Καλημέρα σας!
Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη χθες στο Λευκό Οίκο –συνάντηση στο οβάλ Γραφείο με τον Τζο Μπάιντεν και δεξίωση του προεδρικού ζεύγους για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821- και σήμερα στο Καπιτώλιο –ομιλία στα μέλη του Κογκρέσου και της Γερουσίας των ΗΠΑ- είναι λογικό η επικαιρότητα των ημερών να έχει αμερικάνικο χρώμα και άρωμα. Ανέκαθεν έτσι συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, ακόμη και όταν ο Αλ. Τσίπρας συνάντησε τον Ντ. Τραμπ, μια συνάντηση που θέλει να την ξεχάσει η ίδια η ιστορία. Οι ΗΠΑ είναι υπερδύναμη και η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, κάτι που σημαίνει ότι είναι μάλλον θετικό να τα πηγαίνεις καλά μαζί της, ενώ ταυτόχρονα να γνωρίζεις ότι στις διεθνείς σχέσεις –συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών, γεωστρατηγικών και οικονομικών- υπάρχουν μόνο συμφέροντα, τα οποία «κρύβονται» ακόμη και όταν γίνεται λόγος για κοινές αξίες.
Η μεσογειακή διατροφή και…
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα όταν η συζήτηση προσεγγίζει θέματα ενιαίας αγοράς, στην οποία εμπλέκονται μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Ένα χαρακτηριστικό επίκαιρο παράδειγμα, για το οποίο οι εκπρόσωποι της επιμελητηριακής κοινότητας της Κ. Μακεδονίας, δηλαδή οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων της περιοχής, είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν την προηγούμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες από την ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μαρία Σπυράκη (στη φωτογραφία στιγμιότυπο από την ενημέρωση), είναι η συζήτηση για την ενιαία σήμανση στη μπροστινή πλευρά των συσκευασιών τροφίμων, ώστε να μπορούν οι καταναλωτές να τη δουν χωρίς να την… ψάξουν.
Για το θέμα η Κομισιόν θα διατυπώσει την πρότασή της στο τέλος του χρόνου, αλλά μέχρι τότε η Ελλάδα και άλλες χώρες που υποστηρίζουν τη μεσογειακή διατροφή, όπως και οι Σκανδιναβικές χώρες, οφείλουν να δουλέψουν σκληρά για να αποτρέψουν αρνητικές εξελίξεις. Το πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή ονομάζεται NutriScore. Πρόκειται για ένα σύστημα –στην ουσία για έναν αλγόριθμο- που καθορίζει τη διατροφική αξία κάθε προϊόντος. Σύμφωνα με το Nutriscore, θεσπίζεται η θετική και η αρνητική βαθμολογία που παίρνει ένα τρόφιμο, αφαιρούνται οι αρνητικοί από τους θετικούς βαθμούς και με βάση τον αλγόριθμο του συστήματος το τρόφιμο κατατάσσεται σε κατηγορία από το Α έως το Ε με την ανάλογη σήμανση και το ανάλογο χρώμα. Λόγω των ελλιπών κριτηρίων στον αλγόριθμο που χρησιμοποιείται σήμερα συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να λαμβάνουν χαμηλή βαθμολογία προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας.
