«Μιλήσαμε στην ψυχή του κάθε Έλληνα. Αυτό κάνει η Επιτροπή του “Ελλάδα 2021”. Δεν σταματήσαμε καθόλου τη δουλειά μας, χάρη και στην τεχνολογία. Τώρα με τη νέα φάση της πανδημίας… πετάμε!».
Σε αυτές τις φράσεις συμπυκνώνεται η συνέντευξη της Προέδρου της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» κ. Γιάννας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη στη Voria.gr, με την ευκαιρία της διήμερης επίσκεψής της στη Θεσσαλονίκη. Μας μιλά για τις επόμενες δράσεις για το «’21», δεν κρύβει τα λόγια της σχετικά με τις παθογένειες που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας κι επισημαίνει τον μοναδικό ρόλο της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης.
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη αναδεικνύει το ειδικό βάρος των 200 χρόνων ελεύθερης Ελλάδας, τους ηρωισμούς, τα λάθη αλλά και πώς όλα αυτά καθίστανται πολύτιμη πυξίδα για το μέλλον. Προκρίνει τη σημασία της συστράτευσης όλων για την επιτυχία των δράσεων, για να επισημάνει πως είναι προς όφελός μας να βλέπουμε και όσα ωραία πέτυχε η χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια.
Για τη σχέση της με την πόλη, τις παραδοσιακές ενδυμασίες που αναδεικνύει για να τιμήσει την επέτειο και πώς θα τις αξιοποιήσει κατά τη λήξη των εορτασμών, για τη ραχοκοκκαλιά κυρίως που διατρέχει όλο το στήσιμο των εορτασμών, γι’ αυτά και άλλα πολλά μας μιλάει η Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021».
Τα εύκολα και τα δύσκολα
«Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα projects», λέει η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, όταν της είπαμε πως αναλαμβάνει δύσκολα εγχειρήματα. «Όπως έγινε και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, που παρουσιάσαμε τα προγράμματα όπως τα είχαμε ετοιμάσει, στους “μεγάλους” που ήρθαν να κάνουν τη λεγόμενη επιτήρηση για τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, όπως και τότε, τίποτε δεν θα τελειώσει έτσι όπως το σχεδίασες! Θα υπάρξουν χίλια πράγματα που θα αλλάξουν, άρα πρέπει να είσαι έτοιμος, να έχεις εναλλακτικό σχέδιο, να έχεις τη γρηγοράδα να κάνεις κάτι νωρίτερα ή την πρόνοια να του δώσεις διάρκεια, ούτως ώστε να γίνει αργότερα. Στο συγκεκριμένο (σ.σ. ‘’Ελλάδα 2021’’) έπρεπε να μιλήσουμε στην ψυχή του Έλληνα. Κι αυτό κάνουμε».
Με αφορμή μάλιστα και τη συνάντηση που είχε στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης (το Σάββατο) με δημάρχους της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, πρόσθεσε «πως αυτό που μας κάνει περήφανους είναι πως ο καθένας τους έχει ένα στοιχείο που ‘βγάζει’, είτε το ξέρουμε είτε δεν το ξέρουμε, από την Ιστορία. Αγωνιστές που δεν είναι τόσο γνωστοί, μάχες που ήταν συμβολικές, ορόσημα και είτε χάθηκαν είτε κερδήθηκαν. Εξάλλου, αυτή είναι κι όλη μας η ιστορία: και κερδίσαμε και χάσαμε. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κόσμος. Κι εμείς και οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι και οι νέοι που έρχονται. Από την άλλη, πρέπει να σκεφτεί κανείς τι συνέβη και να δημιουργήσει μια νέα συλλογική μνήμη με όλα αυτά, άλλα λιγότερο γνωστά, άλλα πασίγνωστα. Μιλάμε για 200 χρόνια ιστορίας. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν κατάφεραν να συνδέσουν με έναν μοναδικό τρόπο μια πτυχή του τόπου τους, που είχε να κάνει με άτομα, τοποθεσίες, γεγονότα ή και όλα μαζί, με τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία και με ευρηματικό τρόπο. Ένα ελληνικό μωσαϊκό μέσα από ηλεκτρονικούς πίνακες που περνάνε από μπροστά σου, όλα δεμένα με τις ανάγκες του τόπου».
