Ξέρει το ξινόμαυρο όσο λίγοι. Μάλιστα, θα έλεγε κανείς πως μοιράζεται μαζί του και κάποια χαρακτηριστικά, όπως ο έντονος και δυναμικός χαρακτήρας. Ο Νίκος Φουντής, δημιουργός του Κτήματος Φουντή, στη Νέα Στράντζα, έξω από τη Νάουσα, προέρχεται από μια οικογένεια αμπελουργών που αγάπησε το αμπέλι και δη την ποικιλία του ξινόμαυρου. Με την οικογενειακή εμπειρία στην αμπελουργία να πηγαίνει πίσω στο 1930, δημιούργησε το οινοποιείο του πριν από 28 χρόνια, επενδύοντας στη δυναμική του ξινόμαυρου με ένα ιδιαίτερο πάθος. Δεν είναι δε λίγες οι φορές που άλλοι αμπελουργοί τον συμβουλεύονται για την συγκεκριμένη ποικιλία. Αντιστάθηκε μάλιστα σθεναρά στο να κάνει το ξινόμαυρο πιο προσιτό σε γεύση, επιμένοντας να διατηρεί τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά.
Σήμερα το Κτήμα Φουντή, το οποίο έχουν αναλάβει οι δύο κόρες του, Γεωργία και Ελένη, με τους συζύγους τους, αλλά πάντα με την πολύτιμη βοήθεια του πατριάρχη της οικογένειας, ο οποίος έχει έναν συμβουλευτικό πλέον ρόλο, έχει φτάσει με τα κρασιά του από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία και την Ιαπωνία, κερδίζοντας μάλιστα διεθνείς διακρίσεις. Οι εξαγωγές αποτελούν περί το 40% του τζίρου του, ενώ επόμενος στόχος του είναι να διευρύνει την παρουσία του στις ευρωπαϊκές αγορές αλλά και στην Αυστραλία και την Ιαπωνία εντός του 2021.
Το Κτήμα Φουντή διαθέτει 6 ετικέτες, εκ των οποίων οι τέσσερις είναι μονοποικιλιακές ξινόμαυρο και οι δύο blend ξινόμαυρου με merlot και ξινόμαυρου με Malvazia Aromatica. Η ετήσια παραγωγή του οινοποιείου ανέρχεται σε 50.000 φιάλες, με τον κυριότερο όγκο να αποτελείται από τις ετικέτες Ναουσαία και Κτήμα Φουντή. Μάλιστα, κάθε χρονιά η οικογένεια Φουντή κρατά έναν μικρό αριθμό φιαλών ξινόμαυρου για μακρά παλαίωση, αξιοποιώντας την ιδιαίτερη αυτή δυνατότητα που δίνει η συγκεκριμένη ποικιλία, λόγω των επιθετικών της τανινών και της υψηλής της οξύτητας.
«Νομίζω πως η αυθεντικότητα είναι το σήμα κατατεθέν του Κτήματος. Θέλαμε δε όταν σκέφτεται κανείς ξινόμαυρο να φέρνει τα κρασιά μας στο μυαλό του» λέει η Γεωργία Φουντή στη Voria.gr.
Το πάθος για το ξινόμαυρο και οι επόμενες γενιές
Οι ρίζες της οικογένειας Φουντή μπήκαν στην Στράντζα της Ανατολικής Θράκης. Το 1914 τα μέλη της πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς και έπειτα από περιπλάνηση 10 ετών εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Νάουσας, όπου μαζί με άλλες προσφυγικές οικογένειες ίδρυσαν τον οικισμό της Νέας Στράντζας. Εκεί ο Γεώργιος Φουντής και ο γιος του Θεόδωρος ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την αμπελοκαλλιέργεια και φύτεψαν τον πρώτο τους αμπελώνα με ξινόμαυρο, το 1930. Έτσι το αμπέλι και η παραγωγή κρασιού για ιδία κατανάλωση μπήκε στη ζωή της οικογένειας. Την οικογενειακή παράδοση συνέχισε ο Νίκος Φουντής, γιος του Θεόδωρου, ο οποίος κατά τη δεκαετία του 1970 επέκτεινε τα οικογενειακά αμπέλια. Όταν τη δεκαετία του ’80 ήταν επί κάποια χρόνια πρόεδρος του συνεταιρισμού αμπελουργών Νάουσας ήρθε σε επαφή με προσωπικότητες του κρασιού, που τον επηρέασαν με τις ιδέες τους και τον ενέπνευσαν για να δημιουργήσει το δικό του οινοποιείο το 1992. Μάλιστα, λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε από τη Γαλλία ο ανιψιός του, Δημήτρης Ζιάννης, χημικός οινολόγος, ο οποίος και ανέλαβε την παραγωγή του Κτήματος. Η πρώτη εξόρμηση του οινοποιείου στο εξωτερικό έγινε το 1998, όμως η έντονη εξαγωγική δραστηριότητα ήρθε μετά το 2013.
Η Γεωργία Φουντή, η μία από τις δύο κόρες του Νίκου Φουντή, θυμάται, πριν ακόμα δημιουργηθεί το οινοποιείο, να πατάει σταφύλια με τους δικούς στην αποθήκη του σπιτιού τους στη Νάουσα, όπου υπήρχε πάντα κελάρι, ενώ οι πιο δυνατές της μνήμες είναι από τη γιορτή του τρύγου, όταν όλη η οικογένεια μαζευόταν στα αμπέλια. Η ίδια, που σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, άρχισε να δουλεύει στο οινοποιείο το 2003, ενώ η αδερφή της μπήκε στην επιχείρηση πριν από μια τετραετία περίπου. «Ο πατέρας μου έκανε αυτό που αγαπούσε πολύ και το όραμά του ήταν να διατηρήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ξινόμαυρου και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, γι΄αυτό και δεν ήθελε να κάνει μεγάλες παρεμβάσεις. Ήταν μάλιστα ανέκαθεν αντίθετος στην τάση να γίνει πιο προσιτή η ποικιλία. Εμείς μοιραζόμαστε το όραμά του, αφουγκραζόμενες παράλληλα τις τάσεις της αγοράς» λέει η Γεωργία Φουντή στη Voria.gr, εξηγώντας πως από τον πατέρα τους έμαθαν το πόσο σημαντική είναι η ποιότητα, γιατί αυτή θα εξασφαλίσει τη διάρκεια στον χρόνο, αλλά και το πόσο μεγάλη αρετή είναι η υπομονή.
Φαίνεται μάλιστα πως η οικογενειακή ιστορία θα έχει και επόμενα κεφάλαια, αφού η νέα γενιά της οικογένειας, οι εγγονές του Νίκου Φουντή, δείχνουν ήδη ενδιαφέρον για το Κτήμα.
