Ακούγοντας όσα είπε προχθές το βράδυ στο δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης σχετικά με τους σχεδιασμούς για την πολύπαθη πλατεία Ελευθερίας, μου ήρθε στο νου εκείνο το οποίο είχε πει ο συνάδελφός του των Αθηνών για τον πολύκροτο «Μεγάλο Περίπατο». «Και βγήκε και δεν βγήκε» είχε δηλώσει ο Κώστας Μπακογιάννης, παραδεχόμενος, έστω και εμμέσως, ότι το όλο εγχείρημα ήταν τουλάχιστον ατυχές.
Διαβάστε - Ζέρβας: Τι θα κάνουμε με την πλατεία Ελευθερίας - Τα επόμενα βήματα
Τηρουμένων των αναλογιών, απ' όσα άκουσα από τον Κωνσταντίνο Ζέρβα αντελήφθην ότι για την ανάπλαση της ιστορικής πλατείας «και υπάρχει και δεν υπάρχει σχέδιο».
Συγκεκριμένα, ο δήμαρχος είπε πως επιθυμεί «να κατασκευαστεί υπόγειο πάρκινγκ, με σεβασμό στα αρχαία και διαμόρφωση πάρκου μνήμης για τους Εβραίους της πόλης που έχασαν τη ζωή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης».
Έσπευσε, δε, να εξηγήσει ότι «προσπαθούμε να τον κηρύξουμε έκπτωτο [τον ανάδοχο ο οποίος εγκατέλειψε το έργο της κατασκευής του «πάρκου Μνήμης»]. Να κάνουμε ένα συνοπτικό διαγωνισμό για να ολοκληρωθεί η αρχαιολογική ανασκαφή. Να δούμε μια μελέτη για υπόγειο πάρκινγκ, και εφόσον υπάρχει αυτή η προοπτική, να το προχωρήσουμε». Πρόσθεσε επίσης, πως οι λαμαρίνες θα φύγουν μέχρι να αποφασιστεί εάν θα γίνει ο υπόγειος χώρος στάθμευσης, ή μέχρι να ξεκινήσει η ανάπλαση του ισόγειου χώρου ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί έως τότε, ως πάρκινγκ.
Εν ολίγοις, το σχέδιο της διοίκησης του δήμου για την πλατεία Ελευθερίας είναι μεν σαφές, «και πάρκινγκ και πάρκο μνήμης», μόνον που τελεί υπό διπλή αίρεση. Η πρώτη αφορά τις αρχαιότητες. Εάν αυτές εκτείνονται σε χώρο μεγαλύτερο αυτού που έχει εκτιμηθεί και είναι αξιόλογες, τότε υπόγειο πάρκινγκ δεν χωράει. Αλλά και εάν οι αρχαιότητες είναι περιορισμένες ή ήσσονος σπουδαιότητας, η κατασκευή πάρκινγκ προϋποθέτει ότι θα βρεθεί ο ιδιώτης ο οποίος θα ρίξει καμιά 25αρια εκατομμύρια καθώς το έργο θα κατασκευαστεί μέσω ΣΔΙΤ. Κάτι, όμως, που προς το παρόν, δεν είναι καθόλου σίγουρο και, όπως είπε ο κ. Ζέρβας, αυτό θα προκύψει από τη μελέτη σκοπιμότητας η οποία θα προκηρυχθεί αφού πρώτα ξεκαθαρίσει το τοπίο με τις αρχαιότητες.
Όλα αυτά, πρακτικά, σημαίνουν ότι η όποια ανάπλαση της ιστορικής πλατείας θα υπερβεί την τρέχουσα θητεία της παρούσας διοίκησης. Από την ημέρα που έκλεισε το πάρκινγκ της πλατείας για να εγκατασταθεί ο εργολάβος ο οποίος θα έκανε την ανάπλαση, παρήλθε ενάμιση χρόνος. Σύμφωνα με τη σύμβαση το «πάρκο Μνήμης» θα έπρεπε να είχε παραδοθεί τον περασμένο Φεβρουάριο, αλλά φτάσαμε στον Οκτώβριο κι ακόμη δεν έχει γίνει τίποτε το ουσιαστικό.
Οι δε περιπτώσεις της πλατείας Διοικητηρίου, αλλά και του σταθμού Βενιζέλου του μετρό, μας υποδεικνύουν ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να αποφύγουμε εάν δεν θέλουμε η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει άλλη μια «μαύρη τρύπα» στα σπλάχνα της.
Στην καλύτερη περίπτωση, το υπόγειο πάρκινγκ θα είναι δυναμικότητας 200 έως 220 θέσεων, σε δύο μάλιστα επίπεδα. Είναι βέβαιο πως τόσες θέσεις στάθμευσης είναι εύκολο να βρεθούν σε πολύ κοντινή απόσταση, διακοσίων, τριακοσίων μέτρων, στο λιμάνι είτε στο γειτονικό πολυώροφο πάρκινγκ. Άλλωστε, ενάμιση χρόνο τώρα που το πάρκινγκ της πλατείας έπαψε να λειτουργεί δεν παρατηρήθηκε κάποιο ανυπέρβλητο πρόβλημα στάθμευσης στην περιοχή. Διότι, ως γνωστόν, όσες λιγότερες θέσεις στάθμευσης προσφέρεις, τόσα λιγότερα αυτοκίνητα προσελκύεις.
Τέλος, η λειτουργία υπόγειου πάρκινγκ, με τον κυκλοφοριακό φόρτο που θα συνεπάγεται πέριξ της πλατείας και τις ράμπες εισόδου και εξόδου, νοθεύει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του «πάρκου Μνήμης», αλλά και ό,τι αυτό επιχειρεί να συμβολίσει.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καλό η διοίκηση του δήμου να το ξανασκεφτεί. Να εγκαταλείψει τους σχεδιασμούς για το υπόγειο πάρκινγκ και να αναθέσει το ταχύτερο στον δεύτερο μειοδότη το έργο ανάπλασης της πλατείας. Αυτή είναι η καλύτερη λύση και για την πόλη, αλλά, εν τέλει, και για την ίδια τη δημοτική αρχή.