«Όλα αυτά ήταν μέρος της στρατηγικής μας. Και για το 1821 και για όλα τα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων διαφορετικοί τόποι στην Eλλάδα έδωσαν μάχες - η Ελλάδα δεν έγινε σε μια στιγμή», λέει.
«Είναι η Επανάσταση, είναι και τα αποτελέσματα της Επανάστασης. Εδώ υπεισέρχεται η γνώση και η μνήμη. Αλλού έχουμε εμβληματικές νίκες και ηρωισμούς, υπήρξαν όμως και περιστατικά που μας πήγαν πίσω, διχασμοί, εμφύλιοι, ανταγωνισμοί. Όλα αυτά έκαναν κακό. Είχαμε και ανηφόρες, είχαμε και πανηγυρισμούς, αλλά είχαμε και πισωγυρίσματα. Όλα αυτά όταν τα βάζεις σε έναν υπολογιστή, βγαίνει ένα αποτέλεσμα: ο συλλογικός μας εαυτός, η συλλογική μας μνήμη, η συλλογική μας εκτίμηση για το τι πραγματικά είμαστε, χωρίς εθελουσία τύφλωση. Να ξέρουμε πραγματικά πόσα θετικά στοιχεία φέρουμε μέσα μας και πως θα τα χρησιμοποιήσουμε για τη ορθώς εννοούμενη εξωστρέφεια: να προβάλλουμε τον τόπο μας, να ‘περάσουμε’ τα προϊόντα μας, να αναδείξουμε και πάλι τον λαϊκό μας πολιτισμό. Να σώσουμε τις τεχνικές αυτές που συντηρούνται τόσα χρόνια (ζουν χιλιάδες άνθρωποι από αυτές), να τραγουδήσουμε ξανά τα τραγούδια μας, να δούμε ξανά την ιστορία μας. Όλα αυτά είναι συναρπαστικά», εξηγεί η κ. Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη αγγίζοντας τον πυρήνα της δουλειάς της στην Επιτροπή.
Τι αφήνουμε πίσω
-Αυτό μάλλον το θέλουμε όλοι μας. Ποιες παθογένειες πρέπει να αφήσουμε κατά τη γνώμη σας πίσω μας; Είμαστε μια χώρα που έχει κάνει άλματα προόδου στα 200 χρόνια ανεξαρτησίας της…
«Πρέπει να αφήσουμε πίσω τις ανώφελες μάχες, όταν όλους μάς ενδιαφέρει ένα επίπεδο ζωής και το μέλλον αυτού του τόπου. Το δεύτερο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι να αξιολογήσουμε τις δυνατότητές μας. Αυτό είναι εύκολο, το βλέπει κανείς και στην πράξη. Πού, πώς τα πάει καλά, τι δυσκολίες ξεπερνάει. Το τρίτο είναι αυτό που λέμε να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και να έχουμε πεποίθηση του τι είμαστε. Ξεκινήσαμε από την Επανάσταση, περάσαμε από Παγκόσμιους Πολέμους, περάσαμε πείνα, φυσικές καταστροφές, εμφυλίους και διχασμούς. Περάσαμε ξενιτιά, δεχτήκαμε Έλληνες και μη. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Δεν χρειάζεται κανείς να διαφημιστεί, αρκεί να γυρίσω γύρω του και να δει τι γίνεται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ακόμη και σε συλλόγους. Να δει τι δουλειά γίνεται στα μουσεία. Έτσι και γυρίσουμε γύρω μας με ψύχραιμο μάτι θα δούμε πόσα καλά έχουμε κάνει, πόσα καλά έχουμε δημιουργήσει».
Οι ανώφελες μάχες
Κυρία Πρόεδρε, ποιες θεωρείτε «ανώφελες μάχες»; Έτσι τις χαρακτηρίσατε…
«Εννοώ πως πολλές φορές το εγώ μπαίνει πιο μπροστά από το εμείς κι ότι πολλές φορές ξεχνάμε ποιο είναι το καλό των πολλών και βάζουμε μπροστά το καλό και το όφελος των ολίγων».
