Skip to main content

Γιατί οι πολιτικοί γυρίζουν την πλάτη στο εμπόριο;

Από Voria.gr
Άγνωστο γιατί, οι πολιτικοί δεν αντιμετωπίζουν διαχρονικά τους εκπροσώπους του εμπορικού κόσμου με τον τρόπο που τους αξίζει

Παρά το γεγονός ότι η εμπορική δραστηριότητα συμβάλλει σε πολύ μεγάλο ποσοστό τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στην απασχόληση στην Ελλάδα, σχεδόν πάντα οι πολιτικοί δεν αντιμετωπίζουν τους εκπροσώπους του με τον τρόπο που τους αξίζει, σε αντίθεση –για παράδειγμα- με τους εκπροσώπους της βιομηχανίας. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι άγνωστο.

Ίσως διότι η γλώσσα της αγοράς και της πραγματικότητας είναι πολύ διαφορετική από τη γλώσσα των πολιτικών, που μοιάζουν να είναι δύο γλώσσες με άλλες λέξεις και έννοιες, άλλη γραμματική και άλλη συντακτικό.  

Αυτό που ισχύει τώρα –αν και όχι, πλέον, σε τόσο μεγάλο βαθμό- έχει τις ρίζες του πολλές δεκαετίες πριν. Όπως αναφέρουν στο υπό έκδοση βιβλίο τους για τα 100 χρόνια του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης οι Κωνσταντίνος Πλαστήρας και Σωτήριος Μιχελουδάκης, στις 27 Νοεμβρίου 1949, πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Γ' Πανεμπορικό Συνέδριο, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Πρόεδρος του ΕΣΘ, Κλέων Κοσμίδης, τόνισε μεταξύ άλλων και τα εξής: « Δεν δύναμαι να αποφύγω την έκφρασιν της δυσφορίας όλων μας, διότι το Συνέδριον μας δεν ετιμήθη δια της παρουσίας των αξιότιμων κ.κ. Υπουργών και ειδικώτερον των παραγωγικών μας Υπουργείων, διότι είχομεν την ελπίδα, ότι, με την παρουσίαν των και την συμμετοχήν των εις τας συζητήσεις, θα συνέβαλον εις την εξεύρεσιν των απαραιτήτων λύσεων, αίτινες θα ικανοποιούν, όχι αποκλειστικώς τα αιτήματα της εμπορικής τάξεως, αλλά ολόκληρον την εθνικήν οικονομίαν της χώρας, με βάσιν την από πάσης πλευράς ανασυγκρότησιν αυτής.»

Σκληρότερη γλώσσα χρησιμοποίησε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Σταύρος Αντωνιάδης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε και τα εξής: « Με την πλήρη σύγχισιν ιδεών και αντιλήψεων, ως προς τας κοινωνικοοικονομικάς κατευθύνσεις του μεταπολεμικού κράτους μας, χωρίς καθωρισμένην γραμμήν, μέσα εις τας οποίας διαγράφεται και η έναντι του εμπορίου θέσις αυτού, ο κόσμος ο ιδικός μας, χάρις εις την φυσικήν του αντοχήν και δραστηριότητα, ανεβαίνει τον δρόμο του μαρτυρίου του. Από όλους τους ομιλητάς, ευγλώττως και δια παραστατικών περιγραφών, ετονίσθη με απόγνωσιν, η αχαρακτήριστος εμποροκτόνος συμπεριφορά του κράτους προς τον εμπορικόν κόσμον της χώρας. Ητο, λοιπόν, καιρός, έστω και καθυστερημένους ολίγον, ν’ αναζήση ούτος τα γεννεσιουργά αίτια της τοιαύτης κρατικής μεταχειρίσεως, να τα επισημάνη καλώς, επι τω τέλει όπως αγωνισθή, δια την εξουδετέρωσιν των».

Διαβάζοντας, κανείς, τα κείμενα αυτά, σήμερα διαπιστώνει ότι το εμπόριο και οι εκπρόσωποί του, παρά τη μεγάλη οικονομική και κοινωνική προσφορά τους, δεν αντιμετωπίζονταν από τότε από την Πολιτεία, με τον επιβαλλόμενο τρόπο. Το 1958, με τη συμμετοχή και του ΕΣΘ συγκροτήθηκε στην Αθήνα το Συντονιστικό Συμβούλιο Εμπορικών Συλλόγων, πρόδρομος της Ένωσης Εμπορικών Συλλόγων Ελλάδος (ΕΕΣΕ) που είχε τη μορφή Ομοσπονδίας. Το 1994 ιδρύθηκε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), ως τριτοβάθμειο συνδικαλιστικό όργανο, στην οποία συμμετείχαν δέκα Ομοσπονδίες Εμπορικών Συλλόγων οργανωμένες σε περιφερειακή βάση, οι οποίες κάλυπταν το σύνολο της εμπορικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.