Skip to main content

Μήπως τα κόμματα να ελέγχουν περισσότερο τα μέλη τους;

Η νοσηρή υπόθεση βιασμού της 12χρονης έδειξε ότι τα κόμματα που θέλουν να βελτιώσουν την κοινωνία πρέπει να προσέχουν ποιους εντάσσουν ως μέλη τους

Μετά την τελευταία αποκάλυψη ότι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται στη μακρά λίστα των ανθρώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση βιασμού της 12χρονης στον Κολωνό αλλά και του Ηλία Μίχου, ανθρώπου που βρισκόταν στον κύκλο της Νέας Δημοκρατίας και είχε πρωταγωνιστικό και νοσηρό ρόλο σε αυτήν, το ερώτημα που πλανάται είναι το εξής: Γνωρίζουν οι κομματικοί μηχανισμοί τι άτομα τριγυρνούν στους κόλπους τους;

Είναι γεγονός πως η πολιτική ταυτότητα δεν ορίζει έναν άνθρωπο στο επίπεδο της ηθικής. Εάν θα είναι δηλαδή πραγματικά χρήσιμος στην κοινωνία ή απλώς θα έχει ένα τέτοιο προσωπείο, όπως ο 52χρονος του Κολωνού, που και τις δωρεές του σε σωματεία πραγματοποιούσε και άνθρωπος της εκκλησίας ήταν. 

Το βέβαιο είναι πως είναι ηθικά και πολιτικά μεμπτό για οποιονδήποτε να κουβαλά ταυτότητα κόμματος που θέλει να βελτιώσει τη χώρα και να εμπλέκεται σε βαριές ποινικές και δικαστικές υποθέσεις, εάν θέλουμε να κοιτάξουμε τη μεγάλη εικόνα της πολιτικής ζωής της χώρας.

Έχουμε φυσικά και άλλα παραδείγματα. Στη Βόρεια Ελλάδα μέλος του ΜέΡΑ25 ήθελε να «κρεμάσει ανάποδα αδέσποτα ζώα» πρόσφατα, ο βουλευτής, πρώην ΝΔ, Γρεβενών Ανδρέας Πάτσης που είναι στην επικαιρότητα, οποίος, αν και γνωστός νομικός, δεν... γνώριζε ότι είναι παράνομο για έναν βουλευτή να έχει offshore έχοντας παράλληλα επαγγελματική ενασχόληση με κόκκινα δάνεια, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη κατήγγειλε σωματική κακοποίηση από άλλο στέλεχος του κόμματος στη Β' Θεσσαλονίκης. Ακόμη και το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που εμπλέκεται στην υπόθεση της 12χρονης έχει καταβολές στον ΠΑΣΟΚγενή χώρο, δείγμα ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν έχουν πολιτικό χρώμα, μπορεί να προέρχονται από παντού.

Οι περιπτώσεις είναι πολλές και σίγουρα μπορούμε να αναφέρουμε αρκετές αλλά το γεγονός παραμένει ένα: οι κομματικοί μηχανισμοί προς χάριν του «μπετοναρίσματος» και της αύξησης (ποσοτικά και μόνο) των μελών τους εγγράφουν μέλη κατά κόρον, ειδικά σε προεκλογικές και προεσωκομματικές εκλογές. Χωρίς κανέναν έλεγχο αξιοπιστίας των ατόμων, χωρίς να έχουν διαπιστώσει εάν αυτός ο άνθρωπος που εγγράφετε μπορεί να μεταδώσει σωστά και αξιοπρεπώς τα μηνύματά τους στην τοπική κοινωνία.

Και έτσι η πολιτική ζωή της χώρας φθείρεται μαζί με τα κόμματα. Γιατί η εμπιστοσύνη, βασικό συστατικό ενός κόμματος που διεκδικεί την εξουσία, δεν χτίζεται ποσοτικά. Η πολιτική δεν είναι ένα παιχνίδι που αφορά μόνο την ποσότητα αλλά μία σύνθετη κατάσταση, ένα συμβόλαιο μεταξύ κοινωνίας και πολιτικών κομμάτων που δημιουργείται με κόπο και δουλειά αλλά μπορεί να γκρεμιστεί σε λίγες ημέρες.

Προς επίρρωση των παραπάνω διαπιστώνουμε το εξής στα τρία μεγάλα κόμματα της πολιτικής ζωής της χώρας: Για να γίνεις μέλος της Νέας Δημοκρατίας αρκεί να κάνεις μια ηλεκτρονική αίτηση σε διαδικτυακό ιστότοπο με την υποσημείωση από το κόμμα ότι «η ΝΔ πρέπει να επαληθεύσει την ταυτότητά σας και ότι ενδέχεται να είναι απαραίτητο να έρθει ξανά σε επικοινωνία μαζί σας για περαιτέρω πληροφορίες και διευκρινίσεις. Κατανοείτε επιπροσθέτως ότι το αίτημα σας δεν θα είναι έγκυρο έως ότου η ΝΔ λάβει όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες».

Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρόμοια κατάσταση. Πληκτρολογείς τα στοιχεία σου στο isyriza.gr και μπορείς να αποκτήσεις κομματική ταυτότητα. Με αυτήν την απλή διαδικασία εξυπηρετείται ο στόχος της διεύρυνσης, όπως τον είχε θέσει και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια αυτής της καμπάνιας.

Αντίστοιχη εικόνα και στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Με τη θέσπιση της κάρτα μέλους αλλά και της πλατφόρμας διαλόγου και ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, με μόλις 6 ευρώ τον χρόνο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να εγγραφεί και να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για το σήμερα και το αύριο του κόμματος. 

Με αφορμή την ανατριχιαστική υπόθεση της 12χρονης, που μένει να δούμε ποιοι άλλοι εμπλέκονται σε αυτήν, είναι καιρός τα κόμματα που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία προς το καλύτερο, να προσέξουν τα άτομα που εντάσσουν στο εσωτερικό τους. Να μην μπαίνουν σε έναν διαγωνισμό του ποιος έχει τον... μακρύτερο σε μέλη κομματικό μηχανισμό, τακτική που θυμίζει εποχές 1980 και 1990 και τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις που γίνονταν για να παίξουν στα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας, αλλά τον πιο «δυνατό» και σφυρηλατημένο, που θα είναι παράδειγμα προς μίμηση στην κοινωνία και όχι προς αποφυγή.