«Τις εικόνες τις κουβαλώ στη μνήμη μου από παιδί. Χρόνο με το χρόνο, όσο μεγάλωνα, πάνε βέβαια πολλά χρόνια από τότε, έβλεπα την τοπική αγορά να μεγαλώνει. Καινούργια καταστήματα -οικογενειακές επιχειρήσεις στη συντριπτική τους πλειονότητα- έρχονταν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα.Ο δρόμος ήταν ζωντανός, πολύβοος, όχι μόνο από τα αυτοκίνητα, που και τώρα βλέπεις συνεχώς, αλλά από τον κόσμο που μπαινόβγαινε στα καταστήματα. Εδώ και μία δεκαετία έχει παγιωθεί μία άλλη εικόνα, αυτή της εγκατάλειψης. Βλέπεις όλο και περισσότερο κλειστά καταστήματα, τα οποία δεν ενδιαφέρεται κάνεις να νοικιάσει». Με τα λόγια αυτά περιγράφει την εικόνα που επικρατεί στην Αγίου Δημητρίου και στην Κασσάνδρου, αλλά και στις κάθετες οδούς, ο Γιώργος Χρήστου, που όπως λέει έχει περάσει όλη του τη ζωή στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η ευρύτερη περιοχή μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 2000 ήταν γεμάτη από καταστήματα υπόδησης και ένδυσης, καφενεία, ταχυφαγεία, café, ζαχαροπλαστεία, καταστήματα με μικροείδη για το σπίτι και κάθε λογής εμπορικό κατάστημα που εξυπηρετούσε τους κατοίκους της περιοχής. Πλέον ζωή μοιάζουν να έχουν μόνο τα καφενεία και τα ταχυφαγεία, όσα βέβαια έχουν απομείνει.
Τα έντονα προβλήματα για τη συνοικιακή αγορά, που, κάποτε, έσφυζε από ζωή, ξεκίνησαν το 2008, όταν τα λουκέτα, ακόμη και σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή για δεκαετίας, άρχισαν να πέφτουν σα βροχή. Αν και είναι δύσκολο να καταγραφεί ο αριθμός των αδιάθετων καταστημάτων, καθώς υπάρχουν κάθετοι οδοί που έχουν μόλις ένα, ή δύο καταστήματα σε λειτουργία, οι έμποροι της περιοχής κάνουν λόγο για περισσότερα από 500 κλειστά καταστήματα, στην ευρύτερη περιοχή.
Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Κάνοντας μία βόλτα βλέπεις σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μόνον κλειστά καταστήματα, κολλημένες αφίσες στις ήδη αραχνιασμένες προθήκες τους, που έχουν αρχίσει να «χάσκουν» από την πολυκαιρία, γραμμένα συνθήματα και σκουπίδια.
Όπως λένε κτηματομεσίτες, όσο και αν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων κατεβάζουν τις τιμές ενοικίασης, σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρεται να μισθώσει κατάστημα στην περιοχή και αυτό γιατί το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί αποκλειστικά στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπου εκεί είναι σαν να ζεις σε μία διαφορετική πόλη, καθώς ότι ξενοικιάζεται σχεδόν γίνεται ανάρπαστο.
Σκέφτονται το λουκέτο
«Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κλείσω το κατάστημα μου. Πιο δύσκολο, όμως, είναι να ανοίξεις ένα μαγαζί, παρά να το κλείσεις. Τόσο για συναισθηματικούς λόγους, όσο και για πρακτικούς. Αν δεν θέλεις να σε κυνηγάει ο βραχνάς του, πρέπει να τακτοποιήσεις όλες σου τις οικονομικές εκκρεμότητες, που, αν έχουν συσσωρευτεί, είναι δύσκολα διαχειρίσιμες» λέει η Ντίνα Τσιχλοπούλου, που διατηρεί κατάστημα στην περιοχή, όπως λέει χαρακτηριστικά «με νύχια και με δόντια».
«Στην ευρύτερη περιοχή Ολυμπιάδος, Κασσάνδρου, Αγ. Δημητρίου, κατάσταση έγινε απελπιστική. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν φύγει από την περιοχή. Πλέον όποιο κατάστημα κλείνει, δεν ξανανοίγει άλλο στη θέση» επισημαίνει ο Γιάννης Σιδέρης, που δραστηριοποιείται στην περιοχή.