Kρίσιμο Σαββατοκύριακο για το μέλλον του Χριστιαδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο ψηφίζει για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του σε μια χρονιά ομοσπονδιακών εκλογών και ενώ η Άγκελα Μέρκελ έχει ήδη εξαγγείλει ότι διανύει τους τελευταίους μήνες της στην καγκελαρία.
Η Süddeutsche Zeitung σε σχόλιό της εστιάζει στο πολιτικό προφίλ του CDU και στο πώς έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων: «Κάποτε, στην εποχή του Κολ, η Χριστιανική Ένωση διακήρυττε "Ελευθερία ή Σοσιαλισμός" (…) Πολλοί Χριστιανοδημοκράτες αναρωτιούνται πού μπορεί κανείς να βρει σήμερα στο κόμμα το συντηρητικό στοιχείο. Υπό την Άγκελα Μέρκελ oι Χριστιανοδημοκράτες μετά την ήττα του συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων το 2005 προχώρησαν πολύ προς το κέντρο, ώστε η καγκελάριος να χτίσει "γέφυρες με την κοινωνία". Aπό την άλλη πλευρά οι νοσταλγοί του παλιού CDU διαμαρτύρονται για μια "σοσιαλδημοκρατική στροφή του CDU": η στρατιωτική θητεία, η πυρηνική ενέργεια, το πρότυπο της οικογένειας θυσιάστηκαν στον βωμό του αριστερού πνεύματος των καιρών (…) Tα θέματα που διαμόρφωσαν το CDU -η ένωση με τη Δύση, ο αντικομμουνισμός, η Επανένωση- αποτελούν ιστορία, εντούτοις το κόμμα αυτό παρέμεινε το τελευταίο λαϊκό κόμμα και η ισχυρότερη πολιτική δύναμη της χώρας. Η πορεία της Μέρκελ μέχρι το 2015 και την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων ήταν μια ιστορία επιτυχίας, η οποία αναβιώνει και πάλι με τον αγώνα κατά της πανδημίας». Όσο για την απειλή εκ δεξιών από κόμματα όπως το AfD ή άλλες ακραίες φωνές, η εφημερίδα σημειώνει ότι «οι Χριστιανοδημοκρατές δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, η ήρα έχει ξεχωρίσει από το σιτάρι αμετάκλητα. Όπως στη Γαλλία το 2017 και στις ΗΠΑ το 2020, ισχύουν τα εξής και για τη Γερμανία: Σήμερα οι εκλογές κερδίζονται στο κέντρο, ειδικά όταν αυξάνεται η πόλωση.»
Η πρώτη προτεραιότητα του Τζο Μπάιντεν
Τις πρώτες κινήσεις του Τζο Μπάιντεν μετά την ανάληψη της προεδρίας σε λίγες μέρες σχολιάζει επίσης η SZ: «Όταν ο Τζο Μπάιντεν ανέλαβε το 2009 τα καθήκοντά του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, η πρώτη του αποστολή ήταν να περάσει από το Κογκρέσο ένα πακέτο δισεκατομμυρίων για τη διάσωση της οικονομίας. Η προηγούμενη κυβέρνηση του Τζωρτζ Μπους είχε ηγηθεί ενός πολέμου αλλά της διέφυγε το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Τώρα, δώδεκα χρόνια μετά, ο Μπάιντεν γίνεται πρόεδρος. Και πάλι το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει είναι να διασώσει την οικονομία, θέλοντας να διαθέσει στο πεδίο αυτό σχεδόν δύο τρις δολάρια (…) Όλα όσα περιλαμβάνονται στο σχέδιο Μπάιντεν θα έπρεπε να είχαν εγκριθεί έξι μήνες πριν (…) Aλλά ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ήταν πολύ απασχολημένος… με τι; Παίζοντας γκολφ, κάνοντας ανόητα tweet, λέγοντας ψέματα στις προεκλογικές του εμφανίσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν διέθεσε χρόνο για να δώσει βοήθεια σε δεκάδες εκατομμύρια πολίτες που η πανδημία τους έκανε να χάσουν τα βασικά. Σπάνια ένας πρόεδρος απογοήτευσε έτσι τον λαό του. Τώρα ο Μπάιντεν πρέπει να το διορθώσει. Τα δύο τρις δολάρια θα προσφέρουν υλική βοήθεια. Αλλά πάνω από όλα είναι μια ένδειξη ότι ο πρόεδρος νοιάζεται για τους πολίτες».
Ολλανδία: «Η παραίτηση που δεν είναι παραίτηση»
Ο γερμανικός τύπος αναφέρεται και στην παραίτηση της ολλανδικής κυβέρνησης υπό τον πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε εξαιτίας του σκανδάλου με τα επιδόματα παιδιού λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Σε άρθρο με τίτλο «Η παραίτηση που δεν είναι παραίτηση» η Welt αναφέρει: «Ο "υπηρεσιακός" κατά συνέπεια πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε θέλει να προσφέρει τώρα τουλάχιστον περισσότερη διαφάνεια. Οι κυβερνητικές αποφάσεις και τα εσωτερικά έγγραφα των αρμόδιων αρχών σχετικά με το θέμα θα δίνονται μελλοντικά στη δημοσιότητα. Αλλά ο αρχηγός του εθνολαϊκιστικού PVV Γκερτ Βίλντερς δεν είναι ευχαριστημένος: "O Ρούτε παραμένει απλώς εκεί που ήταν. Και θα συνεχίσει σα να μην έχει συμβεί τίποτα." Όπως φαίνεται οι βουλευτικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν τον Μάρτιο, όπως είχε προγραμματιστεί. Ο Ρούτε, ο οποίος μόλις παραιτήθηκε, θα διεκδικήσει την επανεκλογή του. Έχει καλές πιθανότητες. Οι αντίπαλοί του είναι αδύναμοι».
Από την άλλη πλευρά η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε σχόλιό της εκτιμά ότι αν και το νέο σκάνδαλο ενδέχεται να μην είναι καταστροφικό για τον ίδιο τον Μαρκ Ρούτε, πλήττει την εικόνα των Σοσιαλδημοκρατών, από τους οποίους προέρχεται, στα λαϊκά στρώματα. Και σημειώνει: «Το γεγονός ότι ο δεξιός λαϊκιστής Γκερτ Βίλντερς προσπαθεί να προσεγγίσει αυτούς τους ψηφοφόρους δεν προκαλεί έκπληξη και αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές δυτικές κοινωνίες: η αδυναμία της σοσιαλδημοκρατίας δημιουργεί χώρο για τους εθνικιστές».
Ιταλία: Η βαριά κληρονομιά της πολιτικής αστάθειας
Τέλος, για τη νέα πολιτική κρίση στην Ιταλία η ελβετική Neue Zürcher Zeitung σημειώνει: «Εδώ και δεκαετίες η Ιταλία υποφέρει από την πολιτική αστάθεια. Το κομματικό τοπίο είναι κατακερματισμένο. Πολλές κομματικές ομάδες, όπως αυτές του Ματέο Ρέντσι ή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του αρχηγού τους. Σπάνια έτσι οι κυβερνήσεις επιβιώνουν μιας πλήρους θητείας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η Ιταλία χρειάζεται πολιτικούς, οι οποίοι βλέπουν το εθνικό συμφέρον. Δυστυχώς όμως και η τελευταία κυβερνητική κρίση αποδεικνύει ότι υπάρχουν ελάχιστοι από αυτούς».
Δήμητρα Κυρανούδη
Πηγή: Deutsche Welle