Skip to main content

Η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη τρέχουν αλλά δεν φτάνουν ακόμα στην ψηφιακή εποχή

Πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, αρκετές εκ των οποίων βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, στήνουν δική τους υποδομή για να εξασφαλίσουν γρήγορο ίντερνετ

Τα τελευταία χρόνια σε αρκετές περιπτώσεις Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά και πολλοί οικονομολόγοι, προειδοποιούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χάνει το τρένο των εξελίξεων, καθώς το οικονομικό επίκεντρο του πλανήτη μετατοπίζεται σταθερά από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ωκεανό.

Το μεταπολεμικό status της οικονομικής, τεχνολογικής και επιστημονικής ανάπτυξης στην περιοχή ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Ευρώπη αλλάζει και, πλέον, στο προσκήνιο βρίσκεται η ζώνη του Ειρηνικού, μεταξύ των ΗΠΑ και των χωρών της Ν.Α. Ασίας.

Η 4η βιομηχανική επανάσταση, δηλαδή η εποχή της ψηφιακότητας και του 5G έλαβε μεγάλη ώθηση από την πανδημία του κορωνοϊού παντού στον κόσμο, αλλά το χάσμα ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ν.Α. Ασία (Κίνα, Ν.Κορέα, Ιαπωνία κ.λπ.) διευρύνεται καθημερινά. Η ηγεσία της ΕΕ δείχνει να συνειδητοποιεί τις εξελίξεις με καθυστέρηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Ταμείο Ανάκαμψης, που δημιούργησε η Ευρώπη το προηγούμενο καλοκαίρι για την οικονομική επανεκκίνηση στην μετα-κορωνοϊό εποχή θέτει σε προτεραιότητα την ψηφιοποίηση και την πράσινη οικονομία, αλλά και πάλι τα βήματα -όπως εκτιμούν πολλοί- απάεχουν από το χαρακτηριστούν γενναία και τολμηρά, αφού οι παραδοσιακοί κλάδοι της οικονομίας, έστω κι αν γίνεται προσπάθεια να εισέλθουν στη νέα εποχή, και το κράτος πρόνοιας, που αφορά πρωτίστως την τρίτη ηλικία, συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στον αντίποδα η ουσία των ψηφιακών δραστηριοτήτων και η νέα γενιά βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο, σε σχέση τουλάχιστον με όσα ισχύουν στις ΗΠΑ και -κυρίως- στη Ν.Α. Ασία.

Πέρα από τους οικονομικούς δείκτες που καθημερινά σκιαγραφούν το πως δρομολογούνται οι εξελίξεις στον πλανήτη, τα στοιχεία για το Διαδίκτυο είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με τον δείκτη της αμερικανικής εταιρείας OOKLA, που εξετάζει την ποιότητα του ίνετρνετ σε 177 χώρες του κόσμου, τον Μάρτιο του 2021 το πιο γρήγορο mobile (κινητό) είχαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Νότια Κορέα και στην τρίτη θέση το Κατάρ. Ακολουθούν η Κίνα και η Σαουδική Αραβία, ενώ έπονται η Νορβηγία στην 6η θέση, η Αυστραλία στην 7η, η Ολλανδία στην 8η, η Βουλγαρία στην 9η και η Ελβετία στη 10η. Σε επίπεδο σταθερών δικτύων, παγκοσμίως, το ταχύτερο Internet στους πολίτες της εξασφαλίζει η Σιγκαπούρη και ακολουθούν η Ταϊλάνδη και το Χονγκ Κονγκ. Αυτή η εικόνα δείχνει σε σημαντικό βαθμό ποιες χώρες έχουν αντιληφθεί καθαρότερα το μέλλον στον πλανήτη, δηλαδή την εποχή των δικτύων και των διαδικτύων, αλλά και ποιες -για λόγους κυρίως πολιτικούς- επιμένουν να γκαζώνουν, τραβώντας ταυτόχρονα το… χειρόφρενο.

Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι καλύτερη απ’ ότι στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά κάνει καθυστερημένα και διστακτικά το επόμενο βήμα. Το 2021 η χώρα κέρδισε 18 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με τη μεγαλύτερη ταχύτητα στο mobile internet και βρίσκεται, πλέον, στο νούμερο 28, ενώ στο σταθερό ίντερνετ κέρδισε μόνο μια μία θέση και βρίσκεται στο νούμερο 97, κάτι που δείχνει σχετική υστέρηση. Ακόμη, όμως, και σήμερα, υπό το βάρος αυτών των στοιχείων, στην Ελλάδα σε προτεραιότητα παραμένουν έργα υποδομής παραδοσιακού τύπου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις το αρμόδιο Υπουργείο Υποδομών προετοιμάζει κατασκευαστικά έργα 13 δισ. ευρώ. Η χώρα που τις τελευταίες δεκαετίες σε σημαντικό βαθμό σπατάλησε δεκάδες δισ. ευρώ σε δρόμους και… πεζοδρόμους επιμένει να χρησιμοποιεί δημόσιους πόρους για ανάλογου χαρακτήρα έργα, ενώ με βάση την πραγματική κατάσταση, αλλά και τη γεωφυσική εικόνα της χώρας, το βάρος θα έπρεπε να πέσει κατ’ απόλυτη προτεραιότητα σε αμιγώς ψηφιακές επενδύσεις.

Είναι κοινό μυστικό ότι -για παράδειγμα- πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, αρκετές εκ των οποίων βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, στήνουν δική τους υποδομή για να εξασφαλίσουν γρήγορο ίντερνετ και να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν, με ότι σημαίνει κάτι τέτοιο για την ανταγωνιστικότητά τους. Εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που φιλοξενεί τρία πανεπιστήμια με 100.000 φοιτητές, ενώ ταυτόχρονα διεκδικεί τον τίτλο της πρωτεύουσας της ανεργίας, ο δήμος τα τελευταία χρόνια αξιοποιεί μεγάλο κομμάτι από χορηγία 10 εκατ. ευρώ του Ιδρύματος Νιάρχος για να φτιάξει πεζόδρομους, να βελτιώσει πεζοδρόμια και να επιδιορθώσει παιδικές χαρές και σιντριβάνια. Όλα χρειάζονται βέβαια, αλλά οι προτεραιότητες είναι σαφείς.

ΥΓ. Εξαιρετικά σημαντικά είναι τα επιτεύγματα του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής τον τελευταίο χρόνο σε σχέση με τον τρόπο που συναλλάσσονται οι Έλληνες με το Δημόσιο. Οι εξελίξει τρέχουν πολύ λόγω της πανδημίας και δικαίως ο αρμόδιος υπουργός Κυριάκος Πιερακάκης εισπράττει συγχαρητήρια. Μόνο που μέχρι στιγμής κατά βάσιν αντιμετωπίζονται διαδικαστικά, πρακτικά ζητήματα και όχι την ουσία. Εκδίδονται πιστοποιητικά από το κομπιούτερ, χωρίς ο πολίτης να στήνεται σε ουρές στο δήμο ή σε κάποιον δημόσιο οργανισμό, αλλά το αν όλα αυτά τα πιστοποιητικά είναι απαραίτητα για να γίνει η δουλειά δεν έχει ακόμη εξεταστεί.