Καλημέρα σας!
Στη Θεσσαλονίκη το λέμε χρόνια τώρα. Τελευταία άρχισε να το ψιθυρίζει και η Αθήνα. Σιγά σιγά το σύνθημα «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει» απλώνεται σε όλη τη χώρα. Εκτός ίσως από την ίδια τη Χαλκιδική, καθώς οι παράγοντες της περιοχής δεν δείχνουν να το πιστεύουν. Τουλάχιστον όχι όλοι. Διότι αν ίσχυε κάτι διαφορετικό στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου δεν θα άφηναν την κατάσταση στην Κασσάνδρα σε τέτοιο μαύρο χάλι. Χθες η Voria.gr δημοσίευσε φωτογραφίες από το δημοφιλές Πευκοχώρι, στο οποίο επικρατεί κυκλοφοριακό χάος, ενώ ι κάδοι των απορριμμάτων –παρότι καινούριοι- ξεχειλίζουν στην κυριολεξία. Πιθανώς ο δήμος της περιοχής –ο δήμος Κασσάνδρειας- θα δικαιολογηθεί ότι ο κόσμος είναι πολύς, η κίνηση μεγάλη, οι απαιτήσεις υψηλές και τα μέσα της δημοτικής αρχής περιορισμένα. Η δήμαρχος Αναστασία Χαλκιά ίσως να μη τα πει έτσι ακριβώς, ούτε με αυτή τη σειρά, αλλά το κεντρικό νόημα δεν αλλάζει. Πολλές φορές έχουν ακουστεί αυτού του τύπου οι δικαιολογίες –και όχι μόνο στη Χαλκιδική-, που δεν πείθουν, παρά το γεγονός ότι είναι «φτιαγμένες» από αλήθειες, από πραγματικές καταστάσεις. Προφανώς και στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής αυτή τη στιγμή η καλοκαιρινή κίνηση βρίσκεται στην κορύφωσή της, οι υποδομές παραμένουν κατώτερες των περιστάσεων και τα μέσα του δήμου είναι λιγότερα από τα αναγκαία. Μόνο που όλα αυτά τα γνωρίζουν οι πάντες από… πάντα. Εκείνο που ενδιαφέρει –ευτυχώς ή δυστυχώς- είναι το αποτέλεσμα. Η δήμαρχος, που ως επαγγελματίας λογίστρια είναι ψημένη στην ελεύθερη αγορά, γνωρίζει πολύ καλά ότι στην πραγματική ζωή μετράνε οι προσθέσεις και οι προσπάθειες, αλλά στο τέλος όλα και όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Που στην προκειμένη περίπτωση είναι κακό, αν όχι καταστροφικό. Μόνο που, ξέρετε, η Χαλκιδική παρά τον μεγάλο αριθμό των επισκεπτών, που θεωρητικά θα της μετάγγιζαν ισχυρές δόσεις κοσμοπολιτισμού, λειτουργεί ακόμη ως κλειστό –για την ακρίβεια περίκλειστο- σύστημα –για την ακρίβεια συστηματάκι. Οπότε η θλιβερή εικόνα στο Πευκοχώρι και πιθανόν και σε άλλα πολυσύχναστα σημεία του νομού να μην παίζει και μεγάλο ρόλο στην επιλογή των ψηφοφόρων. Αυτό, όμως, δε σημαίνει και πολλά. Την ιστορία συχνά γράφουν οι περιηγητές, που στις μέρες μας χρησιμοποιούν τα social media και το Διαδίκτυο για να απαθανατίσουν ανεξίτηλα τις εντυπώσεις τους.
