Στην Αθήνα το τελευταίο διάστημα κυκλοφορεί η έκφραση «δερματική ασθένεια» για το πλήθος των υπαίθριων τραπεζοκαθισμάτων, που καταλαμβάνουν πεζόδρομους, πλατείες, πεζοδρόμια ασχημίζοντας συχνά τα πολύ όμορφα σημεία της πόλης, όπως αυτά που βρίσκονται εγγύτερα σε μνημεία. Για τη Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται πούμε κάτι διαφορετικό, αφού ο σεβασμός του δημόσιου χώρου είναι ανύπαρκτος. Με αφορμή -και πρόσχημα- την πανδημία, τα τραπεζοκαθίσματα έχουν αυξηθεί στους υπαίθριους χώρους και, τόσο αυτοί που τα εκμεταλλεύονται όσο και αυτοί που έχουν ως αποστολή τον έλεγχό τους, αδιαφορούν για τους πεζούς που θέλουν να μετακινηθούν, τους γονείς που σπρώχνουν το καροτσάκι του μωρού, τους ηλικιωμένους που σπρώχνουν το καροτσάκι με τα ψώνια, αλλά και τα παιδάκια που ενδεχομένως έχουν δικαίωμα να παίξουν. Αδιαφορούν δηλαδή έναντι των πάντων, στον βωμό του καφέ, του ποτού ή ενός πιάτου φαγητού. Διότι στα πάντα η πανδημία έχει παρέλθει -ούτε καν στον συνωστισμό των μαθητικών τάξεων δεν είναι υποχρεωτική η χρήση της μάσκας- εκτός από τη χρήση των εξωτερικών χώρων από τη βιομηχανία της εστίασης. Στο όνομα της κοινωνικότητας και του τουρισμού, αυτό που λένε. Στο όνομα της κονόμας και τον μικροπολιτικών σχέσεων, εκείνο που δεν λένε. Και μια διευκρίνιση: Επειδή πολλοί από τους επιχειρηματικά και πολιτικά εμπλεκόμενους στο πεδίο της εστίασης προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους επικαλούνται τον πρόσθετο χώρο που δόθηκε για τραπεζοκαθίσματα σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Ρώμη, το Παρίσι, το Λονδίνο, καλό είναι να γνωρίζουν ότι στις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες ο πρόσθετος δημόσιος χώρος που παραχωρήθηκε στις επιχειρήσεις εστίασης για να αραιώσουν τα καθίσματά τους δεν αφαιρέθηκε από τους πεζούς, αλλά από τα αυτοκίνητα. Αξιοποιήθηκαν, δηλαδή, χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων στις άκρες των δρόμων, με την τοποθέτηση ειδικών εξεδρών, και δεν… εξαφανίστηκαν πεζοδρόμια.
Το… πάρκινγκ της ΧΑΝΘ
Η… φριχτή αλήθεια είναι πως όταν στην Ελλάδα –και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη- το θέμα της συζήτησης φτάνει στον δημόσιο χώρο η μελαγχολία είναι δεδομένη. Όλοι υπερθεματίζουν, αλλά την κρίσιμη ώρα ο καθένας κοιτάζει πώς θα κάνει τη δουλίτσα του, με άλλα λόγια κοιτάζει το μικροσυμφεροντάκι του. Τα παραδείγματα άπειρα. Ένα από αυτά αφορά τη ΧΑΝΘ, τη γνωστή οργάνωση που ασχολείται με τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την κοινωνικότητα κυρίως των νέων ανθρώπων, όπως –άλλωστε- σηματοδοτεί το όνομά της. Τι παράδειγμα, όμως, δίνουν οι αρμόδιοι της ΧΑΝΘ, όταν έχουν καταλάβει το πεζοδρόμιο της οδού Νικολάου Γερμανού, ιδιαίτερα στη γωνία με την οδό Δαγκλή, όπως φαίνεται στη φωτογραφία; Όπως φαίνεται, λοιπόν, στη φωτογραφία το σημείο είναι αδιάβατο, κάτι που συμβαίνει κυρίως τις απογευματινές ώρες, αλλά πολλές φορές και τα πρωινά. Πρόκειται για αυτοκίνητα στελεχών ή συνεργατών της ΧΑΝΘ, αφού η πινακίδα που υπάρχει ορίζει τον χώρο ως ιδιωτικό πάρκινγκ. Τώρα, πώς είναι δυνατόν να είναι πάρκινγκ ένα δημόσιο πεζοδρόμιο μόνο η ΧΑΝΘ και πιθανόν ο δήμος Θεσσαλονίκη το γνωρίζουν. Ακόμη κι αν αυτό το πεζοδρόμιο ανήκει τοπογραφικά στο οικόπεδο ιδιοκτησίας της ΧΑΝΘ το παράδειγμα είναι άθλιο, το σήμα που εκπέμπεται αντικοινωνικό, η εικόνα αποκρουστική και το αποτέλεσμα άκρως δυσλειτουργικό. Απορία πρώτη: Στο υπόγειο των εγκαταστάσεων της ΧΑΝΘ λειτουργεί πάρκινγκ αυτοκινήτων με είσοδο από την οδό Τσιμισκή. Το πάρκινγκ είναι ιδιοκτησίας της ΧΑΝΘ, το εκμεταλλεύεται ιδιωτική εταιρεία και η ΧΑΝΘ θα μπορούσε –ενδεχομένως- να νοικιάσει κάποιες θέσεις για τα αυτοκίνητά της. Άλλωστε με βάση τη συμφωνία που υπάρχει της έχουν παραχωρηθεί 55 θέσεις, τις οποίες όμως μάλλον δεν τις χρησιμοποιεί για να εξυπηρετεί τις δικές της ανάγκες, αλλά εκμεταλλεύεται εμπορικά! Απορία δεύτερη: αν ο δήμος Θεσσαλονίκης θέλει να εξυπηρετήσει τη ΧΑΝΘ για το έργο που παράγει –και καλά κάνει- γιατί δεν της παραχωρεί πρόσθετες θέσεις παρκαρίσματος στην οδό Νικολάου Γερμανού; Μάλλον η απάντηση και στα δύο ερωτήματα έχει να κάνει με τα χρήματα. Όσα θα χάσει η ΧΑΝΘ αν αξιοποιήσει τις 55 θέσεις του υπόγειου πάρκινγκ που διαχειρίζεται και όσα θα χάσει ο δήμος Θεσσαλονίκης εάν παραχωρήσει δωρεάν θέσεις στη Ν. Γερμανού. Ενώ στο πεζοδρόμιο (υποτίθεται ότι) δεν χάνει κανείς. Εκτός από όσους Θεσσαλονικείς και επισκέπτες θέλουν να μετακινηθούν περπατώντας στην οδό Νικολάου Γερμανού, αλλά αυτούς δεν τους υπολογίζει κανείς.
