Ένας οργανισμός προσφοράς, που βασίζεται στον εθελοντισμό και της κοινωνική ευαισθησία ατόμων και επιχειρήσεων σίγουρα δυσκολεύεται σε μια περίοδο πανδημίας, όπως αυτή που διανύουμε. Οι άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους αγχωμένοι και φοβισμένοι. Οι κοινωνικές εκδηλώσεις ακυρωμένες. Η οικονομία σε αναστολή, με την αβεβαιότητα να ρίχνει βαριά τη σκιά της παντού.
Με αυτά τα δεδομένα για το «Χαμόγελο του Παιδιού» τα άμεσα προβλήματα είναι τρία: ο περιορισμός των εσόδων, η απρόσκοπτη συνέχιση των δράσεων υποστήριξης προς 95.000 παιδιά και η προετοιμασία για το τι θα ακολουθήσει μετά την κρίση. Διότι όπως διδάσκει η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010 στην Ελλάδα, μετά τα πρώτα χρόνια της… παγωμάρας, ακολούθησε έκρηξη αιτημάτων από ανθρώπους και οικογένειες με μεγάλες ανάγκες. Για όλα αυτά, αλλά και για το ελληνικό κράτος που επιμένει να φορολογεί οργανισμούς που βρίσκονται με πρακτικό και επιβεβαιωμένο τρόπο δίπλα στους επίσημους θεσμούς υγειονομικής και κοινωνικής αρωγής, μιλάει στη Voria.gr –εξ’ αποστάσεως εννοείται και χαμογελαστός όπως πάντα στα δύσκολα- ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, ιδρυτής και επικεφαλής του «Χαμόγελου».
Κύριε Γιαννόπουλε, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για το «Χαμόγελο του παιδιού» στη διάρκεια της πανδημίας;
Η μεγάλη πρόκληση είναι να αλλάξουμε τις δομές μας και να ενισχύσουμε τις υπηρεσίες μας για να ανταποκριθούμε στην αποστολή μας. Να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα και την πίστη για το μέλλον στην ψυχή των ανθρώπων. Σε πρακτικό επίπεδο μειώθηκαν κατά πολύ οι εισροές στο «Χαμόγελο του παιδιού» και αγωνιζόμαστε για να εξασφαλίσουμε την επιβίωση των δράσεων μας. Διότι αυτός είναι ο υπέρτατος στόχος. Τελείωσαν προς το παρόν τα παζάρια μας, από τα οποία είχαμε αξιόλογα έσοδα. Συνεχίζουμε όμως. Διότι υποχρέωση μας είναι να στηρίζουμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκες.
Πως καταγράφει το «Χαμόγελο» τις επιπτώσεις των ιδιαίτερων συνθηκών που ζούμε στην ελληνική κοινωνία;
Στο 1056, στο τηλεφωνικό μας κέντρο, οι κλήσεις έχουν αυξηθεί τις εβδομάδες του κορωνοϊού κατά 150%. Οι άνθρωποι εκτός από υλική βοήθεια ζητούν, πλέον, συμβουλές για το πως θα μιλήσουν στα παιδιά τους. Πολλές οικογένειες που έχουν εφήβους έρχονται αντιμέτωπες με τις εκρήξεις τους. Βρισκόμαστε σε εποχή που εκτός από τα προβλήματα οικονομικής επιβίωσης, αρκετοί ανάμεσά μας αντιμετωπίζουν και ζητήματα ψυχικής επιβίωσης.
Μια διευκρίνηση σε ότι αφορά το υλικό επίπεδο. Οι Έλληνες πείνασαν τόσο γρήγορα;
Και όμως, συμβαίνει. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Υπάρχει οικογένεια που μέχρι πριν από λίγο καιρό τα έφερνε βόλτα διότι κάποια μέλη της εργάζονταν. Μας κάλεσε τη Μεγάλη Εβδομάδα για να μας πει πως δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ούτε τα καθημερινά τρόφιμα. Η πανδημία του κορωνοϊού πέρα από τα προφανή λειτουργεί και ως βραδυφλεγής βόμβα, που θα σκάσει και θα προκαλέσει παράπλευρες απώλειες.
