίας.
Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία της ΕΕ.
Αυτή όμως δεν είναι η μοναδική πρωτιά στις μέρες μας, με αφορμή την πανδημία και την αντιμετώπισή της. Γιατί, για παράδειγμα, δεν έχει ξαναγίνει, να αμφισβητείται τόσο ανοικτά, σχεδόν από όλα τα κράτη – μέλη η επικεφαλής της Κομισιόν, για τις δράσεις που έχει αναλάβει μέχρι σήμερα για την αντιμετώπιση ενός τόσο μεγάλου προβλήματος. Η Ούρσουλα βον ντερ Λάιεν (UVDL), θεωρείται από πολλούς πολύ «μικρή» για να σταθεί στο ύψος της συγκυρίας, αν κρίνει από τις εμπλοκές που παρουσιάσθηκαν στο μείζον θέμα της προμήθειας, με εμβόλια, της ΕΕ. Η αποτυχία της, πλέον, θεωρείται πλήρης.
Από την πρωτοφανή κριτική δεν εξαιρείται, εννοείται και η αρμόδια επίτροπος Υγείας, που τυχαίνει να είναι Κύπρια. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι στην τελευταία συνάντηση που είχε η πρόεδρος της ΕΕ, UVDL, με τις φαρμακοβιομηχανίες η παρουσία της Κύπριας επιτρόπου οριστικοποιήθηκε κυριολεκτικά στο παρά πέντε. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε τον εξοβελισμό της από την συζήτηση, γεγονός που θα σηματοδοτούσε και το τέλος της σύντομης παρουσίας της στις Βρυξέλλες, αφού το άδειασμα θα ήταν πλήρες και κατηγορηματικό.
Σαν τις παραπάνω τρεις «πρωτιές», υπάρχουν ακόμα πάρα πολλές, που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει, για να αποδείξει τοι προφανές: Ότι η πανδημία ήρθε για να αλλάξει τα πάντα. Ότι τίποτα δεν θα μείνει όρθιο μετά το τέλος της, όποτε κι αν αυτό σηματοδοτηθεί. Αν και δεν είναι λίγοι εκείνοι πλέον, κυρίως λοιμωξιολόγοι, δηλαδή ειδικοί, που πιστεύουν ότι αυτό το τέλος δεν θα έρθει ποτέ. Κι ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις νέες συνθήκες. Όμως τι ζωή θα είναι αυτή, που θα απαιτεί να φοράμε συνεχώς μάσκες και να κυκλοφορούμε με ένα αντισυπτικό στις τσέπες;
Αν αναλογισθεί κανείς τα παραπάνω, τότε, οι αλλαγές στο κεντρικό κτήριο της ΕΕ στη βελγική πρωτεύουσα φαίνονται μικρές, έως ανύπαρκτες. Για να επιβεβαιωθεί, για μια ακόμα φορά η θεωρία ότι «τελικά, ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο». Και μ' αυτό θα πρέπει πλέον να μάθουμε να ζούμε από εδώ και στο εξής.