Αυξάνονται με μαθηματική ακρίβεια οι επιχειρήσεις που παίρνουν τον δρόμο της πώλησης, την ώρα που ο κορωνοϊός μοιάζει περισσότερο απειλητικός παρά ποτέ για τη Θεσσαλονίκη. Επιχειρήσεις ετών βγαίνουν προς πώληση, με τους όποιους ενδιαφερόμενους να μοιάζουν επιφυλακτικοί για να επενδύσουν χρήματα σε αυτές, καθώς ακόμη και η επόμενη ημέρα είναι αβέβαιη.
Η πλειονότητα των επιχειρήσεων που βγαίνουν προς πώληση τόσο στο ιστορικό κέντρο, όσο και άλλα σημεία της Θεσσαλονίκης αφορά κυρίως χώρους καφέ - εστίασης, ενώ έντονη κινητικότητα καταγράφεται και από εμπορικές επιχειρήσεις, κομμωτήρια αλλά και γυμναστήρια, που μέρα με τη μέρα μετρούν ολοένα και λιγότερους πελάτες.
Επιχειρήσεις, σε μία ακτίνα από την οδό Εθνικής Αμύνης μέχρι τα Λαδάδικα, αν και βρίσκονται σε καίρια σημεία κεντρικών δρόμων, αναγκάζονται να αναζητήσουν αγοραστές. Η κατάσταση γίνεται εντονότερη όταν πρόκειται για καταστήματα σε περιφερειακούς δήμους της Θεσσαλονίκης. Για τους περισσότερους επιχειρηματίες, η αναζήτηση αγοραστών αποτελεί απόρροια της δικής τους αδυναμίας, λόγω ελλιπούς πελατείας, να κρατήσουν την επιχείρησή τους, ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που αφορούν συνταξιοδότηση, ασθένεια, ή αλλαγή τόπου διαμονής. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις επιχειρήσεων που μετά την άρση του lockdown, δεν ξανάνοιξαν τα φυσικά τους καταστήματα και περιοριορίστηκαν στο ηλεκτρονικό εμπόριο, αναζητώντας παράλληλα αογραστή για τις επιχειρήσεις τους.
Παραδείγματα πώλησης επιχειρήσεων
Ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά είναι τα παρακάτω παραδείγματα. Επιχείρηση καφέ – take away, στην περιοχή του Ιπποκράτειου νοσοκομείου πωλείται προς 5.000 ευρώ, ενώ γυμναστήριο στην οδό Μπότσαρη πωλείται αντί του ποσού των 18.000 ευρώ. Μεζεδοπωλείο στα Λαδάδικα πωλείται προς 12.000 ευρώ, ενώ καφέ κρεπερί στην Κάτω Τούμπα πωλείται προς 15.000 ευρώ. Οι προαναφερθείσες τιμές αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων που πωλούνται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως αποτελούν τον κανόνα.
Δυσκολεύονται να πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους
«Πριν το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης σκεφτόμουν σοβαρά το ενδεχόμενο να πουλήσω την επιχείρηση μου, ωστόσο συνεχώς το ανέβαλα» λέει ιδιοκτήτης επιχειρήσης οικιακών ειδών σε κεντρική οδική αρτηρία της Θεσσαλονίκης. Αν και η επιχείρηση του μετρά δύο δεκαετίες, εντούτοις η αγοραστική κίνηση έχει περιοριστεί εδώ και αρκετά χρόνια με την υγειονομική κρίση να μοιάζει το… κερασάκι στην τούρτα για να λάβει την απόφαση της πώλησης. «Από τον Ιούνιο έχω βάλει πωλητήριο της επιχείρησης μου, αλλά δεν έχει εμφανιστεί κανένας ενδιαφερόμενος. Πολύ φοβάμαι πως ακόμη και αν μειώσω και άλλο την τιμή θα δυσκολευτώ να την πουλήσω» σημειώνει ο επιχειρηματίας.
Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση, δεκάδες επιχειρηματίες επιθυμούν να απαγκιστρωθούν από τις επιχειρήσεις τους, καθώς βλέπουν μόνο συσσωρευμένα έξοδα και περιορισμένα έσοδα, ωστόσο δυσκολεύονται να το επιτύχουν.
Όπως εξηγεί μιλώντας στη Voria.gr o Σάββας Αλβανούδης της Alvanoudis Real Estate, «οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος μπορούν πιο εύκολα να πωληθούν από ό,τι αυτές που είναι εμπορικές. Οι πρώτες είναι διαμορφωμένες έτσι ώστε ο αγοραστής να τις επιλέξει για αυτά που του προσφέρουν. Για παράδειγμα ένα κατάστημα εστίασης διαθέτει πχ φουγάρο, υπάρχει δυνατότητα να βγάζει τραπεζοκαθίσματα έξω, βρίσκεται σε καλό σημείο κλπ, κατά συνέπεια πωλείται πολύ πιο εύκολά από ότι μία επιχειρήση για εμπορική χρήση. Στη δεύτερη περίπτωση ο ενδιαφερόμενος μπορεί να προτιμήσει ένα άδειο κατάστημα».
Ωστόσο σύμφωνα με τον κ. Αλβανούδη «το κλειδί για να ολοκληρωθεί μία τέτοια πώληση είναι ο ιδιοκτήτης να ζητά ποσά που είναι προσιτά δεδομένης της συγκυρίας. Με τα νούμερα της αγοράς είναι θέμα χρόνου να τελεσφορήσει μία τέτοια πώληση».
Σε κάθε περίπτωση πάντως υπάρχουν και επιχειρήσεις που πωλούνται σε υψηλότερες τιμές από αυτές που επικρατούν στην αγορά, όπως υπάρχουν και επιχειρηματίες που τις πωλούν όσο – όσο καθώς πιέζονται οικονομικά.