Σε αναζήτηση προσανατολισμού βρίσκεται η ευρωπαϊκή οικονομία, στο σύνολο της, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που κάθε άλλο παρά αισιόδοξες προβλέψεις επιτρέπει για την επόμενη μέρα. Ηδη, βασικές ενδείξεις από τον δημοσιονομικό χώρο της ΕΕ, περιγράφουν βραδείς, αλλά σταθερούς ρυθμούς με τους οποίους συνεχίζει να αναπτύσσεται η οικονομία της Ευρωζώνης το τρίτο τρίμηνο, που δεν επιτρέπουν ιδιαίτερο... ενθουσιασμό.
Η πιο χαρακτηριστική, είναι η περίπτωση της γερμανικής οικονομίας. Όλα δείχνουν ότι αποφεύγει την τεχνική ύφεση, χωρίς όμως να παίρνει μπρος, γεγονός το οποίο προκαλεί έντονο προβληματισμό. Ο βασικότερος λόγος; Η συγκεκριμένη οικονομία είναι η ατμομηχανή της ευρωπαικής και προδιαθέτει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ηδη, όπως προκύπτει από τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, το ΑΕΠ των 19 της νομισματικής ένωσης αναπτύχθηκε 0,2% αυτό το τρίμηνο σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και 1,2% σε ετήσια βάση.
Η εικόνα που διαμορφώνεται είναι περίπου η εξής: Στην περίπτωση της Γερμανίας η οριακή έστω ανάπτυξη του ΑΕΠ έρχεται ως ανακούφιση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι περιορίζει την ανάγκη για ένα σχέδιο τόνωσης της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας. Το οποίο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επείγει.
Το ίδιο, εν πολλοίς, ισχύει και με την περίπτωση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του ευρώ, της γαλλικής, που αναπτύχθηκε με ρυθμούς 0,3% το τρίτο τρίμηνο σε σχέση με το προηγούμενο, ενώ η Ιταλία είδε το ΑΕΠ της να μεγεθύνεται 0,1%. Το συμπέρασμα, που προκύπτει από όλα τα παραπάνω, είναι ότι η Ευρώπη κινείται πλέον οριακά, και είναι απλώς θέμα χρόνου για να γυρίσει αρνητικά.
Μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν θα ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσουν οι αγορές κεφαλαίου...