Skip to main content

Η κρίση στην ΕΥΑΘ δοκιμάζει τις σχέσεις κυβέρνησης – Υπερταμείου

Ο βασικός μέτοχος ασκεί τα δικαιώματά του αλλά πρέπει και να εξηγήσει γιατί θέλει να αλλάξει τον μάνατζερ που ο ίδιος επέλεξε πριν από έξι μήνες.

Η υπόθεση που ταλανίζει την ΕΥΑΘ το τελευταίο διάστημα και αφορά την εμπλοκή που υπήρξε ανάμεσα στον βασικό μέτοχο της εταιρείας, δηλαδή το Υπερταμείο, και τον διευθύνοντα σύμβουλο κ. Νάρκισσο Γεωργιάδη, τις επόμενες ημέρες έτσι ή αλλιώς θα κλείσει. Το σημερινό ΔΣ θα συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση εντός 20 – 25 ημερών, στην οποία ο μεγαλομέτοχος θα προβεί -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αφού στην Ελλάδα πολλά συμβαίνουν μέχρι την τελευταία στιγμή- στην αντικατάσταση του κ. Γεωργιάδη. Ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αρνήθηκε να παραιτηθεί, όπως του ζήτησε η επικεφαλής του Υπερταμείου κ. Ράνια Αικατερινάρη. Προφανώς η προσέγγιση των δύο πλευρών στα θέματα που διαφώνησαν είναι διαφορετική, αλλά γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν οι προβλέψεις του θεσμικού πλαισίου, ώστε τα πράγματα να προχωρούν. Στην προκειμένη περίπτωση ο βασικός μέτοχος ασκεί τα δικαιώματά του…

Μέχρι εδώ τυπικά υπάρχει μια λογική ακολουθία. Η συγκεκριμένη υπόθεση, πάντως, έχει ευρύτερο ενδιαφέρον για τους εξής λόγους:

Πρώτον, τον κ. Γεωργιάδη τοποθέτησε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΥΑΘ το Υπερατμείο. Δηλαδή η κ. Αικατερινάρη και οι συνεργάτες της, οι οποίοι διαπίστωσαν έξι μήνες μετά ότι δεν τους κάνει. Και ναι μεν όταν κάποιος διαπιστώσει ότι κάποια επιλογή του δεν ήταν η κατάλληλη είναι αυτονόητο να σπεύδει να τη διορθώσει, αλλά εξίσου αυτονόητο είναι ότι κάποιος πρέπει να εξηγήσει πού ακριβώς έγκειται αυτό το λάθος - ειδικά όταν πρόκειται για μια απόφαση με επαγγελματικά κριτήρια για την επιλογή ενός τεχνοκράτη μάνατζερ όπως ο κ. Γεωργιάδης.

Δεύτερον, θα πρέπει να αιτιολογηθεί επαρκώς η επόμενη επιλογή, εάν τελικά προχωρήσει η αντικατάσταση. Θα ήταν άδικο ο διευθύνων σύμβουλος που θα αντικαταστήσει τον κ. Γεωργιάδη να ξεκινήσει τη δουλειά του με το  πρόσθετο βάρος, ότι η επιλογή του αποτελεί απότοκο δυσάρεστων καταστάσεων, που θα παραμένουν στη σφαίρα της φημολογίας και των επιλεγμένων διαρροών -επί της ουσίας στο βαθύ σκότος του παρασκηνίου.