Τι εννοείτε;
Η αλήθεια είναι ότι μετά την πανδημία περιμένουμε αύξηση των αιτημάτων για βοήθεια. Όπως είχε συμβεί στην οικονομική κρίση μετά το 2011. Στην αρχή όλοι ήταν παγωμένοι, κλεισμένοι στα σπίτια και στον εαυτό τους. Αλλά μετά τα προβλήματα δεν μπορούσαν να κρυφτούν. Το 2011 στηρίζαμε 23.000 παιδιά και τώρα στηρίζουμε 95.000.
Βλέπουμε έντονη δραστηριότητα στο πεδίο της αιμοδοσίας αυτή την περίοδο…
Οι ανάγκες είναι μεγάλες, διότι δυστυχώς λόγω κορωνοϊού οι αιμοδότες διστάζουν. Εμείς συνεχίζουμε στηρίζοντας τις ανάλογες δράσεις του Υφυπουργείου Αθλητισμού, στο πλαίσιο της καμπάνιας «Ζήσε Αθλητικά». Στη Βόρεια Ελλάδα έχει προγραμματιστεί δράση αιμοδοσίας στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με το Εθνικό Στάδιο Καφταντζογλείου και το Γενικό Νοσοκομείο Άγιος Παύλος στις 27 και 28 Απριλίου, αλλά και στην Ελευθερούπολη σε συνεργασία με το Δήμο Παγγαίου και το Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας στις 29 Απριλίου. Όσοι μπορούν να δώσουν αίμα ας το κάνουν.
Υπάρχει κάποια στήριξη από το κράτος;
Η στήριξη από την πλευρά του ελληνικού κράτους δεν έχει προχωρήσει. Το θετικό είναι ότι συνεχίζουμε τις συζητήσεις, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε φόρους. Βρισκόμαστε έμπρακτα δίπλα στους θεσμούς, όχι απαραίτητα στην πρώτη γραμμή. Για παράδειγμα, τα ασθενοφόρα μας έχουν τεθεί στη διάθεση του ΕΚΑΒ. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Όσοι αποδεδειγμένα στηρίζουμε πραγματικά τους θεσμούς και αυτό πιστοποιείται από την καθημερινότητα, αλλά και ορκωτούς ελεγκτές, θα πρέπει να απαλλαγούν από τη φορολογία.
Ο εγκλεισμός των Ελλήνων στα σπίτια του τι άλλα προβλήματα δημιουργεί;
Έχουμε την αίσθηση ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει αυξηθεί. Υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει ένταση. Δεν καταγράφουμε μέχρι στιγμής αύξηση αναφορών ή καταγγελιών για τέτοια θέματα, αλλά αναμένουμε το φαινόμενο να εξελιχθεί σε δεύτερη φάση.
Μήπως τα περιοριστικά μέτρα έφεραν και τις οικογένειες πιο κοντά;
Φοβάμαι ότι οι βίαιοι άνθρωποι δεν επηρεάζονται από τις συνθήκες. Όσοι πίνουν, όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ή όσοι έχουν μάθει να χρησιμοποιούν βία, μάλλον συνεχίζουν και οι καταγγελίες τους θα έρθουν αργότερα. Πρέπει το σύστημα κοινωνικής αρωγής, όλοι μας, να είμαστε έτοιμοι για ότι ακολουθήσει. Και με την οικονομική κρίση είχαμε τα ίδια. Παγωμάρα μέχρι το 2011 και έκρηξη αμέσως μετά.
Κύριε Γιαννόπουλε, πιο είναι το μήνυμά σας γι’ αυτή την ιδιαίτερη περίοδο;
Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να βιώνει φόβο και φρίκη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βιαιοπραγεί. Να μη φοβούνται οι άνθρωποι να τηλεφωνούν στο 1056. «Το Χαμόγελο του παιδιού» με τις δυνατότητες και τους συνεργάτες του μπορεί να βοηθήσει.