Θα είμαστε εδώ στη ΔΕΘ…
Τιμώμενη χώρα στη φετινή ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη θα είναι η Ελλάδα για τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας της. Η «Ελλάδα 2021» θα έχει κάποιο ιδιαίτερο «παρών» στη διοργάνωση;
«Θα είμαστε εδώ! Μας έκαναν πρόταση και είμαστε σε επικοινωνία και συνεργασία, αυτή άλλωστε είναι μια συλλογική υπόθεση. Εδώ στη Θεσσαλονίκη φάνηκε μια πρωτοπορία, μια καινοτομία που δεν την βρίσκεις εύκολα. Είδαμε τον Περιφερειάρχη, είδαμε τον Υπουργό, τον Δήμαρχο, τους Δημάρχους, είδαμε το Πανεπιστήμιο, τα μουσεία. Βλέπουμε ότι υπάρχει συνεργασία. Και μαθαίνουμε τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα. Μαθαίνουμε ότι η Μακεδονία, η Θεσσαλονίκη, το σημείο αυτό τραβάει ξένες επιχειρήσεις, γιατί προβάλλει επιχειρήσεις, δημιουργεί πόλους έλξης για καινοτομία, για έρευνα. Όλα αυτά λοιπόν συμβαδίζουν και βλέπεις μια πρακτική συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού. Εν ευθέτω θα ξέρετε και τι ακριβώς θα κάνουμε στη ΔΕΘ».
Οι φετινοί εορτασμοί για τα 200 χρόνια συνέπεσαν με έναν αόρατο εχθρό, την πανδημία, που μοιραία περιορίζει τη συλλογική συμμετοχή στα δρώμενα. Από εδώ και στο εξής, καθώς βαδίζουμε τον δρόμο προς την κανονικότητα, την «Ελευθερία», να αναμένουμε πιο συλλογικές δράσεις;
«Όσο κι αν σας φανεί περίεργο, δεν σταματήσαμε καθόλου. Και δεν σταμάτησε ο κόσμος να δουλεύει. Αυτό που εμφανίζει η “Επιτροπή” είναι η δουλειά της κοινωνίας. Κάθε ενεργός πολίτης, κάθε σύλλογος, κάθε πανεπιστήμιο με τα διάφορα τμήματά του. Αλλού είναι ένα τμήμα έρευνας κι αλλού είναι ένα τμήμα που βγάζει ένα συγκεκριμένο λογισμικό, για να δείχνει την ιστορία μας πάνω σε ένα κτίριο. Σχολικές ομάδες παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα εργασία τους, σχολεία ψάχνουν στους δρόμους της πόλης τους όχι μόνο γνωστούς ήρωες, αλλά κι άλλους αφανείς. Ομογενείς τιμούν την καταγωγή τους και τους προγόνους τους, την ιστορία τους. Είμαστε ένα αόρατο δίκτυο Ελλήνων σε όλο τον κόσμο! Άλλοι πάλι κοιτούν πώς θα προστατέψουν τον τόπο τους από την επιβάρυνση του περιβάλλοντος, με τι ύλες θα γίνονται τα προϊόντα μας. Όλα αυτά αναδεικνύονται μέσα από τις προτάσεις που μας κατατεθεί. Αυτά λοιπόν δεν σταμάτησαν ποτέ. Απλώς χρησιμοποιήσαμε -ευτυχώς- την τεχνολογία. Έχουμε μια ομάδα ατόμων που μίλησε με πάνω από 300 δήμους σε όλη την Ελλάδα και συνεχίζουμε. Αυτήν τη στιγμή ολοκληρώνονται από την αρχή του χρόνου περίπου 85 δράσεις».
Kαι τώρα με τη νέα φάση της πανδημίας;
«Και τώρα θα πετάξουμε… 12 και 13 Ιουνίου θα φωταγωγηθούν κτίρια, με αυτήν την περίφημη απεικόνιση μέσω πινάκων, και θα αναδειχθεί η ιστορία της Επανάστασης κι η ιστορία του κάθε τόπου. Στις 24 και 25 Ιουλίου θα γιορτάσει όλη η Ελλάδα και θα χορέψει με ό,τι πόρους και καλό έχει η κάθε πρωτεύουσα νομού. Και μετά έρχονται άλλα, πιο… βαριά. Το Ινστιτούτο Τεχνητής Νοημοσύνης και Αλγορίθμων για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η προετοιμασία για το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2040, πρότζεκτ που δουλεύουν αυτήν τη στιγμή όλοι οι κοινωνικοί φορείς και οι εταίροι με επιφανείς ξένους ομιλητές. Πώς θα είναι η Ελλάδα με το περιβάλλον, με τον κόσμο, με την Ευρώπη, η θρησκεία -εμείς οι Ορθόδοξοι και οι άλλοι-, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Είναι μεγάλα θέματα που θα γίνουν ένα ανάγνωσμα κοινό για όλη την κοινωνία κι όχι μόνον για τους ηγέτες μας».