…τα συμφέροντα Nestle - Danone
Αν και σήμερα το NutriScore δεν είναι υποχρεωτικό, χρησιμοποιείται ευρέως στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία, στην Πορτογαλία, στη Δανία και στο Λουξεμβούργο με τάσεις επέκτασης και σε άλλες χώρες. Κι αυτό επειδή το NutriScore εφαρμόζουν μεγάλοι παίκτες της αγοράς τροφίμων, όπως είναι η Nestle και η Danone, η δύναμη επιρροής των οποίων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων της ΕΕ είναι γνωστή και σημαντική. Όπως εξήγησε η κ. Σπυράκη στους εκπροσώπους παραγωγικών φορέων της Κ. Μακεδονίας, όπου η αγροδιατροφή κατέχει δεσπόζουσα θέση ως δυναμικός κλάδος της οικονομίας, και άρα το θέμα (έπρεπε να) καίει, το σύστημα διατροφικής σήμανσης NutriScore αδικεί τα προϊόντα Μεσογειακής διατροφής γιατί στη βαθμολογία του δεν λαμβάνει υπόψιν την ποσότητα σε αλάτι και την ποσότητα του κορεσμένου λίπους, καθώς και άλλα διατροφικά χαρακτηριστικά των τροφίμων. Όπως είναι τώρα διαμορφωμένος ο αλγόριθμος του NutriScore θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα παραδοσιακών μοντέλων διατροφής και –σε ό,τι αφορά την Ελλάδα- υποαξιολογεί σημαντικά ελληνικά προϊόντα, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα το λάδι και το μέλι. Το καλό της υπόθεσης –αρκεί να αποδειχθεί ως τέτοιο- είναι ότι το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο Υγείας της Κομισιόν, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει η Ευρωπαϊκή Αρχή για τη Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), κατέχει η κ. Στέλλα Κυριακίδου, που προέρχεται από την Κύπρο κι επομένως είναι λογικό να αντιλαμβάνεται τη σημασία της υπόθεσης για τα προϊόντα μεσογειακής διατροφής. Οι άνθρωποι στις Βρυξέλλες τα λένε και τα ξαναλένε: Στην ΕΕ ο διάβολος συχνά κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Μια ανάσα για το λιμάνι
Το είπε και το έκανε ο πρόεδρος της ΟΛΘ ΑΕ Αθανάσιος Λιάγκος, ότι θα δώσει μια κάποια διέξοδο στο μεγάλο πρόβλημα συνωστισμού και καθυστερήσεων που υπάρχει στην είσοδο και έξοδο φορτηγών και κοντέινερς από την πύλη 16 του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Κατάφερε να συνεννοηθεί με την ΑΑΔΕ, ώστε το καθ’ ύλην αρμόδιο για την εποπτεία της Ελεύθερης Ζώνης Α’ Τελωνείο Θεσσαλονίκης να πάρει κάποιες αποφάσεις που θα περιορίσουν τις καθυστερήσεις και θα συμβάλλουν στην αποσυμφόρηση της Πύλης 16. Κατ’ αρχήν το Τελωνείο παρέχει τη δυνατότητα ροής των κενών φορτηγών από την Πύλη 10 με δυο διαδρόμους, ενώ ταυτόχρονα διευρύνει το ωράριο στο συγκεκριμένο σημείο από 8 πμ. με 4μμ. που ήταν, σε 7 πμ. μέχρι 7 μμ., δηλαδή κατά τέσσερις ώρες. Παράλληλα ενεργοποιείται και έκτη διαδρομή στην Πύλη 16 κατά τις ώρες αιχμής. Επίσης, το Τελωνείο ανέθεσε στην ΟΛΘ Α.Ε. την διακίνηση των κενών φορτηγών και εμπορευματοκιβωτίων, υπό την άμεση εποπτεία του μηχανογραφικού της συστήματος, οπότε όλα θα γίνονται γρηγορότερα. Πολύ απλά και λογικά ακούγονται όλα αυτά, καλώς έγιναν και μακάρι να υπάρξει συνέχεια. Η απορία, όμως, παραμένει: για ποιο λόγο για να γίνουν όλα αυτά τα απλά, πρακτικά και λογικά πράγματα έπρεπε να υπάρξουν συνεννοήσεις επί συνεννοήσεων κι έτσι να χαθεί πολύτιμος χρόνος; Προφανώς η ερώτηση είναι ρητορική. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε και σχεδόν όπου εμπλέκεται το δημόσιο οι αποφάσεις αργούν. Χώρια που σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν μικροσυμφεροντάκια που ούτε φαντάζεται κανείς απ’ έξω!