Skip to main content

Καλφακάκου: Η πανδημία μας εξαναγκάζει να δούμε αλλιώς πολλά πράγματα

Άρθρο της δημοτικής συμβούλου στον δήμο Θεσσαλονίκης Ρίας Καλφακάκου για την κατάσταση που βιώνει η χώρα λόγω του κορωνοϊού.

Άρθρο της Ρίας Καλφακάκου

Τις τελευταίες εβδομάδες, νιώθουμε να ζούμε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ανατροπές απίστευτες στην καθημερινότητα, κλειστά μαγαζιά, εμπορικά και καφετέριες, άδειες πόλεις, ανυπαρξία κοινωνικών συναναστροφών, απαγόρευση κυκλοφορίας.

Οι άνθρωποι που είχαν έντονη επαγγελματική, κοινωνική, συνδικαλιστική δραστηριότητα, βρίσκονται κλεισμένοι στο σπίτι, και προσπαθούν να αναπροσαρμόσουν τη ζωή τους.

Αλλά και όσοι, λόγω ηλικίας, προβλημάτων υγείας ή απλά χαρακτήρα, περνούσαν πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, βιώνουν επώδυνες αλλαγές στην ρουτίνα τους. Το βραδινό σινεμά ή το ποτό στο μπαρ, απαγορευτικό για τους μοναχικούς, γιαγιάδες δεν μπορούν να δουν τα εγγόνια τους, να πιουν ένα καφέ με τη γειτόνισσα, να πάνε ως το φούρνο για λίγη ανθρώπινη επαφή.

Βλέποντας πως όλη η πολιτική ηγεσία, αλλά κυρίως η επιστημονική κοινότητα, θεωρεί απαραίτητα τα περιοριστικά μέτρα, για να μην εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα η επιδημία, αλλά και με το πολύ πραγματικό παράδειγμα της Ιταλίας και Ισπανίας που δοκιμάζονται σκληρά, ο κόσμος πειθαρχεί αδιαμαρτύρητα. Δεν υπάρχουν εξεγερμένες φωνές, έστω και αν το ψυχολογικό κόστος είναι μεγάλο, και η επόμενη μέρα φαντάζει μακρινή.

Η πανδημία πιστεύω θα γίνει ένα μεγάλο σημείο τομής σε οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό επίπεδο. Ότι η παγκόσμια οικονομία υφίσταται μεγάλο πλήγμα είναι ολοφάνερο και αν κρατήσει πολύ η απομόνωση θα γίνει μη αναστρέψιμο. Οι διαφορές με την οικονομική κρίση του 2008, είναι πως η παγκόσμια συνείδηση έχει αλλάξει ουσιαστικά. Οι σειρήνες του δόγματος Φρίντμαν, όλα ιδιωτικά, το κράτος έχει χαραμοφάηδες που δεν προσφέρουν τίποτα, δεν πείθουν πια κανέναν. Η αναγκαιότητα του κοινωνικού κράτους και του δημόσιου συστήματος υγείας έχουν γίνει μια βιωμένη εμπειρία και μάλιστα με ιδιαίτερα τραυματικό τρόπο.

Μπορεί να γίνουμε φτωχότεροι, αλλά ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο είναι εφικτό. Υπάρχει σε κοινωνικό επίπεδο ανακατάταξη αξιών. Το life style, ο άκρατος καταναλωτισμός η αποξένωση από το κοινωνικό γίγνεσθαι διαφοροποιούνται.

Ο κοινός κίνδυνος, ο κοινός φόβος μας ενώνει, αναπτύσσει αντανακλαστικά συλλογικότητας, και αλληλεγγύης, ευαισθητοποιούνται αρχέγονες ανάγκες, για τις σχέσεις μας με τους άλλους, δημιουργείται ένα αίσθημα κοινότητας. Η υποψία πως αυτές οι επιδημίες κάποια σχέση έχουν με την αδιαφορία για το περιβάλλον, ενισχύει την οικολογική συνείδηση.

Είναι η στιγμή να γίνει ένα νέο συμβόλαιο των πολιτικών δυνάμεων για κοινωνική δικαιοσύνη. Και η αριστερά οφείλει και έχει το ηθικό δικαίωμα να είναι πρωτοπόρα.

* Η Ρία Καλφακάκου είναι δημοτική σύμβουλος της δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Μαζί».