Όλες τις προηγούμενες μέρες, όπως και όλες τις επόμενες (συνολικά ένα δεκαπενθήμερο) τα ανοιχτά ζητήματα της Θεσσαλονίκης είναι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, όχι μόνο στην πόλη, αλλά σε όλη τη χώρα.
Αυτό το «παράπλευρο» όφελος από την ετήσια διοργάνωση της ΔΕΘ, που φέρνει τους διοικούντες σε θέση «απολογίας» ή σωστότερα απολογισμού και τους υπόλοιπους σε θέση «κατηγόρου» ή «δακτυλοδειξίας», είναι μοναδικό και προφανώς ευκταίο για την περιοχή μας.
Η ΔΕΘ πρέπει να διαφυλαχτεί ως θεσμός (με τις όποιες τυχόν τροποποιήσεις επιβάλλει η κοινωνική εξέλιξη και η πρόοδος της πόλης και της διοργάνωσης στην πορεία των ετών) διότι η προσφορά της δεν εξαντλείται στα αυξημένα έσοδα ενός δεκαημέρου ή στην αυξημένη -σε βαθμό εκνευρισμού και απελπισίας- ταλαιπωρία του ίδιου διαστήματος, αλλά η αξία του θεσμού για την πόλη και τους πολίτες, όπως και για τη χώρα, ξεπερνά το εκθεσιακό γεγονός, ξεπερνά ακόμη και την οικονομική του διάσταση και αποκτά ισχυρά πολιτικά χαρακτηριστικά πανελλαδικού ενδιαφέροντος.
Η ίδια η Θεσσαλονίκη γίνεται το επίκεντρο της χώρας, με τα θετικά και τα αρνητικά που μπορεί αυτό να συνεπάγεται. Η αναστάτωση της καθημερινότητας είναι αυτονόητη, είτε κλείσουν δρόμοι, είτε όχι. Είναι αποτέλεσμα κάθε μεγάλου γεγονότος, πόσω μάλλον του μεγαλύτερου που βιώνει η περιοχή κάθε χρόνο.
Αν δεν έχουμε συμβιβαστεί με αυτή τη συνθήκη τόσα χρόνια που διοργανώνεται η Έκθεση στην πόλη, τότε το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι επισκέπτες, ούτε η ΔΕΘ, ούτε η Αστυνομία, ούτε οι τοπικοί φορείς. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, που αρνούμαστε να δεχτούμε πως κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτεμβρίου η πόλη θα είναι πρωταγωνίστρια κι αυτό το γεγονός έχει δυο όψεις, τις οποίες ως τοπική κοινωνία είμαστε αναγκασμένοι να διαχειριστούμε και να συμβιβαστούμε με τις συνθήκες, προσπαθώντας πάντα να τις βελτιώσουμε.
Για ορισμένους η διοργάνωση της ΔΕΘ δεν θα έπρεπε να επηρεάζει την καθημερινότητα στην πόλη. Φαντάζομαι το θέλουν, βλέποντας μόνο τις αρνητικές επιπτώσεις από τη λειτουργία της Έκθεσης στο κέντρο της πόλης. Τις θετικές θέλουν να τις παραβλέπουν... Είναι όμως τόσες πολλές, που καλύπτουν όλο τον (δικαιολογημένο) εκνευρισμό και την γκρίνια. Αν δεν καταλαβαίναμε καν ότι γίνεται Έκθεση στην πόλη, δεν θα ήταν η ΔΕΘ σοβαρός θεσμός...
Πολλά μπορούν να διορθωθούν στη λειτουργία της ΔΕΘ και στη διοργάνωση και πιστεύω πως απασχολούν τους διοργανωτές, όπως και τους τοπικούς φορείς. Όμως να μένει ανεπηρέαστη η ζωή μας στην πόλη με τόσους επισκέπτες και με ένα τόσο σημαντικό γεγονός σε εξέλιξη είναι αδύνατο. Εδώ ένας μαραθώνιος λίγων ωρών διοργανώνεται και στην πόλη επικρατεί μπάχαλο. Μια μέρα κλείνει (έκλεινε παλιά δηλαδή) η λεωφόρος Νίκης για τα ΙΧ και οι κατάρες ακούγονται μέχρι το Δερβένι...
Η ΔΕΘ είναι η χαρά της Θεσσαλονίκης. Η ζωντάνια της πόλης και του κέντρου της, διότι πολύ απλά είναι ένας σημαντικός διεθνής θεσμός, που έχει ταυτιστεί με το χώρο στον οποίο διεξάγεται.
Να γίνει ένα δεύτερο εκθεσιακό κέντρο μελλοντικά μπορεί να είναι μια εξέλιξη. Να φύγει αυτή η ΔΕΘ από το χώρο στον οποίο βρίσκεται τόσες δεκαετίες πλέον είναι στα δικά μου μάτια (υπάρχουν πολλοί που προφανώς έχουν διαφορετική άποψη) έγκλημα για το θεσμό, αλλά και για την ίδια τη Θεσσαλονίκη.
Ούτε καν εκείνη η ιδέα να γίνεται στον υφιστάμενο χώρο το αμιγώς εκθεσιακό γεγονός και παράλληλα να διεξάγεται ένα «μίνι Νταβός» ή ένα φόρουμ τύπου Δελφών, με τους πολιτικούς και οικονομικούς φορείς σε άλλο χώρο (ακουγόταν παλιά το Hyatt νυν Nikopolis) δεν μπορεί να σταθεί, αν και όταν παρουσιάστηκε στο παρελθόν ως ιδέα, δεν το κρύβω ότι τη βρήκα θελκτική, μπας και γλιτώσουμε από την πιο αρνητική επίπτωση της ΔΕΘ με τη σημερινή της μορφή, την αναστάτωση της καθημερινότητας, το μποτιλιάρισμα και τις διαδηλώσεις (για εκείνους που επιμένουν να τις θεωρούν αρνητικές).
Όπως όλα τα θετικά σ' αυτή τη ζωή έτσι και η πορεία της ΔΕΘ στο μέλλον βρήκε το δρόμο της. Η μακρόχρονη προετοιμασία για να φτάσουμε στο δημόσιο διάλογο για την ανάπλαση της ΔΕΘ έφερε αποτέλεσμα. Πλέον δεν υπάρχει απλώς κουβέντα για το τι θα κάνουμε ή τι πρέπει να κάνουμε, αλλά για την τήρηση του χρονοδιαγράμματος υλοποίησης μιας πολύ συγκεκριμένης προοπτικής λειτουργίας της ΔΕΘ και του χώρου στον οποίο εδρεύει, όπως και για τη βελτίωση του σχεδίου που έχει υιοθετηθεί.
Προς το παρόν οι διαδικασίες προχωρούν με τους προβλεπόμενους ρυθμούς και σε πέντε χρόνια φαίνεται να είναι εφικτή η ολοκλήρωση του σχεδίου για το νέο εκθεσιακό κέντρο της Θεσσαλονίκης, για τη νέα ΔΕΘ, για τη ΔΕΘ των επόμενων δεκαετιών. Ελπίζω μόνο το 2026 εφόσον όλα πάνε σύμφωνα με τον προγραμματισμό να γιορτάσουμε όλοι μαζί ενωμένοι τη νέα εποχή για τη ΔΕΘ και τη Θεσσαλονίκη και να μην υπάρχουν διχασμοί, που δεν προσφέρουν τίποτα στην πόλη και την κοινωνία της.