Πώς νιώθετε που έρχεστε στη Θεσσαλονίκη; Εσείς σπουδάσατε εδώ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο; Πώς σας φαίνεται η πόλη τώρα;
«Όποιος έχει ζήσει στη Θεσσαλονίκη, ειδικά φοιτητής, αισθάνεται για πάντα ότι είναι η αγαπημένη του πόλη. Eγώ ανατράφηκα στην Κρήτη, αλλά σπούδασα εδώ στο Πανεπιστήμιο. Το έλεγα χτες (Παρασκευή) στον Πρύτανη, στους Καθηγητές. Το Πανεπιστήμιο έκανε εξαιρετικές προτάσεις. Ήδη έχουν γίνει 10 και θα γίνουν άλλες 11, δηλαδή 21. Ο τρόπος ζωής, ο παλμός αυτός -χτες το βράδυ πήρα μία γεύση-, αυτή η νεανικότητα που υπάρχει κι αυτή η αγωνία είναι μοναδικές. Είναι πολύ δυναμική πόλη με όλα όσα συμβαίνουν».
-Αναφορικά με αυτές τις ιδιαίτερες ενδυματολογικές επιλογές σας σκέφτεστε να κάνετε κάτι; Θα εκθέσετε αυτά τα κομμάτια, όταν τελειώσει το «21»;
«Κοιτάξτε, αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή της Επιτροπής. Όπως προσπαθούμε να αναδείξουμε την ιστορία μας, στιγμές γνωστές και άγνωστες. Ιστορία δεν είναι μόνον οι μάχες και τα επιτεύγματα. Ιστορία είναι κι ο λαϊκός μας πολιτισμός, ιστορία είναι και το τραγούδι μας, τα μοιρολόγια και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι. Στο θέμα του λαϊκού πολιτισμού εντάσσονται κι οι ενδυμασίες και η αργυροχρυσοχοΐα (σ.σ. ήδη έχει προβλεφθεί το ποσό των 20 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Aνάκαμψης για τον λαϊκό πολιτισμό και τη χειροτεχνία)»
-Για πόσες ενδυμασίες κάνετε λόγο;
«Είναι εκατοντάδες οι ενδυμασίες. Χιλιάδες χρώματα, έμπνευση. Είναι από περιοχές που τις είχα γνωρίσει με τον πατέρα μου. Ορισμένοι συλλέκτες μου δάνεισαν κάποια τέτοια αντικείμενα, όπως η ζώνη με τον δικέφαλο αετό που φορούσα χτες το βράδυ, επίσης κομμάτια που βρήκα από γυναίκες που υφαίνουν, που δημιουργούν».
-Θα τα εκθέσετε;
«Προτρέχετε! Κοιτάξτε, πρώτα να τα βάλω και… μπορεί και να τα χαρίσω. Είναι κομμάτια που θυμίζουν την ικανότητα πιο πολύ των γυναικών και των ανδρών να δημιουργούν. Μην ξεχνάτε πως τους τερζήδες τους λέγανε τότε Ελληνοράφτες, σε αντιδιαστολή με τους Ευρωπαίους ράφτες. Άνθρωποι που δούλευαν το ξύλο, το ασήμι, την ξυλογλυπτική ή γυναίκες του αργαλειού, του κεντήματος. Εμένα μ’ έμαθε η μαμά μου να κεντάω, αλλά δεν έφτασα να κάνω αριστουργήματα».
-Και ένα «ταμείο» τώρα που φεύγετε από τη Θεσσαλονίκη; Τι θα λέγατε;
«Θετικό. Θετικό!»
ΣΗΜ.: Ευχαριστούμε τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Ζέρβα για την παραχώρηση του Γραφείου του στο Δημαρχείο, όπου και πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη.