Στόχος του είναι οι μικρές παραγωγές, αλλά με μεγάλη αξία, που θα προσφέρουν ατόφια τη φροντίδα της μέλισσας στον καταναλωτή σε όλα τα επίπεδα, από το μέλι και τον βασιλικό πολτό μέχρι την πρόπολη και τη γύρη. Γι’ αυτό άλλωστε ονόμασε τη μικρή, οικογενειακή, μελισσοκομική του μονάδα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης Bee-Care (φροντίδα μέλισσας) και εδώ και λίγο καιρό κάνει τα πρώτα του βήματα στην αγορά. Ο Γιάννης Θεοδωρίδης, με σπουδές στον ποιοτικό έλεγχο αγροτικών προϊόντων δημιούργησε με τη στήριξη της συζύγου του Μαριάνθης Καποδίστρια τη Bee-Care το 2015, αναζητώντας μια «γλυκιά» διέξοδο μέσα στην οικονομική κρίση. Και μπορεί στην αρχή να φοβόταν τις μέλισσες, στη συνέχεια όμως τις αγάπησε και έμαθε όλα τους τα μυστικά. «Ξέρω πια τα χούγια τους και τις σέβομαι» λέει.
Κάπως έτσι από μόλις 3 κυψέλες έφτασε να έχει σήμερα 150, μέσα από τις οποίες έχει δημιουργήσει 17 κωδικούς προϊόντων, από τέσσερα είδη μελιών (πευκόμελο, ανθόμελο, μέλι καστανοφλάμουρου, καστανιάς) και βασιλικό πολτό μέχρι γύρη, βάμμα και σπρέι πρόπολης και τεσσάρων ειδών κηραλοιφές. Μάλιστα, τόσο το πευκόμελο όσο και το ανθόμελό του βραβεύτηκαν το 2021 με silver award για την εξαιρετική τους γεύση στα Mediterranean Taste Awards. Την περσινή χρονιά δε άρχισε τοποθετεί τα προϊόντα του για πρώτη φορά στα ράφια delicatessen της Θεσσαλονίκης, ενώ αυτόν τον καιρό έχει στρέψει το βλέμμα του και στη Γερμανία. Στόχος του το επόμενο διάστημα είναι να αυξήσει κι άλλο τις κυψέλες του και να συνεχίσει να φτιάχνει καλό μέλι, όπως λέει. Οι κυψέλες του «ταξιδεύουν» στα πευκοδάση και τις κοιλάδες της Κεντρικής Μακεδονίας, από το Ωραιόκαστρο και τον Λαγκαδά μέχρι το Άγιον Όρος στη Χαλκιδική, για να βγάλουν αγνό, φυσικό και ανεπεξέργαστο μέλι, χωρίς κανένα συντηρητικό.
Η οικονομική κρίση και η πρόκληση των μελισσών
Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, με τη σύζυγό του έγκυο, τις συνθήκες πιεστικές και τις σκέψεις για μετανάστευση στη Γερμανία να πληθαίνουν, ο Γιάννης Θεοδωρίδης άρχισε να σκέφτεται τι θα μπορούσε να δημιουργήσει, ώστε να μείνει στην Ελλάδα και να βρει μια διέξοδο. Μετά από έρευνα αγοράς κατέληξε στο μέλι, επειδή όμως του έλειπαν οι γνώσεις αποφάσισε –παρόλο που είχε σπουδάσει εμπόριο και ποιοτικό έλεγχο αγροτικών προϊόντων στη Φλώρινα- να κάτσει και πάλι στα θρανία και συγκεκριμένα στη μελισσοκομική σχολή του Τμήματος Γεωπονίας, όπου επί εννέα μήνες εντρύφησε στα μυστικά της μελισσοκομίας.
Ολοκληρώνοντας τα μαθήματα, ξεκίνησε με τρεις κυψέλες, τις έχασε μετά από λίγο καιρό, τις έκανε πέντε, τις έχασε κι αυτές, όμως δεν το έβαλε κάτω, αφού, όπως λέει στη Voria, το εγχείρημά του αυτό ήταν μονόδρομος. Σταδιακά άρχισε να προσθέτει αντί να χάνει κυψέλες και με πολλή δουλειά και επιμονή κατάφερε να φτάσει στις 150 και να φτιάξει προϊόντα μελιού όπως εκείνος τα είχε φανταστεί. Εδώ και λίγο καιρό μάλιστα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη μελισσοκομική του μονάδα, που άρχισε να αποδίδει καρπούς. «Μου αρέσει όλη αυτή τη διαδικασία, γιατί πέρα από τη χαρά της παραγωγής του μελιού, δεν πετάμε τίποτα. Οτιδήποτε βγαίνει από τις κυψέλες το αξιοποιούμε. Ακόμα και κάποιες από τις παλιές κυψέλες τις ξαναφτιάχνουμε, 100% ανακύκλωση σε όλα» λέει ο Γιάννης Θεοδωρίδης.