Τρίτον, η κρίση της ΕΥΑΘ δοκιμάζει σε κάποιο βαθμό τις σχέσεις της διοίκησης του Υπερταμείου, που τοποθετήθηκε επί των ημερών Τσίπρα, με τη σημερινή κυβέρνηση. Για λόγους παράδοσης -στην Ελλάδα μια κυβερνητική αλλαγή σημαίνει πολλές ακόμη αλλαγές στους μηχανισμούς του δημοσίου-, αλλά και για λόγους ουσίας -στο Υπερταμείο έχει εκχωρηθεί για 99 χρόνια η διαχείριση του συνόλου σχεδόν της κρατικής περιουσίας- στελέχη της σημερινής κυβέρνησης θεωρούν ήδη από την επομένη των εκλογών ότι η διοίκηση του Υπερταμείου θα πρέπει να αλλάξει. Κάτι στο οποίο επιμένουν και η κρίση της ΕΥΑΘ τους τροφοδοτεί με νέα επιχειρήματα. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν σε συνεννόηση με την τρόικα, κάτι που θεωρείται απόλυτα εφικτό. Ως γνωστόν οι Θεσμοί ενδιαφέρονται περισσότερο για το αποτέλεσμα της δραστηριότητας του Υπερταμείου και λιγότερο για τα πρόσωπα που απαρτίζουν τη διοίκηση του. Ενδιαφέρονται περισσότερο για τις αποφάσεις και λιγότερο για τα ονοματεπώνυμα στις υπογραφές που τις νομιμοποιούν.

Διαφάνεια και εταιρική διακυβέρνηση

Η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε., όπως είναι το επίσημο όνομα του Υπερταμείου, ιδρύθηκε με το Μάιο του 2016 για να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου. Η δημιουργία του Υπερταμείου συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης της 12ης Ιουλίου 2015 -την ημέρα και τη νύχτα της περίφημης 17ωρης διαπραγμάτευσης κατά τη διάρκεια της οποίας η ευρωπαϊκή τύχη της χώρας κρεμόταν από μία λεπτή κλωστή- όταν ο Αλέξης Τσίπρας το παραχώρησε στην Καγκελάριο Μέρκελ, η οποία έβαλε πλάτη στην παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά ζήτησε τον έλεγχο σε μεγάλο τμήμα της δημόσιας περιουσίας. Στα τέσσερα χρόνια από τότε ο ρόλος του Υπερταμείου παραμένει αμφιλεγόμενος, τουλάχιστον για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης, μηδέ του πολιτικού προσωπικού εξαιρουμένου. Κι αυτό κυρίως για δύο λόγους: Τη διαφάνεια και την εταιρική διακυβέρνηση, όπως θα λέγαμε στη γλώσσα των επιχειρήσεων, που απουσίαζαν από τις κομματικά διορισμένες διοικήσεις των ΔΕΚΟ στην προ του 2016 περιόδου. Το Υπερταμείο οφείλει να λειτουργεί στη δημόσια σφαίρα, εξηγώντας εξαντλητικά τις αποφάσεις του και τις κινήσεις του προς τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία διαχειρίζεται. Για παράδειγμα -και σύμφωνα με τις διακηρύξεις- το Υπερταμείο  όφειλε κατ’ αρχήν να αξιολογήσει τις διοικήσεις των δημοσίου συμφέροντος εταιρειών στις οποίες το ίδιο -και οι θυγατρικές του όπως το ΤΑΙΠΕΔ- είναι κύριοι μέτοχοι. Να προχωρήσει όπου χρειάζεται σε διορθωτικές κινήσεις, αλλαγές και προσαρμογές. Κάτι που ακόμη δεν έχει συμβεί…

ΥΓ. Να μη μας διαφεύγει ότι η συγκεκριμένη υπόθεση που έφερε στο προσκήνιο και πάλι το Υπερταμείο αφορά την Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης. Δηλαδή έναν οργανισμό -για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη από το παρελθόν- που ασχολείται με τους κρίσιμους τομείς της ύδρευσης και της αποχέτευσης στο πολεοδομικό συγκρότημα. Έναν οργανισμό από τον οποίο εξαρτάται η ζωή ενός εκατομμυρίου πολιτών και επιπλέον ορισμένα κρίσιμα περιβαλλοντικά ζητήματα, όπως η κατάσταση του Θερμαϊκού κόλπου.

ΥΓ2. Η κ. Ράνια Αικατερινάρη, η διευθύνουσα σύμβουλος του Υπερταμείου, κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη. Προφανώς, λοιπόν, γνωρίζει από πρώτο χέρι πρόσωπα και καταστάσεις. Κάτι που ευχής έργον θα ήταν να λειτουργήσει ως πλεονέκτημα σε σχέση με τις υποθέσεις που είναι στη δικαιοδοσία της και αφορούν την πόλη.