Skip to main content

Η αμεσότητα του Βενιζέλου, η κοινωνική μόρφωση του Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τα 500 ευρώ… δώρο!

Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη Βενιζέλου στη Voria.gr, η κοινωνική μόρφωση του Πολ ΜακΚάρτνεϊ και το «τόσα δίνω, πόσα δες;» των πωλήσεων

Καλημέρα σας!

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η χθεσινή παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου μέσω της Voria.gr για τη Θεσσαλονίκη. Ο πρώην υπουργός τα είπε με αμεσότητα και έξω από τα δόντια, τόσο για το παρελθόν και το παρόν, όσο και για το μέλλον της πόλης. Το γεγονός ότι μίλησε ανήμερα του Αγίου Δημητρίου έχει τη σημασία του, αφού οι χαλαροί ρυθμοί της ημέρας ενδεχομένως επέστρεψαν στους Θεσσαλονικείς να διαβάσουν τις απόψεις Βενιζέλου με ησυχία και προσοχή. Η κοινωνία της Θεσσαλονίκης χρειάζεται να ξεπεράσει κάποια θέματα -όπως η μόνιμη και άνευ ουσίας αντιπαράθεση με την Αθήνα- προκειμένου να προχωρήσει βήματα μπροστά. Με ανανέωση προσώπων και επικαιροποίηση της ατζέντας, που ακόμη παραπέμπει -τουλάχιστον εν μέρει- στη δεκαετία του 1980.

Ο υπέροχος Πολ

Η Βρετανία είναι μια χώρα που τους τελευταίους μήνες προκαλεί οίκτο λόγω της κατάντιας του πολιτικού της συστήματος. Ωστόσο παραμένει άξια θαυμασμού για αρκετά πράγματα. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι παρά την πρωτοφανή πολιτική αναστάτωση, που θα έφτανε και θα περίσσευε για να… διαλύσει μια χώρα, το βρετανικό κράτος λειτουργεί κανονικά. Επίσης, το ποδοσφαιρικό της πρωτάθλημα, η περίφημη Premier League, συνιστά το δημοφιλέστερο αθλητικό θέαμα στον κόσμο. Αλλά και ο πολιτισμός της. Διότι αξιοζήλευτα δεν είναι μόνο τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα των Βρετανών, αλλά και η κοινωνική τους συμπεριφορά. Το συγκεκριμένο θέμα ανέδειξε εμμέσως ο γνωστός Έλληνας καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο LSE του Λονδίνου Ηλίας Μόσιαλος, ο οποίος είδε στο μετρό τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ -μάλιστα, τον ηγέτη των Beatles και έναν από τους πιο γνωστούς μουσικούς ανά τον πλανήτη τα τελευταία 60 χρόνια-, να κάθεται σε μια θέση και να διαβάζει ήσυχα το βιβλίο του μέχρι να φτάσει στον προορισμό του, τον φωτογράφησε για να υπάρχει ντοκουμέντο κι έγραψε: «Μια αναπτυγμένη χώρα δεν είναι η χώρα όπου όλοι οι φτωχοί έχουν αυτοκίνητα (αλλά δεν έχουν πρόσβαση σε σοβαρές υπηρεσίες υγείας και παιδείας. Για μακαρόνια δεν σχολιάζω). Είναι η χώρα όπου και οι πλούσιοι χρησιμοποιούν καλές δημόσιες συγκοινωνίες». Αυτή είναι η μία -πολύ σοβαρή- όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ο ίδιος ο ΜακΚάρτνεϊ. Διότι δεν είναι συνηθισμένη η εικόνα ενός σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς να μετακινείται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δηλαδή τη δημόσια συγκοινωνία. Δείχνει υψηλού επιπέδου κοινωνική μόρφωση. Στη φωτογραφία φαίνεται ο 80χρονος σήμερα θρυλικός τραγουδιστής και συνθέτης, ιδρυτικό μέλος των Beatles, καθισμένος άνετα στο βαγόνι, σε μια θέση δίπλα στο παράθυρο, μόνος, με το παλτό του και το φουλάρι του, να διαβάζει απερίσπαστος μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Με το μετρό, χωρίς αυτοκίνητο, οδηγό και συνοδεία, όπως θα φαντάζονταν κάποιος. Και όπως συμβαίνει κατά κόρον στη δική μας ψωροκώσταινα με κάθε λογής και τύπου… διάσημους, με εμβέλεια στην πολυκατοικία τους, στη γειτονιά τους, στην πόλη τους, στο συνάφι τους, στη χώρα ολόκληρη, άντε και στα 17 εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη Γη που μιλούν ελληνικά.

500 ευρώ κέρδος!

Λόγω συγκυρίας έχει αγριέψει ο ανταγωνισμός στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, Έχουν... αγριέψει και οι πάροχοι, οι οποίοι, πλέον, κινούνται ακραία επιθετικά στην προσπάθειά τους να δελεάσουν τους καταναλωτές και να τους πείσουν να γίνουν πελάτες τους. Είναι δυνατόν οι τηλεφωνικές τους πωλήσεις να γίνονται με επιχείρημα «έχω να σας δώσω 500 ευρώ κέρδος»; Τόσα δίνω, πόσα θες; Απολύτως αγοραία προσέγγιση, που αργά ή γρήγορα -μάλλον γρήγορα- θα οδηγήσει μετά βεβαιότητος σε αδιέξοδο.

Οι υπερβολές των οδηγών

Είναι γνωστό το πρόβλημα που υπάρχει εδώ και μήνες με τις υψηλές τιμές της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης στην αντλία. Αν και η κίνηση στους δρόμους -τουλάχιστον αυτή που φαίνεται με το μάτι- δεν έχει μειωθεί, είναι λογικό οι κάτοχοι των ΙΧ να σκέφτονται πώς θα μειώσουν τη χρήση του -οι επαγγελματίες δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Αλλά να δηλώνει ο ιδιοκτήτης ΙΧ στην κάμερα αποφασισμένος να μην το ξανακινήσει, είναι κάτι προδήλως υπερβολικό και δεν πείθει ούτε για την απελπισία, ούτε για την αγανάκτηση. Πολύ περισσότερο όταν η συγκεκριμένη δήλωση γίνεται από τη θέση του… κάθιδρου οδηγού ενός μποτιλιαρισμένου αυτοκινήτου, με τα κορναρίσματα να στριγγλίζουν γύρω – τριγύρω. Έλεος!