Παρέμβαση κατόπιν εορτής στη Χαλκιδική
Η είδηση έχει ενδιαφέρον. Μήνυση κατά των υπευθύνων επιχείρησης beach bar στην παραλία της Λαγόμανδρας Χαλκιδικής υποβλήθηκε από την αρμόδια Δασική Υπηρεσία, ενώ οι επιμέρους εκτάσεις κηρύχθηκαν αναδασωτέες. Για την περιοχή έχει εκδοθεί πράξη χαρακτηρισμού από το 1981, η οποία αποδίδει στην έκταση δασικό χαρακτήρα. Ειδικότερα, όπως έγινε γνωστό από το ΥΠΕΝ, το κλιμάκιο του Δασαρχείου Πολυγύρου μετέβη στην περιοχή, κατόπιν εντολής του υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Αμυρά, όπου διαπίστωσε παράνομη εκχέρσωση της δασικού χαρακτήρα έκτασης μετά από άροση με τρακτέρ. Μετά την εκχέρσωση, έγινε επίστρωση της εκχερσωμένης επιφάνειας με χαλίκια, τοποθέτηση τροχοφόρας καντίνας, εγκατάσταση μόνιμης ξυλοκατασκευής και ξύλινων διαδρόμων που οδηγούν σε ντους, αποδυτήρια και θάλασσα. Επιπλέον, τοποθετήθηκε τυποποιημένος τσιμεντένιος στύλος για την ηλεκτροδότηση της παράνομης κατασκευής. Μάλιστα, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Αμυράς έκανε δήλωση, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι «κανείς δεν μπορεί να καταπατά δασικές εκτάσεις», αλλά και ότι «οι υπηρεσίες του υπουργείου Περιβάλλοντος βρίσκονται σε εγρήγορση και παρεμβαίνουν άμεσα». Το μόνο που ξέχασε να πει ο υφυπουργός είναι ότι η παρέμβαση έγινε στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, δηλαδή κατόπιν εορτής. Όταν το πιο παραγωγικό από οικονομική άποψη διάστημα του καλοκαιριού, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, είχε παρέλθει προς όφελος της επιχείρησης που –όπως λέει το ΥΠΕΝ- παρανόμησε.
Η Θεσσαλονίκη τής… Μαύρης Θάλασσας
Είναι γνωστή η σχέση της Θεσσαλονίκης με τη Μαύρη Θάλασσα, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ευρώπη, στη Μικρά Ασία και τον Καύκασο. Όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, αφού στα παράλιά της, στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, ζούσαν επί αιώνες Έλληνες και αναπτύχθηκε ο ελληνικός πολιτισμός. Και μόνο τα ονόματα μερικών πόλεων που βρίσκονται πάνω στη Μαύρη θάλασσα αρκούν για να πιστοποιήσουν το ελληνικό ενδιαφέρον. Βάρνα, Κερασούντα, Κερτς, Κωνστάντζα, Κωνσταντινούπολη, Μπατούμι, Μπουργκάς, Οδησσός, Ριζούντα, Σαμψούντα, Σεβαστούπολη, Σότσι, Σουχούμι, Τραπεζούντα. Έτσι, λοιπόν, η διεξαγωγή στη Θεσσαλονίκη τού 7ου Διεθνούς Συνεδρίου για τη Μαύρη Θάλασσα στην αρχαιότητα, στις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος, στη Θέρμη, δεν (πρέπει να) προκαλεί έκπληξη. Αντίθετα συνιστά τιμή, αφού από το 1997 το International Congress on Black Sea Antiquities αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός παγκοσμίως αναφορικά με την ιστορία και την αρχαιολογία της Μαύρης Θάλασσας. Διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια σε διαφορετική χώρα και φέτος στις εργασίες του θα πάρουν μέρος περίπου 170 σύνεδροι από όλον τον κόσμο.