Πού θα κριθεί (και) η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Στην οικονομία, μην έχετε καμία απολύτως αμφιβολία. Καλή και άγια η επιστροφή στην κανονικότητα σε όλα τα μέτωπα που επαγγέλλεται από την πρώτη μέρα το μισό υπουργικό συμβούλιο, αφού τη χρειάζεται επειγόντως η χώρα, αλλά ο πήχης της επιτυχίας θα μπει στην τσέπη του μέσου Έλληνα. Θα πάρει ανάσα από τους φόρους; Θα νιώσει ότι στηρίζεται και ότι κάποιος τον σκέφτεται; Θα δει στο πορτοφόλι του λεφτά μέχρι το τέλος του μήνα (κι όχι του εικοσαήμερου ή και του δεκαπενθήμερου); Θα καταλάβει στην πράξη ότι μετά από δέκα χρόνια κρίσης, επιτέλους, κάτι αλλάζει στη ζωή του, στην καθημερινότητα του.
Γιατί, καλή και άγια η ένταση στην αστυνόμευση στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, αλλά αν δεν έχει λεφτά να «κατεβείς» στα μαγαζιά να αγοράσεις, το θέμα σε αφήνει παγερά αδιάφορο. Σαν να ακούς για ένα σιδηροδρομικό ατύχημα έξω από την Βομβάη ή περίπου έτσι. Γιατί, πώς να το κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Και να το πω και διαφορετικά ο μάντης; Τι να το κάνει ο έμπορος να έχει ασφάλεια τριγύρω του, αν δεν έχει πελάτες στο μαγαζί του; Το πιθανότερο είναι ότι αργά ή γρήγορα θα το κλείσει το «ρημάδι» και έτσι δεν θα έχει ανάγκη κανέναν Μητσοτάκη και κανέναν Τσίπρα για να του φυλάγει την περιουσία. Αρα, καταλήγουμε εκεί απ όπου ξεκινήσαμε:
Θέλεις κ. πρωθυπουργέ να επανεκλεγείς σε τρία, τέσσερα χρόνια; Κοίτα να φτιάξεις την οικονομία, για να αυξηθεί η κατανάλωση, για να κινηθεί η αγορά, για να πετύχεις κι εσύ το στόχο σου. Να ανοίξουν οι δουλειές, να βγουν μεροκάματα, να μπει φρέσκο χρήμα στη χώρα, όχι από ραντιέρηδες (για να θυμηθούμε και τον συγχωρεμένο Ανδρέα) αλλά από κανονικούς επενδυτές, για να κινηθεί η οικονομία. Αλλιώς θα μείνεις κι εσύ με τα «στρατηγικά σχέδια», τις «αναπτυξιακές προοπτικές» και «τα βελτιωμένα στοιχεία», που κάνουν χαρούμενους τους απανταχού οικονομολόγους και δυστυχισμένους τους ανά την επικράτεια ψηφοφόρους. Κι όλοι ξέρουμε που καταλήγουν αυτές οι ιστορίες...