Οι εξαγωγές αγαθών της χώρας μας –εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν εισφέρουν κάποια ιδιαίτερη εγχώρια προστιθέμενη αξία- κινήθηκαν θετικά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, μόλις δηλαδή άρχισε να λειτουργεί και πάλι η οικονομία σε διεθνές επίπεδο. Είχε προηγηθεί το δίμηνο Απριλίου – Μαϊου κατά το οποίο η οικονομική ζωή του πλανήτη είχε μπει σε αναστολή. Με την προσφορά και τη ζήτηση να υποχωρούν δραματικά, δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα σε χώρες, επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι σε αυτό το περιβάλλον οι ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις ενισχύουν την εξωστρέφεια και τις εξαγωγικές τους επιδόσεις, συνιστά πολύ καλό νέο. Ταυτόχρονα είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η Ελλάδα μπορεί να παράγει με ανταγωνιστικούς όρους, οι οποίοι μπορούν να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο αν εφαρμοστούν όσα έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση -και αναμένεται να επαναλάβει το Σάββατο από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός- για μείωση φορολογίας και ασφαλιστικών εισφορών, περιορισμό της γραφειοκρατίας, επέκταση των ψηφιακών υπηρεσιών του κράτους, μείωση κόστους ενέργειας κ.λπ. Διότι μπορεί τις τελευταίες δεκαετίες το οικονομική βαρύτητα στη χώρα να δόθηκε στον τριτογενή τομέα της οικονομίας (εμπόριο, υπηρεσίες, μεταφορές, τουρισμός), αλλά η μεταποίηση αντέχει. Αυτό που λέμε βιομηχανία και βιοτεχνία –δηλαδή επιχειρήσεις με γραμμές παραγωγής- παράγει πλούτο και θετικά αποτελέσματα στην απασχόληση. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται στα διεθνείς αγορές εταιρείες που παράγουν σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, όπως η Κίνα, η Τουρκία και περιοχές των Βαλκανίων.
Για τη Βόρεια Ελλάδα η αντοχή της μεταποίησης είναι μία εξαιρετικά ευοίωνη κατάσταση, που δημιουργεί σημαντικές προοπτικές. Διότι μπορεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες πολλά φουγάρα εργοστασίων στη Θεσσαλονίκη και το ευρύτερο Βορειοελλαδικό τόξο να έσβησαν και ελάχιστα να άναψαν, αλλά είναι σαφές ότι σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής βάσης της περιοχής άντεξε. Ιδιαίτερα εάν δει κανείς τα στοιχεία για τις εξαγωγές του Ιουλίου, τα οποία εξέδωσε η ΕΛΣΤΑΤ και επεξεργάστηκε το Ινστιτούτο Εξαγωγικών Ερευνών και Σπουδών (ΙΕΕΣ) του ΣΕΒΕ, θα διαπιστώσει ότι οι κλάδοι που πηγαίνουν καλά στις εξαγωγές ευημερούν στη Θεσσαλονίκη και στην Κεντρική Μακεδονία. Την ανοδική τους πορεία συνεχίζουν εν μέσω πανδημίας οι εξαγωγές στα τρόφιμα, στα χημικά, στα μηχανήματα – οχήματα, στα ποτά και στον καπνό, στα λίπη και στα έλαια. Σημειωτέον ότι το 58% των ελληνικών εξαγωγών στο πρώτο επτάμηνο της φετινής χρονιάς κατευθύνθηκε στις ιδιαίτερα απαιτητικές και με μεγάλο ανταγωνισμό αγορές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το 42% σε τρίτες χώρες.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το ελληνικό κράτος αξίζει να επενδύσει στη μεταποίηση, όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε το… παραμύθι του τουρισμού –λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου- ως μονοκαλλιέργεια στην ελληνική οικονομία ναυάγησε λόγω κορωνοϊού και είναι αμφίβολο εάν αποκατασταθεί σύντομα. Ασφαλώς η Ελλάδα είναι ο ορισμός της χώρας με ελκυστικό τουριστικό προϊόν και θα παραμείνει, αλλά η μονοκαλλιέργεια δεν είναι η πιο σοφή επιλογή. Τόσο ο πρωτογενής τομέας της ελληνικής οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), όσο και ο δευτερογενής τομέας (μεταποίηση, συμπεριλαμβανομένης της αγροδιατροφής) έχουν να προσφέρουν πολλά στην οικονομία. Εκείνο που χρειάζεται είναι η άσκηση κλαδικών προωθητικών πολιτικών. Το Εθνικό Συμβούλιο Βιομηχανίας, το οποίο εξήγγειλε στις αρχές του έτους ο Κ. Μητσοτάκης και τη σύνθεσή του ανακοίνωσε ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνης Γεωργιάδης στις 29 Μαϊου δεν συνεδρίασε μέχρι σήμερα ούτε μία φορά, εκτός κι αν κάτι τέτοιο έγινε εν κρυπτώ. Κάτι ο κορωνοϊός, κάτι το καλοκαίρι και οι διακοπές του Αυγούστου, κάτι η ματαίωση της 85ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Δικαιολογίες υπάρχουν. Μόνο που η κατάσταση γενικά στην οικονομία είναι κατεπείγουσα. Για να δούμε το προσεχές Σάββατο πόση… βιομηχανία θα υπάρχει στις πρωθυπουργικές εξαγγελίες Μητσοτάκη για τη μετά κορωνοϊό περίοδο.