Η πανδημία του κορωνοϊού δοκιμάζει την Ελλάδα. Το δεύτερο lockdown, η γενική απαγόρευση πολλών κινήσεων της καθημερινότητας, έχει φέρει τα όρια της την κοινωνία, που δυσανασχετεί. Ιδιαίτερο βάρος έχει πέσει στις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας, που έχουν ως αποστολή τους να φροντίζουν την εφαρμογή των μέτρων, ώστε να υπάρξει το ποθητό αποτέλεσμα, δηλαδή μείωση στα κρούσματα, στις εισαγωγές στα νοσοκομεία και φυσικά στους θανάτους.
Όλα αυτά είτε ισχύουν, είτε αποτελούν στόχους που πρέπει να κατακτηθούν. Εκείνο που δεν πρέπει για κανέναν λόγο να συμβεί είναι να χάσουμε τελείως την ψυχραιμία μας. Ειδικά οι δυνάμεις της τάξης οφείλουν να επιδείξουν την απαραίτητη προσαρμοστικότητα σε κάθε έλεγχο και σε κάθε πρόστιμο που επιβάλλουν για τον κορωνοϊό. Διότι στην υπόθεση με τη μουσικό δρόμου στη Θέρμη -εάν τα γεγονότα έγιναν όπως αναφερόταν στη σχετική καταγγελία- τα πράγματα ξέφυγαν. Η υπερβολή και η τυπολατρία έδωσαν τη θέση τους στην ουσία και επανάφεραν στον νου καταστάσεις που συνέβησαν πριν από 2,5 χρόνια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και δεν τιμούν καθόλου την πόλη.
Το πρωί του περασμένου Σαββάτου, λοιπόν, οι αστυνομικές αρχές επέβαλαν σε μουσικό του δρόμου τρία πρόστιμα, συνολικής αξίας 500 ευρώ, την ώρα που έπαιζε μουσική σε πλατεία της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τα δύο εξ΄ αυτών αφορούν σε μέτρα για τον περιορισμό εξάπλωσης του κορωνοϊού, για μη χρήση μάσκας, για έλλειψη των απαραίτητων δικαιολογητικών για μετακίνηση -η λέξη «εργασία» δεν έπεισε τους αστυνομικούς- και το τρίτο αφορά σε παράβαση του άρθρου 48 του ΚΟΚ για κατάληψη πεζοδρομίου και παρεμπόδιση της διέλευσης των πεζών. Το 2018 η ίδια μουσικός είχε προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα Λευκού Πύργου με το αιτιολογικό της επαιτείας, γεγονός που ήταν η αφορμή να υπάρξουν κινητοποιήσεις με σκοπό την κατάργηση του νόμου για την επαιτεία, πράγμα που τελικά επετεύχθη, αν και με καθυστέρηση δεκαετιών.
Για μια ευρωπαϊκή πόλη -πολύ περισσότερο για μια περιοχή με τα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης, που έχει πολλούς φοιτητές, φημίζεται για τον τρόπο ζωής και τη χαλαρότητα και διεκδικεί διακριτή θέση στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας- η συγκεκριμένη αντίδραση των αστυνομικών μοιάζει υπερβολική. Τόσο σε ότι αφορά την τυπική αιτιολόγηση -άραγε πως μπορεί κανείς να τραγουδήσει με μάσκα-, όσο κι επειδή εκφράστηκε κατά ενός αντικειμενικά αδύναμου ανθρώπου, ο οποίος παίζει στο δρόμο και για να βγάλει τα προς το ζειν βασίζεται όχι μόνο στο ταλέντο και στον κόπο του, αλλά και στη συμπάθεια των περαστικών. Πρόκειται για περίπτωση που -κακά τα ψέματα- δεν ενδείκνυται για την εξάντληση ούτε της αυστηρότητας, ούτε των τύπων.
Η περιπέτεια του 2018 στην πλατεία Αριστοτέλους είχε ως αποτέλεσμα τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής νομοθεσίας στο πεδίο των μουσικών του δρόμου, που στον πολιτισμένο κόσμο αποτελούν θεσμό. Στις δύσκολες και άχαρες ημέρες που περνάμε ας μη γίνει το επεισόδιο της Θέρμης αφορμή για πισωγύρισμα. Αν μη τι άλλο σήμερα η κοινωνία χρειάζεται γενναίους και ηρωικούς ανθρώπους. Οι μουσικοί το δρόμου είναι εξ’ ορισμού και από τα δύο. Επιπλέον, όσο περισσότερες στιγμές κανονικότητας ζούμε τόσο το καλύτερο για όλους.