Skip to main content

Ουρές χωρίς αποστάσεις και μάσκες στα καταστήματα της Θεσσαλονίκης

Η επιστροφή στην κανονικότητα έφερε ουρές σε καταστήματα της Θεσσαλονίκης, χωρίς αποστάσεις και μάσκες, στο πλαίσιο μίας υποκριτικής πειθαρχίας.

Για την πολιτεία η πειθαρχία στην τήρηση των κανόνων υγιεινής και των μέτρων αποστασιοποίησης είναι το στοίχημα του επόμενου διαστήματος καθώς βαδίζουμε βάσει σχεδίου για την επιστροφή σε μια διαφορετική, φοβική, κανονικότητα.

Για τον πολίτη, σε αρκετές, τουλάχιστον, περιπτώσεις, η τήρηση των κανόνων υγιεινής και των αποστάσεων φαίνεται να έχουν πάει περίπατο, για κάποιους άλλωστε «ο κορωνοϊός έχει τελειώσει».

Την ίδια ώρα, αρχίζει να μπαίνει στο πετσί του Θεσσαλονικιού η αναμονή στην ουρά ακόμη και στο φούρνο της γειτονιάς. Σε ουρές όμως χωρίς αποστάσεις, χωρίς μέτρα προφύλαξης, χωρίς το αίσθημα της προσοχής έστω για τον… εαυτό του.



Όσο μακρύτερα τόσο ασφαλέστερα

Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet» αναφέρει πως ο κίνδυνος μετάδοσης του κορωνοϊού είναι γύρω στο 13%  εάν δύο άνθρωποι απέχουν λιγότερο από ένα μέτρο μεταξύ τους, αλλά μειώνεται στο 3% εάν τηρείται απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου. Κάθε έξτρα μέτρο απόστασης (έως τα τρία μέτρα) μειώνει περαιτέρω στο μισό τον κίνδυνο.

Μία βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, δίνει την απόλυτα ξεκάθαρη εικόνα για αποστάσεις, που δεν τηρούνται, στις ουρές που καθημερινά δημιουργούνται στα ίδια και τα ίδια σημεία… Στην οδό Τσιμισκή στη ΔΕΗ, στις τράπεζες, σε συγκεκριμένα καταστήματα πολυεθνικών αλυσίδων, στον ΕΦΚΑ στην Αριστοτέλους και όχι μόνον.

Συνωστισμός χωρίς προφυλάξεις εξακολουθεί να παρατηρείται και στις πλατείες, στα παγκάκια και σε όλους τους ανοιχτούς χώρους, όπως στην παραλία της Θεσσαλονίκης, όπου μπορούν να συρρεύσουν παράλληλα πολλά άτομα μαζί για να απολαύσουν τον περίπατο τους.

Τι και αν άνοιξε ο χώρος της εστίασης; Ο καφές στο χέρι και η βόλτα ακόμη και σε σημεία με έντονη πολυκοσμία εξακολουθούν να αποτελούν τον πιο λαοφιλή τρόπο για να περάσει η ώρα.

Υπάρχουν βέβαια και τα μοδάτα καφέ μπαρ, στα οποία συγκεντρώνεται κόσμος χωρίς να τηρείται η παραμικρή απόσταση, δημιουργώντας την εντύπωση πως όλος αυτός ο εγκλεισμός, που βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα δεν μας δίδαξε το παραμικρό.  

Δεκάδες άτομα στριμώχνονται, με τους υπευθύνους των καταστημάτων να μην κάνουν το παραμικρό για να το αποτρέψουν. Σε κάποιες περιπτώσεις η ανευθυνότητα ζει και βασιλεύει και πολλές φορές… θεριεύει.



Μάθαμε την αναμονή στην ουρά

Η αλήθεια είναι πως η αναμονή σε μία ουρά τράπεζας, δημόσιας υπηρεσίας, ή εμπορικού καταστήματος, αποτελεί άθλο για τον αλέγρο Έλληνα, που είναι εξωστρεφής, διαχυτικός, φιλιέται και αγκαλιάζεται με την πρώτη ευκαιρία.

Και καλά στην ουρά θα στηθεί, το έχει πάρει απόφαση, γιατί όμως να κρατήσει τις απαραίτητες αποστάσεις, όταν οι περισσότεροι γύρω του, πλέον, δεν το κάνουν; Γιατί να προσέξει όταν ο αριθμός των κρουσμάτων του κορωνοϊού συνεχώς φθίνει; Γιατί να φοβάται και να προσέχει όταν έχει αν ανησυχήσει για το αναμενόμενο επόμενο κύμα του Covid-19 το φθινόπωρο, όταν τον απασχολούν τα οικονομικά του, όταν είναι «σκασμένος» από την καραντίνα του προηγούμενο διαστήματος;

Στην απατηλή σκέψη του όλα, προς το παρόν, είναι καλά, άρα δεν χρειάζεται πια να είναι επιφυλακτικός με τους γύρω του, δεν χρειάζεται να προφυλάσσει τον εαυτό του και όσους βρίσκονται πλησίον του.

Στο μυαλό, μάλιστα, κάποιων, η κοινωνική αποστασιοποίηση που επιβάλλεται ως ανάχωμα εξάπλωσης του ιού ταιριάζει γάντι με την ιδιοσυγκρασία των Ασιατών, που συνήθως,  περιγράφονται ως ανέκφραστοι και εσωστρεφείς, άλλα όχι στον μεσογειακό ταμπεραμέντο του Έλληνα.



Οι υπάλληλοι προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα

Από την άλλη υπάρχει και ο… Γολγοθάς των υπαλλήλων των καταστημάτων και των δημόσιων υπηρεσιών, που προσπαθούν να τηρήσουν τα προσχήματα, άλλωστε αυτές είναι οι εντολές που έχουν λάβει, βάσει των υγειονομικών πρωτοκόλλων. Οι υπάλληλοι ελέγχουν τον αριθμό των εισερχομένων ή κρατούν μία κόλλα αναφοράς με αναγραμμένα ονόματα ατόμων που έχουν κλείσει ραντεβού, όταν πρόκειται για κάποια υπηρεσία του δημοσίου. Μέχρι εδώ όλα καλά… τώρα τι κάνουν και αν τηρούν οι πολίτες τις αποστάσεις είτε μέσα στο κατάστημα, είτε έξω από αυτό κατά τη διάρκεια της αναμονής είναι ατομική ευθύνη του καθενός. Και είναι απόλυτα λογικό, άλλωστε δεν μπορεί καθένας από εμάς να έχει κάποιον να τον φυλά και να τον αποτρέπει από οτιδήποτε δεν προβλέπεται από τους κανόνες προφύλαξης και υγιεινής.

Το ζητούμενο για όλους μας δεν είναι να καθόμαστε υποκριτικά, γιατί πρέπει, σε μία ουρά αλλά να θυμόμαστε ότι μόλις βγήκαμε από μια τεράστια περιπέτεια και πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να αποφύγουμε μια επανάληψή της.