Η απογοήτευση του προέδρου
Ο κ. Θέμης Κιουρτζής είναι σήμερα πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πρατηριούχων Εμπόρων Καυσίμων, αλλά και των πρατηριούχων της Θεσσαλονίκης. Γνωστός συνδικαλιστής των πρατηριούχων εδώ και χρόνια, τους τελευταίους μήνες μιλάει δημόσια και με ένταση για τα φαινόμενα παρανομιών που εμφανίζονται στον κλάδο του. Καταγγέλλει, μάλιστα, ότι το 20% των καυσίμων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά είναι είτε λαθραία, είτε νοθευμένα, όπως, επίσης, και ότι οι ελεγκτικές αρχές της πολιτείας δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Επίσης, επισημαίνει ότι όποιοι πρατηριούχοι είναι ανακατεμένοι σε τέτοιες δουλειές δεν θεωρούνται συνάδελφοι, αλλά απλώς κάποιοι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο. Όλα αυτά προφανώς και δεν τα λέει ανέξοδα, αφού δέχεται απειλές, ενώ στα μέσα του περασμένου Μαΐου το πρατήριο του στην Ανατολική Θεσσαλονίκη δέχθηκε επτά σφαίρες από καλάσνικοφ. Ο ίδιος είχε δηλώσει τότε πως τίποτε δεν τον πτοεί και ότι θα συνεχίσει να μιλάει, κάτι που συνεχίζει. Άλλωστε όταν αναλάμβανε την προεδρία της Ομοσπονδίας ήξερε καλά ότι τα προηγούμενα χρόνια οι πρόεδροι είχαν πληρώσει βαρύ τίμημα με το κάψιμο των σπιτιών τους και άλλα ανατριχιαστικά. Παρ’ όλα αυτά η κατάσταση που επικρατεί στο πεδίο των υγρών καυσίμων τον έχει απογοητεύσει. Όπως λέει σήμερα με το πετρέλαιο διεθνώς στα 96 δολάρια του βαρέλι τα διυλιστήρια πωλούν τη βενζίνη 1,90 ευρώ το λίτρο, ενώ τον περασμένο Φεβρουάριο –πριν να ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία- με τη διεθνή τιμή επίσης στα 96 δολάρια το βαρέλι, τα διυλιστήρια πουλούσαν 12 λεπτά του ευρώ χαμηλότερα. Όποιος μιλάει σήμερα με τον Θέμη Κιουρτζή εισπράττει δυσαρέσκεια για το κράτος που δεν κάνει σωστούς ελέγχους παρά το ότι όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει στην αγορά των καυσίμων, ενώ όπως εξομολογείται είναι σχεδόν έτοιμος να αποσυρθεί από τα κοινά του κλάδου, ως απόδειξη της ματαιότητας της προσπάθειας. Η Ελλάδα –οι πρακτικές, οι νοοτροπίες, τα δεδομένα της αγοράς- μέσα από την προσωπική διαδρομή και περιπέτεια ενός ανθρώπου. Vivere pericolosamente…
Η προειδοποίηση του στρατηγού
Στην περιοχή του ενός δισ. ευρώ υπολογίζει το κόστος που είχαν στην Ελλάδα οι ψηφιακές απάτες τους τελευταίους 12 – 15 μήνες, συμπεριλαμβανομένων και των απωλειών που υπήρξαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς -γύρω στα 150 – 200 εκατ. ευρώ- όσων έπεσαν θύματα επιτήδειων, ο πρώην στρατηγός της Ελληνικής Αστυνομίας και σημερινός πρόεδρος του Ινστιτούτου Κυβερνοασφάλειας Μανώλης Σφακιανάκης. Ειδικά για τις απάτες που γίνονται με τραπεζικούς λογαριασμούς ο στρατηγός υπογραμμίζει ότι ο τρόπος που οδηγούνται οι Έλληνες στο κανάλι του e-banking υπήρξε βιαστικός και απροετοίμαστος, χωρίς κανενός τύπου και είδους εκπαίδευση, ενώ επισημαίνει δύο δεδομένα: Πρώτον, το σύνολο των απατεώνων αυτής της κατηγορίας είναι Έλληνες και δεύτερον, τη στιγμή της κλοπής τα θύματα είναι παρόντα. «Γι’ αυτό δεν πρέπει να δίνουμε ποτέ και σε κανέναν τους τραπεζικούς μας κωδικούς, καθώς ο συνδυασμός ΙΒΑΝ και password είναι... δολοφονικός» λέει χαρακτηριστικά και καλεί τις τράπεζες να εφοδιαστούν αφενός με προγράμματα profiling, δηλαδή δημιουργίας προφίλ των πελατών που εντοπίζουν τις ασυνήθιστες τραπεζικά συμπεριφορές και προειδοποιούν, και αφετέρου με συστήματα χρονοκαθυστέρησης στην ολοκλήρωση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, όπως συμβαίνει με τους μηχανισμούς χρονοκαθυστέρησης στα χρηματοκιβώτια που υπάρχουν στα τραπεζικά υποκαταστήματα. Όπως λέει ο κ. Σφακιανάκης «οι απάτες αυτού του τύπου εντοπίζονται κατά 90% στο πρώτο δεκάλεπτο, μόνο που ακόμη κι αυτό σήμερα είναι πολύ αργά».